Multi Media Çocuklar
Bulaşıkları yıkarken Alaz da bana yardımcı olmuştu. İkimiz güzelce mutfağı temizledikten sonra evdeki sessizliği fark ettik.
Anlaşılan herkes yorgunluktan uyuyakalmıştı. Bütün yaptıklarımızdan sonra sadece ikimizin de uyanık kalabilmesi bir tuhaftı.
Galiba birbirimize zaman ayırmak istiyor ama nedense sürekli kendimizi grubun içinde buluyorduk.
Kahvelerimizi hazırladık ve küçük adımlarla balkona ilerledik. Ali, Deniz ve Çağrı kanepede yan yana dizilmiş ve televizyonun karşısında ağızları açık bir şekilde uyuyakalmışlardı.
Bahçeye çıktığımızda hasır salıncağa yerleştik ve yıldızları izlemeye koyulduk. Alaz elindeki kahveden bir yudum alarak konuştu.
" Kahveleri içtikten sonra bizde uyusak iyi olur. Bugün yeterince yorulduk "
Gülümseyerek bende kahvemden bir yudum aldım. Birbirimize bakmak yerine yıldızları izleyerek konuşuyorduk.
" Yorucu bir gündü ama asıl önemli olan zihnimizde bıraktığı hatıralar "
Ona bakmasam bile gülümsediğini hissedebiliyordum. Beni hiç yanıltmazdı.
" Haklısın.. Güzel hatıralar"
Salıncakta sallanırken sessizce gökyüzüne bakmaya karar verdik. Hatıralar demişken.. Hala hatırladığım bir şey yoktu. Ne ona dair ne de çocuklara dair.
Onları kırmamak için söylememeye karar verdiysem de eninde sonunda öğreneceklerdi.
En iyisi onları ümitlendirmeden bir an önce söylemek.
" Alaz "
Yavaşça bana döndüğü sırada kahvesini elinden alarak yere koydum ve devam ettim.
" Sana bir şey söylemem gerek "
" Ne söyleyeceksin ? "
Derin bir nefes aldım.
" Benim için çok çabaladığınızı görüyorum. Sizi hatırlamasam bile çabucak ısındım ancak sanırım hiç bir zaman hatırlayamayacağım "
Alaz başını öne eğerek biraz düşündü. Söylediklerimi zihninde tarttıktan sonra yeniden bana döndü ve gülümsedi.
" Hatırlamasan bile sorun değil. "
Ardından öne doğru eğilerek fısıldadı.
" Asıl önemli olan beraber yaratacağımız güzel ve yeni anılar "
Salıncakta sallanmaya devam ettik. Sanırım hayatımda ilk defa bu kadar mutlu hissediyordum. Daha yapacağımız o kadar aktivite var ki..
" Sende bir çoğunu yapmak istemiyorsun değil mi?"
" Efendim ? "
Dedim şaşkınca. Zihnimden geçenleri mi duyuyordu bu çocuk ? Kafamı geriye yaslayarak gökyüzüne bakmaya başladım.
O da beni taklit etti ve aynı anda gülmeye başladık.
" Aklımı okudun "
" İstemiyorsan iptal ederiz "
Bana göre yapacaklarımızın çoğunu çıkarmamız iyi olurdu ancak çocukların ne kadar hevesli oldukları gelince aklıma onlara haksızlık olacağını düşündüm. Alaz doğrularak elimi tuttu.
" Ciddiyim, yapmak zorunda değiliz. Biz genciz? yapacak binlerce şeyimiz var. Neden her şeyi bir haftaya sığdırmaya çalışalım ki ? "
Yüzümdeki kararsızlığı fark edince gülümseyerek devam etti.
" Merak etme. Çocuklar da anlayışla karşılayacaklardır "
" Pek sanmıyorum "
》》》
" Ne ! Bütün yapacaklarımızı iptal etmek de nereden çıktı ! "
Diye kükredi Arda. Tam da tahmin ettiğim gibi bu fikre yanaşmayacaktı kimse. Çağrı onun ardından ellerini beline koyarak bize baktı.
