Concealed Seventh Heaven

Chapter 24 - Treasure

Isabelle's POV

"Good morning seatmate!" bungad ni Zac then flashed a smile. Agang-aga pa ganito na kaagad

"Good morning din." I greeted in return. I guess it's worth the change. Kailangan kong gawin 'to in exhange for him being my pillow and human diary kagabi. Napipilitan, I guess?

"Uh-uhm excuse me? Pero ako yung naguguluhan dito ha? Anong nangyari?" at napatayo si Dawn galing sa kinauupuan niya then flashed an obviously faked smile.

"Did I miss something?" sabi niya at nilapit yung mukha niya sa akin. Gosh this is getting weird

I then covered her face with my hand.

"Ano ka ba Dawn? You didn't miss something. I just greeted him back what's the problem with that?" sabi ko then napatawa ng mahina. I expected this to happen. At saka, kailangan eh, pambawi lang.

"Issay! Ikaw pa ba 'yan? O sinapian ka na?!" at tumayo siya ng matuwid at napapikit ng kanyang mga mata. She's getting crazy, gumagana na naman ang saltik sa utak niya.

"Ave mariaaaaa! Tulungan mo yung best friend ko! Ibalik niyo po yung nawawala niyang espiritu!! Ibalik niyo po sa tuwid yung landas niya!" sabi niya at bigla niyang nilagay yung kamay niya sa ulo ko.

"Stop that Dawn!" sabi ko at inalis yung kamay niya. OA niya kung makapagreact

Binaling niya kaagad yung tingin niya kay Zac.

"Anong ginawa mo sa best friend ko pogi? Oh my!" at saka napaluhod siya sa harapan ni Zac. You've got to be kidding me

"Dawn stop that! You're so embarrasing!" saway ko sa kanya at tumayo ako galing sa kinauupuan ko to make her stand up. She's a girl and she shouldn't do that.

I looked at Zac then he smiled at me. It's still a little bit frustrating kapag makita ko yung mga ngiti niya, pero I'll just adjust myself sa kanya. Mukhang nasanay na nga ako sa pagiging mainitin sa kanya and ang hirap baguhin yung nakasanayan mong pakikitungo sa isang tao within just one click.

"Ah ngayon! So kinakahiya mo na ako?" at humarap siya sa akin. Anong pinagsasabi niya?

I raised my eyebrow, "Titigilan mo ba yang drama mo o hindi?" sabi ko in a cold voice.

"Joke lang girl. Ano nga yung nangyari?" at napabuntong hininga na lang ako.

"Wala nga." sabi ko. She gave me an advice saka kalimutan niya na lang?

"So ganyanan na lang tayo. Lihiman na lang?" sabi niya at tinaas yung dalawa niyang kilay then crossed her arms. Ewan ko talaga sa kanya, she's so forgetful!

"Let's put it this way Dawn. I'll change the way I treat him for the better." sabi ko at lumapit sa kanyang tenga. "At saka gusto mo naman 'to diba? Nakinig lang ako sa advice ng best friend ko." bulong ko at umupo balik sa upuan ko obviously. Nakakapagod kasing tumayo

I looked at her then she winked at me at umalis na kaagad na parang gigil na gigil. Gosh Dawn, anong nangyayari sa'yo? Hindi na kita naiintindihan.

I looked at Zac habang inilapag niya yung bag niya sa sahig at umupo na sa upuan niya.

"Anong sinabi mo sa kanya?" tanong niya nung humarap siya sa akin.

"Wala." maikli kong sagot.

I'm still not used to talking to him. Let's just say naiirita pa rin ako sa kanya. But because sa ginawa ko at sa mga nangyari kahapon, nag-iba na yung paningin ko sa kanya. I'm starting to invest my trust sa kanya.