Trust Me

Chapter 7

The Real Party

5 yıl önce...

(Fiona: Marissa'nın annesi, Mark: Marissa'nın babası)

***

Annemle bir akşam dışarı çıkmıştık. Sinemaya gidip, alışveriş yapıp geri dönecektik. Babama da ısrar ettik ama gelmedi. Biz de kendimiz alışveriş merkezine gittik. Film için bilet aldık ve gezmeye devam ettik. Fakat kendimizi kaptırmıştık ve filmin ilk 15 dakikasını kaçırdık. Bu yüzden eve geri dönmeye karar verdik. Eve geldik ve kapıyı çaldık ama babam açmadı sanırım uyuyordu. Biz de içeri bahçe kapısından girdik. Ben su içmek için mutfağa yöneldim. Annem de banyoya girip odasına gidecekti. Dolabın kapağını açtım ve bardak aldım. Tam o sırada annemin çığlıklarını duyup merdivene fırladım. 

"Bir saniye açıklamama izin ver!"

"Mark neyi açıklayacaksın! Bu kadının benim banyomda ne yaptığını mı, senin havluyla kapıyı açmanı mı? Hangi birisini açıklayacaksın? Senden iğreniyorum. Derhal bu evden çık yüzünü dahi görmek istemiyorum!!"

"Fiona lütfen sadece dinle! Yanlış anladın biz çalışıyorduk ve onun üstüne kahve-"

"Beni kandırmaya çalışma, sadece gözümde daha fazla küçülüyorsun. Hemen bu kadını da al ve burayı terk et!"

Annem ağlayarak merdivenlerden iniyordu. Babamın yanına çıktım. Ona baktım. 

"Baba bunu bize nasıl yapabildin? Annem sana güveniyordu. Onun kalbini kırdın ve benim de. Seni asla affetmeyeceğim."

Gözümden bir damla yaş aktı, elimle sildim ve koşarak annemin yanına gittim. Kanepeye oturmuş ağlıyordu. Sarıldım ona ve ben de ağlamaya başladım. Annem bütün bunları hak etmiyordu. Öyle uyuyakalmıştık kanepede... ***

Bu olaydan sonra biz daha fazla Amerika'da kalamadık ve annem de İngiltere'de tanıdıkları aracılığıyla iş buldu. Biz de buraya taşındık.. Babamla da yaklaşık 2 senedir görüşmüyoruz..

Günümüz...

  Evde kimse yoktu ve ben de televizyon izliyordum. O sırada kapı çaldı.. Üşengeçlikte bir numara olan ben, iki saat sonra kalkabildim kapıyı açmaya. Zili çalan kişi ağaç olmuştur. Sonunda kapıyı açtım ve...

Bu babamdı. Onu görünce bir an donakaldım. Bütün yaşadıklarım geldi aklıma.

"Marissa! Kızım seni çok özledim!"

"Ben.. ben de.. seni." gözlerim dolmaya başladı. Mecburen yaşların akmasına izin verdim. Omzumu geri çekip kapıyı açtım. İçeri girip bana sarıldı, elimde değil. O babamdı sonuçta. Her ne kadar kızmış olsam da bu onun babam olduğunu değiştiremezdi... Ben de elimi beline doladım.

- 2 SAAT SONRA-

  Annem gelmişti ve babamla konuşmak için tekrar dışarı çıkmışlardı. Bu onlar için iyi bir şey mi yoksa annemi daha çok mu üzüyordu bunu, eve gelince öğreneceğim. Tekrar televizyonumun başına geçip uyuklamaya başladım. O sırada telefonum çaldı. Ekrandaki yazıyı görünce kalbimin çarpmasına engel olamadım...

Harry...

Hemen açtım.

"Hey Harry, nasılsın?"

"İyiyim Marissa, sen?"

"Ben de iyiyim, napıyorsun?"

"Şuanlık bir şey yapmıyorum, ama akşam beraber bir şeyler yapabiliriz diye umut ediyordum, tabii ki işin yoksa?"

"Sanırım yok, nereye gideceğiz? Ona göre giyineyim." Bu bizim ilk buluşmamızdı. 

Tanrım.

"Niall için parti yapacaktık ya onu bugün yapmayı düşünüyoruz, ona göre giyinebilirsin."

"Tamam o zaman teşekkür ederim."

