Marrying the Amazona

CHAPTER 16

Jellal's POV

Nakauwi na ako sa bahay pero hindi ko naabutan si Erza. Tinanong ko nga sina Elfman at Gajeel kung saan pumunta ang asawa ko kaso wala raw'ng sinabi. Masama ang kutob ko. Si Erza yun, for pete's sake. Baka kung anong gawin nya.

"Nag-away ba kayo boss?"

The thought makes me want to punch somebody. Lintek yan! Hindi ko yun ginusto!

"She saw me kissing somebody else. But believe me, hindi ko yun ginusto."

I brushed my hair frustratedly. Napailing lang sina Elfman at Gajeel.

"What will I do?"
Kumuha ako ng alak at isinalin sa baso. Baka sakaling mabawasan ang bigat ng pakiramdam ko. Kaso mukhang hindi eh.

"Mag-sorry ka boss. I-explain mo ng mabuti sa kanya." Paliwanag ni Elfman.

But then umiiwas sya. Paano ko sya iaapproach kung ayaw man lang nyang makinig sakin?

"Matutulungan nyo ba ako?"

Erza's POV

I parked the car at lumabas na ng kotse. Nandito na kaya si Jellal? Nasa loob kaya sya? Papasok ba ako?

In the end, binuksan ko rin yung pinto. Walang tao sa sala. Asan sila? Si Jerine?

"Jerine?" I called. Pumasok ako sa kwarto pero wala sya dun. Lumabas ako at tiningnan sa garden kung nandun ba sya, pero wala.

"What the! Nasaan si Jerine?" Tanong ko sa sarili ko. I started dialling Jellal's number. Ayoko mang makausap sya pero kailangan. Si Jerine ang pinag-uusapan namin dito kaya isasantabi ko muna ang galit ko sa asawa ko.

<Hel---->

"Nawawala si Jerine! Asan sina Gajeel at Elfman? Bakit wala sila dito sa bahay?" Singhal ko. Bwiset! Baka ano nang nangyari.

<Punta ka sa Jerza Coffee shop. Doon ko ipapaliwanag.>

I ended the call at patakbong pumunta sa garahe. Hindi na ako nag-isip ng iba pa. Ang importante, mapuntahan ko ang anak ko.

****

Jerza Coffee Shop

Andito na ako ngayon sa coffee shop ni Jellal, namin. Ito yung itinayo nyang cafe nung magboyfriend at girlfriend palang kami. May ibang nagmamanage nito kasi nga busy si Jellal sa company nya. Minsan naman ako yung nagpupunta dito.

(A/N: I mentioned the cafe-thingy sa When the Amazona fell in love, chapter 44. Remember guys?)

Pagpasok ko, walang tao. Ni empleyado, wala! Lintek! Asan sila?

('Now playing: Moments by Westlife' A/N: Search nyo yung kanta at i-play nyo as background music.)

Nagsimula na akong magtaka lalo na nung may tumugtog. Wala naman akong nakikitang tao. Creepy.

"Mommy!"

"Oh my God! Anak!" Patakbo akong lumapit kay Jerine at niyakap sya. Ninerbyos ako, akala ko kung ano ng nangyari.

"What happened? Why are you here? Asan si----" Napatigil ako nung may inabot si Jerine na note.

Please hear me out.

"Sinong----"

Tumakbo si Jerine kaya hinabol ko sya. Ano ba yan!

Nakarating ako sa rooftop. Oo may rooftop itong cafe.

"Jerine anong----"

"Love, let's talk. Please." Napatigil ako at dahan-dahang lumingon. It's him. Tsss. Sabi na nga ba, pakana nila to.

"Mommy, pakinggan mo si daddy ha? Please magbati na kayo." Ngumiti si Jerine bago sya lumabas. Now, kaming dalawa ni Jellal nalang ang nandito.

Tumalikod na ako para sundan si Jerine kaso hinatak ako pabalik ni Jellal.

"Jellal ano ba!" Bulyaw ko. Bwiset yan! Dinamay pa si Jerine! Para ano? Para lokohin na naman ako? Bilugin ang ulo?

"Please, hayaan mo akong mag-explain." Hinawakan nya ang dalawang kamay ko pero pilit ko yung tinanggal.

"Ayokong makinig sa mga kasinungalingan mo. Kaya pwede ba? Paalisin mo na ako. Wag mo muna akong kausapin."

Bigla nya akong niyakap. Ilang sandali pa, naramdaman ko nalang ang pagtaas baba ng balikat nya. Nabasa rin yung sleeve ng damit ko. T-teka... Umiiyak ba sya?

"Fvck! This is gay pero nasasaktan ako, Erza. Ayokong ganito tayo. Di ko kaya. Kaya please, ayusin natin to. Pakinggan mo muna ako." He's voice cracked. Ewan ko pero nakaramdam ako ng... Ng awa. Imagine, si Jellal umiiyak? 'Tong tigasing mafia boss na matapang na pumapatay ng kalaban, umiiyak?

"O-okay. Explain."

*****

Inexplain sakin ni Jellal lahat. Every single detail, ipinaliwanag nya. Pinakinggan ko lang sya. Ramdam ko kasi ang sincerity nya na nagsasabi sya ng totoo.

"N-naniniwala ako sayo."

Tanging nabanggit ko. Afterall, si Maddie naman talaga ang malandi diba? Yung haliparot na higad na'yun naman ang nauna.

"Sorry, love. Sorry. Please forgive me."

Ngumiti lang ako at tumango. Niyakap nya ulit ako at niyakap ko naman sya pabalik. Siguro, talagang di ko sya matiis. Corny pero mahal ko eh.

"Yehey! Bati na si mommy at daddy!"

Napatawa nalang kaming dalawa. Narealize ko lang, ang kumag na'to may sweet bones din pala.

******

A/N: Okay, ang corny ko. Hahahah! Ang pangit po ba? Sorry po. Yan lang nakayanan. Tsaka dinagdag ko lang to para humaba-haba naman ng konti.^o^

Anyways, salamat sa comments and votes ha? Love ko kayong lahat! :-*

---Ms. J