Bitten by an Alpha #1

3

'Nee, die moet je echt niet aandoen.' Ik stond in mijn kamer. Laila zat op mijn bed en keek met een afkeurend gezicht naar mijn kleding. Ik had een zwarte leren broek aan met een donkerrood hemdje erboven en een leren zwarte jack eroverheen. 'Wat is hier mis mee? We zijn buiten hè?!' Zei ik geïrriteerd. Laila rolde met haar ogen. 'Je kan toch wel tegen een beetje kou? Wat is er trouwens met je voet gebeurt?' Ik schrok. 'Ik ben gestruikeld.'  Zei ik snel. 'Heb je nog wat anders?' Zei Laila terwijl ze opstond en naar mijn kledingkast liep. 'Ik houd dit aan, en ik doe wel mijn All Stars eronder.' Ik liet me zuchtend op mijn bed vallen. 'Je All Stars! Als je die voet van je erin krijgt.' Zei Laila gemeen. Ik gaf een vijandige blik tegen haar rug. 'Dat lukt heus wel, en anders.., ik ben niet bang voor een beetje pijn.' Loog ik. Laila gooide gefrustreerd mijn kledingkast dicht. 'Moet jij weten.'  Ik rolde met mijn ogen. 'Als jij je nou aankleed, dan kunnen we gaan.' Laila knikte en pakte haar jurk en accessoires uit haar Gucci tas. 'Momentje hoor.'  Ze liep mijn slaapkamer uit en trok de badkamer deur achter zich op slot. Ik wachtte af.

Na een paar minuutjes stond ze helemaal aangekleed en wel in mijn kamer. 'Zo, veel beter.' Laila keek in de spiegel en deed haar golvende blonde haar goed. Ze deed een diadeem met glitters in haar haar. Ik trok een afwijzend gezicht. Ik haatte diademen, ik vond het maar tuttig staan, en mijn moeder droeg ze eeuwen geleden. Ouderwets dus. 'Wat? Hou je gezicht in bedwang wil je?' Snauwde Laila. Ik keek haar zogenaamd verschrikt aan. 'Kunnen we gaan princess?' Laila pakte haar Gucci tasje en knikte lachend.

'Nee, ik ga je sluiproute echt niet nemen, dan verkloot je mijn hakken nog voordat we aangekomen zijn.' Gilde Laila toen we voor het begin van mijn sluiproute stonden. 'Je moet wel, en nu meekomen.' Ik pakte Laila bij haar pols en trok haar hardhandig de sluiproute in. Laila stribbelde flink tegen en ik hoorde haar hakken slepen over het zand. 'Nog eventjes L, we zijn er bijna.' Zei ik. Ineens hoorde ik de bladeren van Blackwood om me heen ritselen. 'We moeten naar de zandkuil.' Zei Laila toen we in Blackwood stonden. Ik trok haar achter me aan naar het pad wat ik vanochtend ook had gelopen. Ik voelde het zachte zand van de zandkuil onder mijn voeten wegzakken. 'Aaaargh! Ze zijn helemaal verpest! Mama vermoord me.' Hoorde ik Laila achter me klagen. Ik keek naar haar zalmroze hakken, die nu zowat zwart waren geworden. Laila rukte haar pols los en liep stampend langs me. Ik hoorde haar kibbelen tegen het niets. 'Eindelijk! MILOU! KAYLEIGH! Haai!' Laila trok een voorzichtig sprintje naar Milou en Kayleigh, die bij de rest van de groep stonden. Ik zag hoe Milou haar lachend een knuffel gaf. Ik liep naar ze toe. 'Hey Claire!' Milou kwam me tegemoet lopen en gaf me een stevige knuffel. 'Laten we met z'n allen gaan dansen!' Schreeuwde Kayleigh met haar handen in de lucht. Laila gilde van plezier en kwam naast Kayleigh dansen. Milou trok me mee naar Laila en Kayleigh en begon zwierig te dansen. Ik lachte en deed mee.

