21.04.2010
Birlikte, çimlerin arasında oturup yıldızları seyrediyorlardı. Mavi gözlerinde yıldızların yansıması gözüküyordu ve bu onun gözlerinin gökyüzü gibi yapıyordu. O yıldızları seyrediyordu. Harry ise onu. Mavi gözleri birden ona çevrildiğinde utansa da bakmaya devam etti. Üstüne çıktı ve ona öylece baktı.
"O kadar güzelsin ki..." Kıkırdadı. Utanmıştı. Gözlüğünü düzeltti ve elleriyle güçlükle de olsa sevgilisini üstünden iterek yanına yatmasını sağladı
"Bana gözlerimin güzel olduğunu söyleyip duruyorsun ama kendi gözlerinin ne kadar güzel olduğunu farkında değilsin." Başını ona çevirdi.
"Gözlerin öldüğüm zaman görmek istediğim son şey Harold." Elini yüzüne götürdü. Minicik kemikli elleri ile yüzünün yarısını zor kaplayabilmişti.
"Bana söz verir misin? Birlikte öleceğiz. Birbirimizi asla bırakmayacağız." Gözleri dolmuştu.
"L-louis..." canının acıdığı gözlerinden anlaşılıyordu. Gözleri parlıyordu ve bu parıltının sönmesini istemiyordu.
"Kanser olduğumu biliyorum Harold. Kötü bir yalancısın." dedi ve gülümsedi. Acı çektiği ve üzüldüğü her halinden belli oluyordu ama o yine de güçlü olmaya çalışıyordu. Elini kalbimin üstüne koydu.
"Ben, ben gerçekten çok üzgünüm ama hep yanında olacağım." elini tuttu.
"Biliyorum. "
O an her şey durmuş gibiydi. Sanki zaman kavramı artık yoktu. Herkes donmuştu. Etraftaki her şey yok olmuştu. Sadece birbirlerini görüyorlardı. Sanki son görüşmeleriymiş gibi öpüştüler. Bu aşk, mutluluk, sevinç barındıran bir öpüşme değildi. Daha çok acı, korku, endişe vardı. Ve hala sönmemiş bir aşk parıltısı.
~
Biri beni öldürsün ☁️☁️
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters | Larry
Fanfiction''Eller sessiz Ses uyuşmuş Ciğerlerimi sökene kadar çığlık atmayı deniyorum Bu, durumu daha da zorlaştırıyor Sadece bu hayata sahip olabilseydik Bir tek gün daha Sadece zamanı geri alabilseydik Biliyorsun ki olacağım Senin hayatın Senin sesin Senin...
