GERÇEK BİR HAYAT HİKÂYESİNDEN UYARLANMIŞTIR.
"Kefenime sarılı umutlarım vardı benim..."
Kusurlu topraklara hapsolmak var bir de.
Öte tarafta dönüşü olmayan bir bilet kesmek var aydınlığa.
Ben seçimimi yaptım, kaçtım...
Ve k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İSTANBUL
Hastaneye vardığında aklı halâ karmakarışıktı. Yarın öğle tatilinde Halim'le görüşecek, o açgözlüye parasını verecekti. Kurtulmayı ummaktan başka çaresi yoktu. O katil değildi, göz göre göre bir cana kıyamazdı. İnsanları iyileştiren, onları sağlıklarına kavuşturan bir insan olarak cana kıyma eylemini aklından geçiremezdi bile. Korkunç düşüncelerinin arasında çalan telefonunun sesiyle irkildi. Arayan Bilal Ağa'nın adamlarından Mesut'tu. Önemli bir şey olabileceğini düşündüğünden ikinci çalışta açtı. "Alo..."
"Asmin Hanımım..."
"Hayırdır Mesut, siz daha gitmediniz mi Mardin'e?"
"Gidemedik. Çok kötü bir şey oldu, acilen hastaneye gelin."
Adamın endişeli sesiyle iyice korkmuştu. "Ne demek gidemedik?" İçini, kötü bir şeyler olduğuna dair hisler kemiriyordu. Telaşla öfkeyi aynı anda hissederken "Ne oldu Mesut, söylesene!" diye bağırdı.
"Bilal Ağam, kalp spazmı mıdır nedir, ondan geçirdi. Acilen gelin Asmin Hanımım."
Eli ayağı birbirine dolanmış, vücudu buz tutmuştu. Yine de paniklememeye gayret gösterdi. "Tamam, sakin ol. Ben hastanedeyim zaten, geliyorum şimdi." Telefonu kapatır kapatmaz hızlı adımlarla doktor arkadaşı Bora'nın odasına daldı. Korku ve heyecandan kapıyı çalmayı bile unutmuştu. Selamsız sabahsız "Bilal Babam nasıl Bora?" diye sordu. Bilmek istediği tek şey, onun iyi olup olmadığıydı. Bir an düşündü, ona bir şey olursa ne yapardı? Geçmişine ait kaybolmayan tek kişiydi o, hayatını koruyan tılsımıydı. Her şeye rağmen yanında olan tek insandı. Onsuz ayakta kalamazdı, eski gücünü bulamazdı.
Sakin bir biçimde ayağa kalktı genç adam. Asmin de bir doktordu, böyle durumlarda sakin kalabilmeyi öğrenmiş olması gerekiyordu. Ama kalp spazmı geçiren yaşlı adamı daha önce defalarca Asmin'in yanında gördüğü için tepkisine şaşırmadı. "Sakin ol Asmin, Bilal Bey şuan için iyi. İlk müdahaleyi yaptık."
"Ameliyat gerekecek mi?"
"İlerisi için endişeliyim. O nedenle ameliyatı ertelememeliyiz."
Gözlerini kapayarak rahat bir nefes aldı. "Oh, çok şükür..." Bilal babasının iyi olduğunu duymuştu ya, artık hiçbir şey yıkamazdı onu. Aniden arkadaşına dönerek uyarı dolu ses tonuyla "Bak Bora, beni sakinleştirmek için söylemiyorsun değil mi?" diye sordu.
"Hayır tabi ki. Sen de doktorsun Asmin, nasıl kandırabilirim seni? Bilal Bey gayet iyi, geceyi burada geçirmesi gerek. Yarın çıkabilir. Yalnız kendisi bu durumdan pek memnun olmayacaktır, burada kalmak istemediğini söyleyip duruyor."
Gülümseyerek "Uyandı yani." dedi. Kendinde olduğuna göre durum sandığı kadar ciddi değildi. Buna bir kez daha sevindi genç kadın. "Allah'ım binlerce kez şükürler olsun... Çok teşekkür ederim Bora, gerçekten bunun benim için ne kadar önemli olduğunu bilemezsin."
