16.09.2012
Tuttuğu elini bıraktı ve saçını düzeltti. Nazikçe yanağını okşuyordu. Kısa boyuyla koltuğa çok rahat sığmıştı ve bir kedi gibi masum bir şekilde uyuyordu. Uzanıp yanağını öptü. Gözlerini açmıştı. Başını kaldırdı.
"Napıyorsun?" dedi. Gözleri hala kısıktı ve açmakta güçlük çekiyordu. Kıvırcık saçlı çocuk dayanamayıp dudağını öptü. Mavi gözleri açılmıştı ve gülümsemeden duramıyordu.
"Seni seviyorum." dedi ve uzun boyuna rağmen yanına geçip koltuğa sığmaya çalıştı.
"Çok büyüksün, sığmadık işte." rahatsız bir şekilde doğruldu.
"Sen de çok miniksin." Bana döndü.
"Ben büyüğüm!" Tabii...
"Evet evet." Somurtup bana sırtını döndü. Arkasından sarılıp boynuna bir öpücük kondurdum. Çaktırmadan başını döndürüp yan gözle bana bakmaya çalıştı. Göz göze geldiğimizde tekrar önüne dönüp kıkırdamaya başladı.
"Çocuk gibisin." dedim ve bana dönmesini sağladım. Burunlarımız birbirine değiyordu. O kadar minik ve masum duruyordu ki dokunduğum an ona zarar vermekten korkuyordum. Gözleri öyle büyüleyiciydi ki... Gözlerine baktığımda tüm okyanusları, tüm gökyüzünü görebiliyordum sanki.
"Uyu artık." dedi. Sıcak nefesi yüzüme çarpıyordu. Ellerini yüzüme götürüp gözlerimi kapattı.
"İyi geceler sevgilim." Gülümsediğini hissedebiliyordum.
~
Benim minik kalbim🌿🌿🌿
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters | Larry
Fiksi Penggemar''Eller sessiz Ses uyuşmuş Ciğerlerimi sökene kadar çığlık atmayı deniyorum Bu, durumu daha da zorlaştırıyor Sadece bu hayata sahip olabilseydik Bir tek gün daha Sadece zamanı geri alabilseydik Biliyorsun ki olacağım Senin hayatın Senin sesin Senin...
