Trust Me

Chapter 28

Kızlar okuyan sayısı 100 bile olmadı, vote desen... 10'u görsem keşke diyorum, illa sevişme sahnesi mi yazmamız gerekiyor okunması için? *Yazar burda atarlandı.* Neyse iyi okumalar -,-

What Am I Suppose To Do?

4 Eylül Salı 2012 *VMA'dan 2 gün öncesi*

"Bayan Ross, bugünlerde kendinizi üzmemelisiniz ve özellikle stresli ortamlardan uzak durmalısınız." derin bir nefes aldım, durdurma ihtimalim neredeyse sıfırdı. 

"Çünkü hamilesiniz."

Seslice yutkundum ve duymamış olmalarını diledim. Fakat malesef ki duymuşlardı, şuan hepsi suratıma sanki beni ilk defa görmüş gibi bakıyordu.  Gözlerimi kısa bir anlığına kapadım, açtığımda annem yanımdaydı. Hiçbir şey söylememesi beni çok sevindirmişti. Çünkü bir de ona açıklama yapmam benim için kabustan bile beter olurdu. Odadakilere bakmamak için çabalasam da hepsinin gözlerini üzerimde hissettiğim için mecburen bakışlarımı tek tek üzerlerinde gezdirdim ve ne düşündüklerini anlamaya çalıştım. Niall'ın pek taktığı söylenemezdi, sırıtışı hala yüzünden okunuyordu. Liam gözlerini açmış bana bön bön bakıyordu. Zayn'in saçımı okşayan eli hareketsiz kalmış ve doktora boş ifadelerle bakıyordu. En kötüsü de Harry ve Louis'ye bakmaktı. Louis bir bana bir de Harry'e bakıyordu fakat Harry'nin yeşilleri, benim kahverengi gözlerimde sabitlenmişti. Gözleri her zaman olduğundan daha iriydi ve bana nefes bile almadan bakıyordu. Bakışlarımı kaçırdım, doktora bakıp hafif gülümseyerek elimden geldiğince doğal konuşmaya çalıştım.

"Doktor Bey ben zaten bunu biliyordum, her neyse yine de çok teşekkür ederim, hemen çıkabilirim değil mi?" 

Bu söylediğimden sonra hepsi daha fazla şok olmuş vaziyette bakmaya başladılar, önce birbirlerine daha sonra da bana. Bildiğimi tahmin etmemişlerdi ve sanırım ilk defa onlarla birlikteyken öğrendiğimi sanmışlardı. Doktor yüzünde gülümsemesiyle cevapladı.

"Tabiiki Bayan Ross, çıkış işlemlerinizi hemen yaptırıyorum."  Teşekkür etmek maksadıyla başımı salladım, o da elindeki dosyalarla odadan ayrıldı.

Nefesimi içime çektim ve hızlıca doğrulmaya niyetlendim. Zayn'in başımdaki eli hareketsizce yatağa düşmüştü. Annem sesli hiçbir açıklama yapmadan yanıma gelip kulağıma fısıldadı.

"Ne olduğunu burada sormuyorum bebeğim, hemen toparlan evde konuşalım." Başımı hafifçe salladım ama 5 çift göz bana odaklanmışken hareketlerimi çaktırmadan da yapsam anlayabiliyorlardı.  Zayn elimden tutarak kalkmama yardım etti, annem de diğer kolumdan tuttu ve yürümemi sağladılar. Çıkış işlemleri yapıldığı için direk arabaya ilerledik, tabii fanlar da oradaydı. Onlardan bir şey kaçar mı!

Bu sefer Paul ve birkaç güvenlik görevlisi beni ciddi bir korumaya alıp arabaya bindirdiler, neyseki kimseden benimle ilgili sözler duymamıştım, birkaç geçmiş olsun çığlığı hariç. Harry dışarda kalıp fanlara kısa süreliğine imza dağıttı, resim çekildi, Paul onu içeri zorla sokmak zorunda kaldı. Benden neden uzak kalmak istediğini ve neden benimle aynı ortamda bulunmamaya çalıştığını anlamak çok zor olmasa gerekti. Eve gittiğimizde bu konuyu nasıl konuşacağımızı düşünmeden edemiyordum. Kimsenin bu süre boyunca bana neden hiçbir şey sormadığını da anlayamamıştım. Normalde Louis ya da Zayn'in üzerime çullanması gerekirdi. Bu olay beni giderek meraklandırıyordu. 

Arabada tam bir sessizlik hakimdi. Kimse konuşmadığı sırada Zayn akıl edip konuşmayı başardı.

"Görüşmeyeli nasılsınız Bayan Ross?" Annem kısa bir an bana baktıktan sonra bakışlarını Zayn'e çevirip gülümsedi.