Letters | Larry

tres

" 12.09.2015
Biliyor musun? Hayat artık o kadar da güzel değil. Önce sen ve şimdi teker teker herkesi kaybediyorum. Dün babamın cenazesi vardı. Ağlamaktan gözlerimin nasıl olduğunu tahmin bile edemezsin. Şuan yanımda olup bana sarılmana ve her şeyin düzeleceğini söylemeni isterdim. Geri dönemez misin artık? Herkes benim deli olduğumu düşünüyor. Değilim. Biliyorum çünkü oralarda bir yerdesin. Bundan hiç bu kadar emin olmamıştım. Eğer sen gelmezsen ben seni bulacağım. Dayanamıyorum anlıyor musun?
Tek istediğim birlikte olmamızdı. Neden lanet olasıca sıradan bir günde birden kayboldun ki! Etrafındakileri de düşün artık. Lütfen. Kaçman sadece seni değil herkesi etkiliyor. Ben, annen, kardeşlerin... Biliyorum son zamanlarda acı çekiyordun. Ama hepimiz çekiyorduk. Bazı şeylerden kaçamayız Louis. Herkes bir gün acı çekecek. Buna dayanmamız lazım. Ben her zaman senin yanındayım. Ne olursa olsun seni savunup her zaman seni koruyacağım. Acı çekmen hayatımda istediğim en son şey. Acı çekmendense kendimin on kat daha çok acı çekmesini tercih ederdim. Ve sanırım şuan öyle. Kalbim acıyor. Hiç bu kadar acımamıştı. Ama eğer mutluysan sorun yok. Alışabilirim. Alışabilirim fakat bu hala seni görmek istemediğin anlamına gelmiyor. Sana sımsıkı sarılmak, seni istediğim zaman öpmek ve elini tutmak istiyorum artık. O masmavi gözlerin her gece beni izlemesini istiyorum. Bıktım artık. Bu acı büyüdükçe ben daha da kötü oluyorum. Ve kötüleşmek istemiyorum gün ışığım. Çünkü seninle birlikte öleceğime söz verdim.

Sevgiler
Harry. "

İstemeden dolan gözlerini elinin tersiyle sildi. Acıyan bileklerine rağmen hala yazmaya devam ediyordu. Zarfı kapatıp göndermek için kenara koydu. Ellerini saçlarının arasından geçirdi ve öylece kaldı. Boş duvara bakıyordu. İstemsizce yüzüne bir gülümseme geldi. Anılar aklına hücum ediyordu. "2 yıl" dedi sessizce. "Artık değil, seni bulacağım."