~4 ay sonra~
Harry için her şey normale dönüyordu artık. Düzelmişti. Hayatına devam ediyordu. Dışarı çıkıyor, insanlarla konuşuyordu. Yaklaşık 4 ay olmuştu ve bir tane bile mektup yazmamıştı. Yavaş yavaş onu unutuyordu belki de.
"Hey, sevgilim," Nick gelip Harry'nin dudağını öptü.
Harry sessiz bir şekilde cevap verdi. "Hey," Nick elindeki noodle paketlerinden birini Harry'e verdi.
"Teşekkürler."
Parkta oturup çin çubukları ile yemeklerini yediler. İnsanlar köpeklerini gezdiriyor, şarkı söylüyor, piknik yapıyordu.
Harry elini peçete ile silip uzun kıvırcık saçlarını topuz yaptı.
"Saçını hep topuz yap böyle çok güzel gözüküyorsun." Gülümsedi. Nick ise daha çok gülümseyip Harry'nin ortaya çıkan gamzesinden öptü. Sonra bir kez de boynundan.
Harry kıkırdayarak boynunu büktü. Boynundan çok huylanıyordu.
Telefonunu çıkarıp gelen birkaç mesajları okudu.
~Harry'nin ağzından~
"Şuradan kahve almamı ister misin?"
"Tabii," Nick yemek paketlerini alıp çöpe attı ve ileriden kahve almaya gitti. Arkamı dönüp etrafı izlemeye başladım.
O an gördüklerim ile keşke bunu daha az yapsaydım dedim içimden.
Sanırım tekrardan deliriyordum.
'Gerçek olamaz' içimden yaklaşık milyon kez bunu tekrar etmeye başladım. Gözlerimi açıp kapadım. Yüzü gözükmemesine rağmen ona o kadar çok benziyordu ki.
O an ki hevesimle ayağa kalkacaktım ki durdum. O değildi. O yaşamıyordu. Burada değildi. İçimden bunları tekrarlayıp durdum. Artık öyle biri hayatımda yok.
Koşarak uzaklaşmasını izledim. İzliyordum çünkü yüzünü görmek istiyordum. Sadece merak ediyordum kahverengi dağınık saçlı çocuğun neye benzediğini.
Yolun karşısına geçti ve kafasını çevirdi. Mavi gözleri direk olarak yeşil gözlerimle buluşmuştu. Nefesim kesildi. Olayı kavrayamadım. Belki de deliriyordum?
Yutkunmakta zorlanıyordum. Boğazımı tutup fısıldadım, "L-louis?"
Ardından yoldan hızlıca geçen otobüs ile her şey kayboldu.
~
'When u think u saw louis but aranızdan otobüs geçmek len mQ'
Aklımda çok konu var hepsini yazasım ve hemen paylaşasım var yayayayya
ps: görüşlerinizi belirtir ve vote verirseniz sevinirimm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters | Larry
Fiksi Penggemar''Eller sessiz Ses uyuşmuş Ciğerlerimi sökene kadar çığlık atmayı deniyorum Bu, durumu daha da zorlaştırıyor Sadece bu hayata sahip olabilseydik Bir tek gün daha Sadece zamanı geri alabilseydik Biliyorsun ki olacağım Senin hayatın Senin sesin Senin...
