~Harry'nin ağzından~
Saat akşam 2.46 ve ben uyuyamıyordum. Nedeni ise hiçbir fikrim yok. Nick'i yaklaşık 3 saat önce zorla kendime bakabileceğimi söyleyerek eve göndermiştim. Hayatını benim sorunlarım yüzünden mahvedemezdi. Dolabımdan üstüme bir tişört geçirdim ve mutfağa gittim.
Bir şeyler yemeliydim. En azından bir çay. Suyu kaynatıp dolaptan çay poşetini çıkardım. İçeri gidecekken çöpte duran zarfı fark ettim. Elime alıp ne olduğuna baktım.
"Gönderen, Louis William Tomlinson."
Aman Tanrım.
Şu lanet olasıca rüyadan bir an önce uyanmak istiyordum.
Salondaki koltuklardan birine oturdum ve yavaşça mektubu açtım. Ortadan ikiye yırtılmıştı.
Nick mi yırtmıştı? Neden bana söylememişti?
Kağıt parçalarını yan yana getirerek okumaya çalıştım.
"Yapamadım çünkü beni unuttuğunda daha mutlu olacağını biliyordum. Düzelmen gerektiğini biliyordum ve bunun aklında ben varken gerçekleşemeyeceğini de biliyordum."
Gözlerimden akan yaşı sildim. {Y/N: uçaktayım ve birden Never Enough başladı zamanlama çok hoş *değiştirip vapor açar*} Gerçekten böyle düşünüyor muydu? Beni dünyadaki en mutlu insan yapabilecekken onsuz daha iyi olacağımı mı düşünmüştü?
"Pekala, sanırım daha fazla yazamayacağım. Sadece özür dilerim, seni hala çok seviyorum ama umarım Nick, yeni sevgilin, ile mutlu olursun."
Beni hala seviyordu. Beni hala seviyordu. Beni seviyordu ve ben belki de onun gözünün önünde Nick ile birlikte olmuştum. Onu hala severken ona daha çok acı çektiriyordum.
Hayır, hayır, hayır. O gerçek değildi. Ne diyordum ben?
Mektubu kenara fırlattım. Cidden yaşıyor olabilir miydi? Onca zaman gerçekten sadece kaçmış mıydı?
Onu bulmak istiyordum. Gün ışığımı geri istiyordum. Tekrar ona sarılabilmek. Kokusunu içime çekebilmek.
Tek isteğim buydu. Her şeyi bir kenara bıraktım. Düşündüm. Anlamsızca belki de her şeyi düşündüm de ölmesi için hiçbir neden yoktu.
Belki de o, ona gönderdiğim son mektubum olmayacaktı?
~
Uçakta filmden sonra yapacak bir şey bulamayıp arka arkaya bölümler yazıyorum belki kampa gitmeden bitiririm çok heyecanlı?? ☆
*temporary fix başlar*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Letters | Larry
Fanfiction''Eller sessiz Ses uyuşmuş Ciğerlerimi sökene kadar çığlık atmayı deniyorum Bu, durumu daha da zorlaştırıyor Sadece bu hayata sahip olabilseydik Bir tek gün daha Sadece zamanı geri alabilseydik Biliyorsun ki olacağım Senin hayatın Senin sesin Senin...
