It Started With A Lie

Chapter 20

Shannon's POV

The moment Raven hugged me tightly, I automatically closed my eyes. Sobrang na miss ko talaga sya. Kahit inis sya sa biglaang pagsulpot ko, nagawa pa rin nya akong asikasuhin. Na ikinakilig ko. Hihi. Bakit ba.. Ikaw ba naman ipaghanda ng pananghalian ng mahal mo ewan ko na lang kung hindi ka matuwa.

Kahit pa nilagnat ako sa biglaang pagsugod ko sa ulanan, kung kapalit naman ay mainit na yakap mula sa kanya, aba kahit ata gawin kong unlimited ang mag pakabasa sa ulan gagawin ko makulong lamang sa mga bisig nya..at saka ang sarap kaya sa pakiramdam yung nakikita kong pag aalala sa mukha nya. Iisa lang ibig sabihin nun, she cares for me...halos magpuso puso ang mga mata ko sa naisip na posibilities. Kasi ang lahat ng bagay nag uumpisa sa #care hihi..<3

Kahit puro sermon mula kaninang pagdating ko ang inabot ko sa kanya, banaag naman yung malasakit nya para sakin..

"Why are you smiling like that??" She asked.

"Like what?" Maang maangan ko. Hindi ko kasi talaga masupil yung ngiti sa mga labi ko. Kahit bumibigat pa lalo yung pakiramdam ko hindi ko maitago yung sayang nararamdam ko kasi kasama ko na ulit sya. Kayakap..

Kumalas sya sa pagkakayap sakin at tinitigan ako.."stop playing innocent. Inumin mo na nga lang tong meds mo ng bumaba yang lagnat mo"..she handed me the pill and a glass of water which I quickly pop it in my mouth then swallowed it..

Namimigat na yung talukap ng mata ko at ramdam ko na din yung pagod kaya sinabi ko na sa kanya na gusto ko ng magpahinga. Sinamahan naman nya ako agad sa ginagamit nyang tulugan. Gawa sa kawayan yung sahig. Dun na din mismo nakalatag yung banig. May isa lamang kumot at unan. Pinahiga na nya ako. Paglapat pa lang ng likod ko sa lapag, ramdam ko na yung lamig kaya agad akong nagbalot ng kumot. Matigas kaya malamang mananakit lalo ang katawan ko nito pag gising ko. Pero hindi naman na ako nagreklamo pa at pihadong sermon na naman ang abot ko. Sasabihin na naman nya na ang arte arte ko, na ayaw kong mangyari. Gusto kong makita nya na kaya ko din mamuhay sa payak na pamamaraan. Na adaptable ako.

Medyo nakakatulog na ko ng maramdaman ko syang gumalw sa tabi ko kaya bigla akong napamulat. "Go back to sleep. Pupuntahan ko lang yung mga kasamahan ko dun sa kabila. May tuturuan pa din akong mga bata kaya kailangan kong bumalik dun"..

"Stay with me please". Pakiusap ko sa kanya. "I don't want to be alone here"..

"Saglit lang naman ako, magpapakita lang ako then babalik din ako agad dito."

"But I'm scared here. What if there's a ghost? Baka kung anong gawin nila sakin"..

Nagpa iling iling sya, " walang multo dito ok? Magpahinga ka na"..

Hinawakan ko sya sa hemline ng damit nya ng akmang tatayo na sya sa pagkakaupo sa gilid ko, "please? Natatakot talaga ko. Kung walang multo dito baka yung mga wild animals naman yung umattack sakin. Baka pag gising ko may nakapulupot ng sawa sa oh so gorgeous body ko. So please samahan mo muna ako dito."

Wala syang reaction kaya todo pa cute pa ko, "please Raven? Pretty please? Mamaya lang siguro ok na ko nito, pwede pa kitang matulungan sa mga bata"..

"Fine," anito sa napipilitang tono.

Ngiting tagumpay naman ako at agad na yumakap sa kanya. "Thank you. Love mo na talaga ko no?"

"Assuming ah. Love agad? Di pwedeng nadala lang ako sa paawa mo?"..

"Forte mo yan noh?"

Kumunot ang noo nya, she stared at me as if asking what I meant, "ang mag deny. Hahaha. Hindi masamang umamin ah. Kung mahal mo na ko, I don't mind kung ipaparamdam mo"..ngiting ngiting turan ko..