"With you till the end„

Κεφάλαιο 1

Μαίρη- Νίκη αντί έλα, θα αργήσουμε!
Νίκη- Τώρα τώρα φτιάχνω λίγο το κραγιόν. Κατεβείτε εσείς κάτω και έρχομαι.
Μ-Ενταξει.

Όπως καταλάβατε, αν το κανατε δηλαδή, θα βγούμε με τις κολλητές μου και την παρέα μας. Έχουμε αποφασίσει ήδη σε πιο κλαμπ θα πάμε, άρα θα συναντήσουμε τους υπόλοιπους εκεί.

Ξεκινάμε τον ποδαρόδρομο μέχρι την στάση. Σε όλη την διαδρομή μιλούσαμε για τα αγόρια. Ως συνήθως η Μαίρη κολλημένη με τον Στέφανο, μας λέει πάλι τα δικά της.
Μ-Ρε κορίτσια είναι τόσο πανέμορφος, απλά Θεός. Δεν μπορώ άλλο. Τον θέλω. Τον θέλω τόσο πολύ.

Κατερίνα-Μαιρη κοπέλα μου, αντί να κάθεσαι και να τον κοιτάς, πάνε μιλά του και απλά φίλα τον.

Ν-Μιλαει ξέρω γω αυτή που κανει ακριβώς το ίδιο.
Γελάμε όλες.
Φλόρα-Παντως εγώ ένα έχω να πω, έτσι όπως κάνετε θα μείνετε μια ζωή μόνες σας.

Η Φλορα, είναι λίγο διαφορετική από τις υπόλοιπες. Είχε πολλές προηγούμενες σχέσεις και έχει μεγαλύτερη πείρα σε αυτά. Βέβαια κάποιες φορές το παίρνει πάνω της και.. καταλαβαίνετε τι εννοώ. "Ψωνίζεται" κάπως.

Κ-Λοιπον ποιο λεωφορείο παίρνουμε είπαμε; Το 12;
Μ- Ναι βρε Κατερίνα!

Αφού περιμέναμε στην στάση κανένα δεκάλεπτο, έρχεται το λεωφορείο, με τον κατάλληλο αριθμό γραμμένο στο μπροστινό μέρος, ανεβαίνουμε, χτυπάμε τα εισιτήρια και ύστερα από 20 λεπτά φτάνουμε. Ναι, είναι λίγο μακριά αυτό το μαγαζί, αλλά πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο.

Ανοίγω πρώτη εγώ την πόρτα του κλαμπ, και μπαίνω μέσα μαζί με τα κορίτσια. Ψάχνουμε για την παρέα μας. Αλλά πουθενά.. μάλλον απλά θα άργησαν. Για μισό λεπτό. Όχι, εκεί είναι. Προχωράμε προς το μέρος τους. Τα βλέμματα ολων πάνω μας. Τους χαιρετάμε και ύστερα καθόμαστε μαζί τους.

Για αρχή, να σας πω λίγα πράγματα για αυτούς. Είναι ο Στέφανος, αυτός με τον οποίο είναι τσιμπημένη η Μαίρη. Είναι καστανομαλλης με γαλάζια μάτια. Ο Θάνος, ένας ξανθός, πρασινοματης με σχετικά γυμνασμένο σώμα. Ο Αλέξανδρος, ένας όμορφος καστανομαλλης με καστανοπρασινα μάτια και καλοσχηματισμένο σωμα. Τέλος ο Ηλίας, ένας μελαχρινός, γκριζοματης. Και φυσικά τα κορίτσια, μην τα ξεχνάμε. Η Φλορα, την οποία σας μίλησα πιο πριν. Η Κατερίνα, ψιλή κοκκινομάλλα. Η Μαιρη, μελαχρινή και λίγο κοντούλα.

Έρχεται ο σερβιτόρος.
"Τι θα πάρετε;" Ρωτάει.
Απανταμε όλοι ένας ένας τα ποτά που θέλαμε και αφού μας πήρε παραγγελία έφυγε.

Κάθομαι δίπλα στον Αλέξανδρο. Όλοι οι άλλοι μιλάνε και γελάνε, αλλά αυτός κάτι πρέπει να έχει. Δεν έχει βγαλει κιχ από τότε που ήρθαμε.
Ν-Αλεξ..;
Α- Ναι; Ε, τι είναι;
Ν-Τι έχεις;
Α-Δεν έχω κάτι. Γιατί το λες αυτό;
Ν-Σε βλέπω κάπως πεσμένο.
Α-Ω, εμ μην ανησυχείς καλά είμαι.
Μου σκαει ένα χαμόγελο, δείχνοντας μου τα λαμπερά κατασπρα του δόντια.
Ν-Α, εντάξει.
Χαμογελάω και εγώ.

Τον παρατηρώ για λιγο.. είναι πολύ όμορφος. Ο λίγος φωτισμός κάνει της γωνίες του προσώπου του πιο εντονες και γενικώς πιο ελκυστικό.

Χωρίς να το περιμένω με αγκαλιάζει με το χέρι του από την μέση. Νιώθω έναν μικρό ηλεκτρισμό να διαπερνάει την σπονδυλική μου στήλη.

Ξέχασα να σας πω, η αλήθεια είναι πως μου αρέσει ο Αλεξ λιγο.. καλά, όχι λίγο πολύ. Αλλά δεν το λέω σε κανέναν. Το κρατάω για τον εαυτό μου.

{...}

Έχουν περάσει 3 ολόκληρες ώρες που είμαστε εδώ. Τα κορίτσια λένε να φύγουμε αλλά εγώ ακόμη περνάω πολύ καλά.
Μ- Νίκη, φεύγουμε σιγά σιγά;
Ν- Οχιι, περνάω πολύ ωραία.
Μ- Έχεις πιει πολύ, έλα πάμε.
Ν-Σου λέω οχι, πάτε εσείς θα έρθω εγώ μετά.
Φ-Τι λες ρε Νίκη μόνη σου θα έρθεις τέτοια ώρα;
Ν- Ναι-
Α-Θα την πάω εγώ.
Γυρνάω και τον κοιτάω στα μάτια

Κ-Σιγουρα θε-
Α-Ειπα ναι, θα την γυρίσω εγώ σπίτι της.
Κ-Α εντάξει. Πάμε κορίτσια;
Φ-Αντε.. ναι.

Τις βλέπω να απομακρύνονται. Έχουμε μείνει εγώ, ο Αλεξ και ο Ηλίας. Ο Στέφανος έφυγε πιο νωρίς από όλους. Είχε κάτι δουλειές να τακτοποιήσει είπε.

Ν-Παμε να χορέψουμε;
Α- Εμείς;
Ν-Ναι, ελαα
Α-Χαχ εντάξει.
Μου χαμογελάει και σηκώνεται ακολουθώντας με.

Χελλοο, νέα ιστορία όπως βλέπετε. Η αρχή ξέρω ποτέ δεν είναι ωραία αλλά τα επόμενα θα ειναι καλύτερα!
Βαλτε αστερακιι με βοηθαειι❤