Bitten by an Alpha #1

1

Ik liep de deur uit en snoof de ochtendgeur van Brooklyn in. De lucht was grauw en er vielen al regendruppels op mijn hoofd. Ik stapte op de fiets. Voordat ik begon te fietsen opende ik mijn Spotify. Ik klikte mijn afspeellijst aan en drukte op "Play". Ik duwde mijn oortjes goed in mijn oren en begon naar school te fietsen.

'He Claire! Claire we zijn hier!' Ik zag Laila naar me zwaaien. Haar blonde haren zaten strak achtergebonden in een staart. Ze had een roze blouseje aan en een geruite rok met daaronder hoge sokken en ballerina's. 'Laila!' Ik liep naar mijn beste vriendin toe. Ik zag er in tegenstelling tot Laila heel anders uit. Ik droeg een zwarte oude skinny waar gaten in waren gekomen bij de knieën en een shirt waarop stond: "Don't mess with the bad guys princess". Daaronder droeg ik mijn Dokter Martins, waar ik al jaren blij mee was. Laila zat bij de rest van ons groepje. 'OMG! Ik heb je zo gemist deze vakantie!' Laila omhelsde me. Ik rook haar zoete bloemetjesparfum en trok mijn neus op. 'Zweet ik?' Zei ze meteen verschrikt. 'Nee, nee.' Zei ik snel, maar ik was te laat. Laila had haar bloemetjesparfum al uit haar tas getrokken en spoot het om zich heen. Ik trok mijn neus op. 'Ga je ons ook nog een knuffel geven of wat?' Zei Milou, een van de meiden waarmee ik in een van de populairste groepen van school zat. Naast haar zat Kayleigh. Kayleigh en Milou waren niet echt tweelingen maar ze leken wel tweelingen. Volgens Kayleigh waren zij en Milou telepathisch verbonden, en volgens mij en Laila waren ze gewoon tweelingen van andere ouders. Milou geloofde dan weer dat ze in hun tweede leven samen waren geweest. Ik liep lachend naar Milou toe en gaf haar een knuffel, daarna liep ik naar Kayleigh en gaf haar ook een knuffel. 'Mag ik je hand lezen?' Vroeg ze meteen. Ik zuchtte. 'Kayleigh je weet dat ik daar niet in geloof.' Zei ik geïrriteerd. 'Geef nou maar je hand.' Kayleigh hield haar hand dwingend op. Zo dwingend dat ik de mijne in die van haar legde. Kayleigh ging met haar vinger over de rimpels in mijn hand. Het kietelde. Ik trok mijn hand weg. 'Hou op, even volhouden, ik zie iets.' Kayleigh trok ruw mijn hand terug en begon weer te kijken naar de lijntjes die eroverheen liepen. 'Je gaat iemand ontmoeten, een jongen, hij...hij..., hij is een bijzonder iemand.' Zei Kayleigh stotterend. 'Kan je ook zien WAT er zo bijzonder aan deze jongen is?' Ik keek haar vragend aan. 'Nee, maar hij is bijzonder.' Kayleigh liet mijn hand los en ze streek haar zwarte glanzende haar recht. De bel ging. Kayleigh en Milou stonden op. 'Wij moeten naar D16, zie jullie in de pauze!' Ze zwaaiden tegelijkertijd en liepen in dezelfde pas weg. Laila haakte haar arm door de mijne. 'Op naar R13.' Zuchtte ze.

Aan het einde van de dag liep ik zuchtend met mijn zware rugzak op mijn rug naar mijn fiets. Mijn schouders branden van het gewicht. Ik rukte mijn half kapotte fiets uit het rek en sprong op mijn zadel. Ineens zag ik een roze vlek met blond haar rennen. Haar ballerina's  kletterden over het asfalt. 'Claire, Claire, wacht!' Laila stond hijgend bij mijn voeten. 'Sorry hoor..' Hijgde ze. Ik wachtte. Ze ging rechtop staan en keek me aan. 'Er is een feestje.' Zei ze. Ik rolde met mijn ogen. 'Laila, je weet dat ik niet zo'n feestbeest ben..' Begon ik, maar ik werd ruw onderbroken door Laila. 'Je MOET komen naar dit feest Claire! Echt! Het is een openluchtfeest in het bos hier achter de school.' Zei Laila. Ik fronste mijn wenkbrauwen. 'Ze geven een feest in Blackwood? Wie geeft het feest überhaupt?' Laila stak haar vinger in de lucht. 'Milou's broer Evan en een vriend van Evan. Luke heette hij volgens mij.' Ik dacht na. Laila keek me wanhopig aan. 'Je weet dat Blackwood mijn favoriete plek is...., ik kom.' Zei ik. Laila's ogen werden groot. 'OMG! Dit wordt HET feest van het jaar..., ik heb er zooooveel zin in!' Gilde ze. Laila's  hoge stem deed pijn in mijn oren. 'Ik hoef niet doof.' Zei ik droog. 'Ik bel je nog wel oke? Het is zaterdagavond rond 8 uur, tot...hoe laat was het ook alweer?  Owh ja, tot 2 uur s' nachts.' Laila gaf me een kushand en rende weg. 'Doei?' Ik keek haar vragend aan. Daarna stapte ik op mijn fiets en reed naar huis.