'Kan ik ergens wat drinken halen?' We waren al langer dan een uur aan het dansen en ik kreeg last van een droge keel. 'Daar, tussen de bomen! Er staan een paar tonnen bier.' Schreeuwde Milou boven de muziek uit. 'Hebben ze ook water?' Ik keek haar vragend aan. 'Dan zou je uit de rivier moeten drinken meid.' Milou gilde van het lachen. Ik liep naar de rand van de open plek, waar de bomen weer begonnen. Ik keek het donkere bos in en voelde een rilling over mijn rug gaan. Dit was de plek waar ik rende voordat ik struikelde, toen de wolf achter me aanzat.... Ik keek naar een paar jongens die al klooiend met hun bierflessen terugliepen naar de zandkuil. Ik keek naar de tonnen bier. Ik wist dat het water in de rivier niet goed voor me was dus besloot ik dan toch maar een biertje te tappen. Ik pakte een beker en spoot bier erin. Ik hoorde snelle lichte voetstappen over de bladeren heen gaan. Ik keek achterom, en dat had ik niet moeten doen.

Ik stond oog in oog met de wolf die ik vanochtend had gezien. Zijn gele ogen leken wel te schijnen. Ik voelde mijn hand trillen en het bekertje vol met bier viel uit mijn trillende hand. De wolf gromde en kwam dichterbij. Al mijn spieren schreeuwden dat ik weg moest rennen. Maar mijn hersenen zeiden nee, ik wist dat de wolf me zeker weten zou aanvallen als ik wegrende. Ik hoopte dat er iemand of iets aan zou komen wat de wolf liet schrikken. Ineens sprong de wolf met een rotsnelheid op me. Ik voelde mijn rug tegen de harde bosgrond dreunen. Mijn hoofd raakte de bierton. Hij viel met een dreun neer, maar de wolf leek het te negeren. Hij had het op mij gemunt. Hij gromde en ik voelde zijn kwijl op mijn gezicht vallen. Ik wou gillen maar er kwam niks uit mijn mond, het enige geluid wat eruit kwam was een lange hees. De wolf beet me hard in mijn schouder. Ik gilde het uit. Ineens rende de wolf sneller dan de wind weg. Ik bleef verbaasd en met een bloedende schouder achter.

Het was allemaal heel snel gegaan, en de wolf probeerde me niet eens te vermoorden. Ik keek opzij naar mijn bloedende schouder. Ik kon de tanden van de wolf erin zien. Hoe langer ik ernaar keek, hoe misselijker ik werd. Ik voelde iets naar boven komen en gaf over. Het was bloed. Alweer, dit was de tweede keer dat ik bloed ophoestte. Ik krabbelde overeind en hield mijn hand stevig op mijn schouder gedrukt. Ik kon niet meer terug naar het feest, ze zouden allemaal in paniek raken. Ik nam een besluit en strompelde de weg over naar de rivier. Ik liep over het kleine half vervallen bruggetje wat over de rivier liep. Het kraakte onder mijn voeten. Ik voelde mijn schouder branden onder mijn hand. Mijn hele leren jasje was opengescheurd bij de schouder. Ik trok het leren jasje uit en sloeg hem over mijn arm. Ik keek achterom en zag dat ik het bos inmiddels had verlaten.

Ik stak de sleutel zo zachtjes mogelijk in het slot. Ik duwde de zware deur open en stapte op mijn tenen naar binnen. Ik liep de woonkamer binnen en zag mijn moeder slapen in haar leunstoel. Ik rende snel, maar zachtjes, naar boven en liep de badkamer in. Ik zocht snel naar de verbanddoos. Ik vond wat verband en sneed het doormidden. Snel wikkelde ik het verband strak om mijn schouder en maakte het stevig vast. Mijn met bloed besmeurde hand liet een streep achter op de wastafel. Ik waste mijn handen af en maakte de wastafel schoon. Mijn leren jasje gooide ik met een groot gebaar in de prullenbak. Ik stuurde snel een berichtje naar Laila, voordat ze in paniek raakte.
"Laila, sorry dat ik weg ben gegaan maar ik werd helemaal misselijk."
Ik liep zuchtend naar mijn kamer en liet me op bed vallen. Ik was doodop.