"With you till the end„

Κεφάλαιο 34

Το αυτοκίνητο σταματάει στο πάρκινγκ ενός εστιατορίου ονόματι "Sunday's". Δεν έχω έρθει ποτέ εδώ. Φαίνεται να είναι καλό μαγαζί και ακριβό επίσης. Ο Αλεξ βγαίνει από το αυτοκίνητο και έρχεται στην πόρτα μου. Την ανοίγει και μου πιάνει το χέρι. Βγαίνω έξω, στρωνοντας την φούστα μου λίγο. Κλειδώνει το αυτοκίνητο με ένα κουμπί του κλειδιου. Περπατάμε μαζί χέρι χερι έως την πόρτα του μαγαζιού. Εκεί βρίσκεται ένας νεαρός ο όποιος κρατάει ένα χοντρό βιβλίο και έναν στυλό στο χέρι του. Πλησιάζουμε σε αυτόν και ο Αλέξανδρος του λέει το επίθετο του. Ο νεαρός ψάχνει για το όνομα στην λίστα. Αφού πρώτα βεβαιώθηκε πως υπάρχει, μας έκανε νόημα να περάσουμε από την πόρτα που άνοιξε για εμάς. Τον ευχαρίστησα με ένα χαμόγελο. Ένας κύριος μας οδήγησε σε ένα στρωμένο τραπέζι για δυο άτομα. Κάθομαι στην καρέκλα και ο Αλεξ την σπρώχνει πιο μέσα. Πρώτη φορά βλέπω αυτή την μεριά του Αλεξ. Και το μαγαζί.. θα πρέπει να πλήρωσε πολλά για να κάνει ακόμα και την κράτηση. Μετά από περίπου δυο λεπτά ησυχίας η σερβιτόρα έρχεται στο τραπέζι μας.

Σ-καλησπέρα σας. Τι θα επιθυμούσατε θα πάρετε;
Ο Άλεξ της λέει το πιάτο του και το ποτό που θέλει και εγώ μένω σκεπτόμενη. Πραγματικά δεν ξέρω.
Α-Θελεις να διαλέξω εγώ για σένα;
Με ρωτάει κοιτώντας με βαθιά στα μάτια.
Ν-Δεν θα ήταν κακό.
Του λέω και λέει κάτι για μπριζόλες στην κοπέλα.
Σ-Εγινε.
Μας λέει και απομακρύνεται με γρήγορα βήματα.
Α-Λοιπον μωρό μου;
Τον κοιτάω κατευθείαν στα μάτια. Νιώθω.. άβολα. Δεν ξέρω. Γιατί να πληρώσει τόσα. Θα μπορούσε να με πάει σε κάτι λιγότερο πολυτελές.
Α-Τι; Δεν σου άρεσε το μαγαζί;
Είδε το βλέμμα μου και ρώτησε απογοητευμένος.
Ν-Οχι όχι, αντιθέτως είναι πολύ ωραίο.
Μου χαμογέλασε. Δεν ξέρω τι να πω.. βασικά δεν μου έρχεται τίποτα.. κανένα θέμα για συζήτηση. Θα το αφήσω αυτή τη φορά στον Αλέξανδρο αυτό.

Μετά από δέκα λεπτά είχαν έρθει όλα τα φαγητά και τα ποτά που παραγγείλαμε. Ήταν όλα πεντανοστιμα. Ο Αλεξ με έκανε συνέχεια να γελάω με αστεία ή με κινήσεις του. Μπορεί να ήμουν και η μονη μου ακουγομουν σε ολόκληρο το μαγαζι. Εκτός φυσικα της μουσικής του εστιατορίου.

Αφού πλήρωσε, δεν ξέρω και εγώ πόσα, γυρίσαμε σπίτι. Του ζήτησα να κοιμηθεί στο δικό μου. Αυτός φυσικά δέχτηκε. Μπήκαμε λοιπόν στο δωμάτιο μου.
Ν-Αλεξ.. πρέπει να αλλάξω.
Α-Αλλαξε δεν θα σε ενοχλήσω.
Ν-Εννοω να βγεις έξω να αλλάξω.
Α-Μα- ρε μωρό μου, είμαστε μαζί τώρα σωστά; Δεν χρειάζεται να με ντρέπεσαι.
Λέει και κολλάει το σώμα του στην πλάτη μου. Τραβάει τα μαλλιά μου στον έναν ώμο και αφήνει μερικά φιλιά στον λαιμό, σχηματίζοντας ένα δρομάκι έως τον ώμο και ξανά πίσω.
Τα μάτια μου πεταρίζουν σε κάθε του φιλί. Οι ορμόνες μου έχουν πάρει φωτιά. Νιώθω ξαφνικά τόσο ζεστή. Αφήνομαι στα φιλιά του και μου ξεφεύγει ένα βογγητο. Το στομα μου ανοιχτό από την απόλαυση. Ο Αλεξ σταματάει τα φιλιά. μου ανεβάζει σιγά σιγά την μπλούζα. Τον αφήνω να μου την βγάλει. Το σώμα του ξανακολλαει στο δικό μου. Τα χέρια του βρίσκονται πλέον στην μέση μου. Ακούω το φερμουάρ της φούστας.