'Claire? Ben jij dat?' Schreeuwde mijn moeder vanuit de keuken. 'Ja mam! Haai.' Ik liep de keuken binnen en gooide mijn jas over haar hoofd. 'Claire, dat is gevaarlijk! Haal hem van mijn hoofd af.' Mijn moeder sloeg wild met haar hand. De soeplepel die ze in haar hand had gaf rode spetters spaghettisaus af op de muur. 'Mam, je morst.' Zei ik terwijl ik de jas van haar hoofd aftrok. Mijn moeder fronste haar wenkbrauwen en haalde met een doek de spetters van de muur. 'Ik kan vast zaterdagavond wel naar een feestje.' Zei ik terwijl ik naar de gang liep om mijn jas op te hangen. Ik liep snel terug naar de keuken omdat ik haar reactie wou horen. 'Waar word het gegeven? En door wie? Is er alcohol? Drugs?' Somde mijn moeder op. Ik lachte. 'Is dit een verhoor?' Mijn moeder strak dreigend haar soeplepel naar me op. 'Als je niet antwoord op de aardige rechercheur komt de gemene meisje.' Zei ze lachend. 'Het wordt gegeven in Blackwood, Evan en Luke geven het, en nee er is alcohol, en nee er zijn geen drugs.' Grinnikte ik. Ik loog natuurlijk wel een beetje. De vorige keer dat ik naar een feest van Evan en Luke ging waren en tonnen vol met bier en allemaal junkies die in een hoek zaten te blowen. 'Het komt voor  mij goed uit, dan kan ik met Harold een drankje doen.' Harold was sinds een maand of twee mijn moeders vriend. Ik gaf haar een klap op haar schouder. 'Dankjewel hé mam!' Zei ik lief. Mijn moeder draaide zich om en stak haar tong uit. Ik draaide me om. 'Roep maar als het eten klaar is!' Schreeuwde ik. 'Jahaaa!' Schreeuwde mijn moeder terug zoals ik het zou doen. Ik rende de trap op.

Ik was ronduit 5 minuten boven toen mijn moeder naar boven schreeuwde. 'Claire, we gaan eten!' Ik liep naar beneden en zag de tas van Mike staan. Mike was mijn 18 jarige broer, hoe oud ik ben? Ik ben 16. 'Mikieeeee!' Schreeuwde ik. Mike keek me boos aan door zijn zwarte lokken. 'Claire klein zusje!' Hij deed alsof hij blij was. Ik ging naast hem zitten aan de tafel. 'Jongens, doe maar alleen aardig als jullie het menen.' Zei mijn moeder terwijl ze een pan met spaghetti op tafel zette. Ik stond op en pakte de pan saus voor mijn moeder. 'Dankjewel Claire..., zo zie je maar! Sommige mensen op deze wereld zijn toch behulpzaam!' Mijn moeder keek met een schuin oog naar Mike. Mike trok een grimas. Mike's telefoon ging af. Ik zette de pan met hete saus op de tafel en ging zitten. Mike pakte zijn telefoon op, die naast hem lag. 'Heei schatje.' Zei Mike lief. Ik rolde met mijn ogen naar hem. 'Mel ik ben aan het eten, nee dat is niet zo, ik vind je wel leuk, jaa, ik wil wel maar ik ben aan het eten.' Mike keek me pissig aan. 'Oke, ik kom.' Ik keek Mike dringend aan. Ik gebaarde "Dat kan je niet maken". Mike stak een middelvinger naar me op. Hij drukte zijn telefoon uit en pakte zijn jas van zijn stoel. Hij glipte geluidloos de deur uit. Mijn moeder kwam terug met een zakje geraspte kaas. 'Waar is Mike?' Zei mijn moeder terwijl ze de kaas op de tafel neerlegde. 'Naar Melanie.' Zei ik met gebogen hoofd. 'Rotjong.' Zei mijn moeder lachend. Ik zag dat haar lach nep was. Mike verknalde mijn moeders humeur meteen.