"Rica ederim. Bana adresini mesaj olarak at, akşam 8 de seni alırım."

"Tamam görüşürüz." Direk elimden fırlattım telefonu. Aşırı derecede heyecanlanmıştım.

 Harry'le kazadan sonra uzun süre mesajlaştık ama hiç görüşmemiştik. Sanırım 2 hafta oldu. Aslında partiyi daha erken düşünüyorlardı ama Louis'nin işi çıkmıştı. Her neyse şimdi hazırlanmalıydım. 

***

 Çok süslü giyinmesem de bana göre şıktı. Sadece saçlarıma biraz özen gösterip düzleştirdim ve küçük bir toka taktım. (MULTİMEDYADAKİ ELBİSE, KIZ MARISSA DEĞİL :D)

 Adresi çoktan mesaj atmıştım tahminimce Harry gelmek üzereydi. Ben de telefonumla çantamı elime alıp beklemeye başladım. O an kapı çaldı. Derin bir nefes alıp tokmağı çevirdim. Onun nefes kesici gülümsemesiyle karşılaştım. 

Sakin ol Marissa, sadece bir çocuk.

Evet iç sesim bir sen eksiktin.

"Hoşgeldin!"

"Selam! Çok güzel olmuşsun, bu kadarını düşünmemiştim." Kızardım ve gülümsedim.

"Teşekkürler ve sen de ımm.. şey çok.. "

"Çok mu kötü olmuşum? " Kahkaha attım. Bu çocuğun aklından ne geçiyordu? O ve kötü olmak.. İmkansız!

"Hayııır, çok yakışıklı olmuşsun." Gülümsemesi daha da büyüdü. Gamzelerinin içine düşmek istiyorum!

"Teşekkür ederim güzel bayan." Elimi içeri doğru uzattım.

" Girmek ister misin? " Sanırım çekiniyordu.

" Şey, ailen evde değil mi? "

"Hayır, onlar yok şimdilik. " İçeri doğru bir adım attı. 

"Tamam o zaman 5 dakika dinlenebilirim. En azından bana odanı gösterirsin."

Başımı salladım ve merdivenlere doğru ilerledim. O da kapıyı kapayarak peşimden geldi.

Ben odamın önüne geldiğimde o da hemen arkamdaydı. Kapıyı açtım ve önünden çekildim. 

" Vay canına odan güzelmiş. Ama bir kıza göre kıyafet dolabın çok büyük değil mi?"  Daha seni tanımıyor.

Bu sefer haklısın iç ses.

" Ah, onları mı diyorsun, yanıldın bence "  Dolabı açtım ve görünce şok oldu.

"Ne kadar çok kitap var burda! Kıyafet yerine bunları koyduğunu tahmin etmemiştim."  Dolabın bir kapağını daha açtım.

" Hey bizi sevdiğini bilmiyordum! " Olamaz, 1D posterini dolapta asılı unutmuşum!!

" Şey, severim ama sizi tanıyana kadar sadece şarkılarınızı dinliyordum. Bu poster yeni. " Sanırım pot kırdım. Nedenini sormaz diye ümit ediyordum...

" Vay, demek ki üzerinde hoş bir etkimiz olmuş. Bu da güzel. " Gülümsedim. Saatine baktı ve

"Bence artık gitmeliyiz, parti birazdan başlayacak."

"Tamam hadi gidelim!" dedim ve ilerlemeye başladım.

Nihayet evden çıktık ve arabaya bindik. Sessiz bir şekilde partinin olduğu yere kadar gittik. Geldiğimizde ben kapıyı açacakken Harry indi ve kapımı açtı. Elini uzattı, ben de tuttum. Burada iyi ki bayılmadım diye dua ediyordum. Zili çalmadan önce Harry'nin sesi kulağımda yankılandı.

" Gerçek bir partiye hazır mısınnnn?! "

BENCE BİRAZ ROMANTİK VE DUYGUSAL BİR BÖLÜMDÜ :) OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER, 2 BİN OKUYUCU OLMUŞ YORUMLAR DA ÇOK MUTLU EDİYOR TEŞEKKÜR EDERİM! VOTE VE OYLARINIZI EKSİK ETMEYİNNN <3

EĞER SİZ DE HİKAYEMİ BEĞENİYORSANIZ ARKADAŞLARINIZA ÖNERİR MİSİNİZ? :)