Hidden Secrets book 3 -HarryPotter fanfictie serie NL

Chapter 1

Hey! Ik raad je aan als je de andere 2 delen nog niet gelezen hebt, die eerst te lezen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden! Please vote/comment voor tips of andere opmerkingen!♥️

Nadat pap en ik afscheid hadden genomen van de familie Wemel gingen we naar ons eigen appartement in London.
"Eindelijk thuis! Waarom ga je niet een kijkje nemen op je kamer voordat we wat bijpraten?" Zegt pap als hij de deur opent.
"Huh hoezo?" Zeg ik wantrouwend met mijn armen in mijn zij.
"Doe het nou maar!" Lacht hij als hij mijn koffer op de gang neerzet.
"Oké oké! Rustig pap!" Zeg ik als ik naar mij slaapkamer ren.

Als ik de deur open ben ik versteld. Mijn hele kamer is vernieuwd. Het was niet langer meer  een armoedige kamer waar scheuren in de muren zaten, het bed bijna doorkrakte, en spinnen in de hoeken zaten. Het was splinternieuw. Overal hangen bewegende foto's van mijn favoriete Zwerkbalspelers, en mijn vrienden. Er staat zelfs een boekenkast vol nieuwe boeken, gelukkig is er geen één van Professor Smalhart...
Ik rende blij de trap af naar mijn vader.
Hij zat aan de tafel in de eetkamer en ik gaf hem een knuffel.
"Dankje, pap. "
"Ja vind je het mooi?"
"Zeker! Maar hoe heb je dat in godsnaam allemaal betaald?"
"Laten we zeggen dat je opa in een goede bui was...Nou ga eens zitten!" Lacht hij.
Ik neem plaats tegenover hem en kijk hem aan.

"Volgens mij hebben wij een hoop bij te praten.." Zegt hij.
Ik nam me voor om alle incidenten van dit jaar maar niet tegen pap te zeggen. Aangezien ik een vermoeden heb dat hij dan serieus gaat overwegen me van Zweinstein af te halen...
"Wat wil je horen?" Zeg ik zo blij mogelijk.
"Hoe was je jaar? Ik hoorde dat jullie leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten weer ontslag heeft genomen door nou ja... een ernstige vorm van Amnesia. Daar moet ik je namelijk iets over vertellen aangezien Perkamentus-"

"Heeft Perkamentus je verteld over het incident in de Kamer?!" Zeg ik boos. Perkamentus en Professor Anderling hadden mij beide verzekerd dat ze niks tegen pap zouden zeggen over mijn aandeel in het stoppen van Riddle. Natuurlijk wist hij wel van die aanvallen op school, daar had hij net zoals elke ouder een brief over gekregen. Maar elke ouder wist inmiddels ook dat de dader gepakt was en de school weer veilig was.
"Huh? Waar heb jij het over Eleanor?"
Wat ben ik ook een sukkel soms, ik had hem uit moeten laten praten.
Ik schud mijn hoofd en zeg snel: "Nee sorry ik zeg maar wat, er was niks hoor!"

"Eleanor Lupos!" Zegt hij boos.
"Pap... Dat is een verhaal voor een andere keer.." Zeg ik snel.
Hij zucht en schud zijn hoofd.
"Je gaat het me hoe dan ook vertellen, vandaag of morgen... Maar waar ik het met je over wilde hebben was een verzoek van Professor Perkamentus.."
"Een verzoek? Wat dan?" Zeg ik.
"Omdat de plek voor docent Verweer tegen de Zwarte Kunsten weer vrij is...- heeft hij me gevraagd, deze komende jaren.. Nouja te vervullen..."
Ik barst in lachen uit, maar ik zie dat pap niet mee lacht.
"Je overweegt dat toch niet serieus pap?"
Hij blijft even stil en geeft me een serieuze blik.

Mijn gelach houd al snel op als ik me realiseer dat hij serieus is.
"Oh" zeg ik.
"Ja, ik heb over 3 dagen een gesprek met Perkamentus hierover, en ik ben serieus aan het overwegen zijn aanbod aan te nemen Eleanor.."
"Hallo! Denk eens aan mij! Wat moet iedereen wel niet denken? Mijn vader, als leraar....ik word mijn hele leven lang op Zweinstein dan uitgelachen door heel Zwadderich. Vooral Patty Park... "

"We proberen het dan wel zo stil mogelijk te houden.." Zegt hij.
"stil mogelijk? Voor het geval dat je het nog niet door had, heten wij allebei Lupos met de achternaam!"
"Het is mijn keuze Eleanor! Ik stel voor dat als je hier nog even wilt wonen, ik de baan aan moet nemen.."
"Maar hoe zit het dan met je baan op het Ministerie? Je bent zo vaak weg?" Zeg ik.

"Ik uh- ben ontslagen..." Zegt hij snel.
"Hoe kan dat dan? Je had zelfs net een nieuwe assistente?" Zeg ik verontwaardigd.
"Oh ja... Dat is ook nog zoiets.. Nymphadora zal hier morgenavond komen eten.."
"Oh... Oké, " zeg ik.
Pap nam nooit zijn collega's mee naar huis. Zeker geen vrouwelijke...
Ik zucht en probeer dan maar het onderwerp te veranderen om de situatie minder ongemakkelijk te maken.
"Kunnen we vanavond naar Ced pap?"

"Hoezo?"

"Zijn moeder is erg ziek... Hij was eerder van school gegaan.."
"Oh maar zo close ben je toch niet met Cedric?"
Ugh helemaal vergeten te vertellen aan pap dat ik al een half jaar iets met Cedric had. Ik was ergens ook bang om het hem te vertellen. Hij was vaak te beschermend..

"Uhm nou daarover.... We hebben elkaar heel lang niet meer gezien dus ik kon het je niet vertellen... En om het via de post mee te delen is ook niet alles.."
"Wat?" Zegt hij wantrouwend als hij rechter gaat zitten en mij serieus aan kijkt.
"Cedric en ik, zijn - nouja... al een tijdje ...- bijelkaar..."

"Eleanor!  Cedric is veel ouder dan jij bent! Hoe lang is dat al bezig?!" Zegt hij een tikkeltje boos.
"Een half jaar.." Fluister ik..
Pap laat zijn gezicht zakken tussen zijn handen en zucht.
Er volgt een langdurige stilte en pap zucht weer.
"Hoe laat gaan we dan?"

Mijn gezicht word spontaan blij en ik sta op en geef pap een kus op zijn wang.
"Is 7 uur oké?"
"Ja..." Zegt hij.
"Dan ga ik me even snel omkleden! Dankje pap!!"