Hidden Secrets book 3 -HarryPotter fanfictie serie NL

Chapter 69

Langzaam maar zeker krijg ik weer het gevoel terug in mijn vinger toppen, en ik beweeg ze voorzichtjes. Ik voel dat ik op een zacht bed lig. Ik open langzaam mijn ogen en die zien al snel het felle witte licht in de kamer. Ik was in de ziekenzaal. Ik draaide mijn hoofd om zodat ik kon zien wie er aan mijn bed zaten. Ron en ...- Cedric? Wat was er ook al weer gebeurd? Ik was toch bij Professor Snape? Toen schoot het mij weer te binnen wat ik bij Professor Snape aan het doen was in de kerkers. Occlumentie.

Ik realiseer me weer waarom ik Occlumentie lessen kreeg en ik schiet recht overreind in mijn bed. "EMMA!" Schreeuw ik als ik de dekens van mij afgooi en het bed uit wil klimmen. Helaas voor mij was Cedric veel sterker en hield hij mij tegen. "Ga eens aan de kant Diggory! Ik moet Professor Perkamentus nu spreken!"  Snauw ik hem toe als ik los probeer te komen van zijn grip.

Cedric schudt zijn hoofd en zorgt ervoor dat ik geen been buiten mijn bed zet. "Cedric ! Dit is heel belangrijk!" Zeg ik vreselijk boos. Emma is als familie! Ik moest ervoor zorgen dat haar niks zou overkomen. "Eleanor luister eens..-" zegt hij kalm.
"Nee ik luister niet naar jou! Je laat mij er nu gewoon langs, het is een vriendin Cedric! Jij zou ook alles voor Ernest (ernie) Macmillan overhebben! " schreeuw ik en Cedric schudt kalm met zijn hoofd.

"Waarom kan je ook niks begrijpen? Misschien is het maar goed dat je zo close bent met een Ravenklauw! Dan kan je wat bijleren van Cho!" Zucht ik, maar ik krijg zo veel spijt op het moment dat die woorden mijn lippen verlaten.

Ik zie dat Cedric zijn blik op slag verandert. "Oh nu heb ik het gedaan?!Hoe kun je zo tegen mij doen? Ik doe zo erg mijn best om onze relatie nog te redden, maar blijkbaar kan het jou helemaal niks schelen als je Draco Malfidus kust!" En met dat staat hij op en loopt hij weg. Ik kijk naar Ron die verbaasd naar mij kijk en ik hol mijn bed uit. Ron pakt mijn arm beet, ik zucht geirriteerd en draai om. "Jij gaat toch niet ook al zo beginnen hè?!"

Ron schudt met zijn hoofd. "Professor Perkamentus weet al dat het Emma was.... Snape had het zelf ook gezien... Gisteren zijn er twee Schouwers heen gestuurd toen Perkamentus geen antwoord kreeg van haar ouders... En dat van Malfidus.... Daar hebben we het later wel over."
Geen antwoord? Er kwam een paniekerig gevoel bij mij op. Als er pas gisteren twee schouwe- wacht zei Ron nou gisteren?

"Ron...." Zeg ik nerveus. "Ja?" Zegt hij als hij op mijn ziekenzaal bed ploft. "Hoe lang lig ik hier al?" ik ben ergens behoorlijk angstig voor het antwoord. Hij kijkt medelevend. "Zes dagen Eleanor...."
Mijn ogen worden groter. "Zes dagen?!" Herhaal ik vol ongeloof. Ron knikt ernstig. "Je pa was razend op Snape toen hij hoorde wat er was gebeurt. Ze gingen bijna met elkaar op de vuist!"
Ik schud afkeurend met mijn hoofd. Snape kon hier toch ook niks aan doen? Pap en ik wisten waar we aan begonnen waren....

"Waar zijn Harry en Herms eigenlijk?" Zeg ik zuchtend. "Hermelien is je pa halen. Toen ze zag dat je vingers begonnen te tintellen wist ze zeker dat je wakker zou worden zei ze. En Harry verwacht ik eigenlijk elk moment... Hij zou in iedergeval na de training deze kant opkomen... "

"Wat lief dat jullie mij zijn komen bezoeken! Ook al was ik er zelf niet helemaal bij..." Lach ik, en Ron lacht ook voor hij serieus word. "Weet je El... Ik sta normaal altijd achter alles wat je doet, maar Cedric verdiende het echt niet om zo afgesnauwt te worden. Van iedereen die je bezocht heeft was hij hier het meeste denk ik... Hij spijbelde zo veel lessen om hier te zijn, bij jou...."

Ik werd overstroomd door een schuldgevoel, Ron had gelijk, ik hou van Cedric, en hij blijkbaar ook nog steeds van mij als hij hier zo vaak was geweest afgelopen dagen.... Dan zwaait de deur van de ziekenzaal open en komt pap binnen gevolgd door Professor Snape en Professor Perkamentus. Ik loop naar mijn vader toe en omhels hem strak. "Laat me nooit meer zo schrikken!" Zucht hij als hij door mijn haar strijkt.
Als we loslaten van de omhelzing kijk ik snel naar Snape en Perkamentus, hopend dat ze mij meer konden vertellen over Emma.

"Eleanor..." Begint Professor Perkamentus ernstig. "Een schouwer komt zo terug om verslag te doen... En als je het zou willen en je vader het goed zou keuren, zou ik het begrijpelijk vinden als je ons wilt vergezellen..."
Ik knik gelijk vastberaden met mijn hoofd. "Graag Professor!" Zeg ik.

Hij knikt goedkeurend. "Verkleed je dan maar snel Lupos.." Zegt Professor Snape kil als hij naar mijn oude pyjama staart. "Ik ga ook mee." Zegt pap en Perkamentus geeft hem een knikje. "Ik zie jullie allemaal zo dan in mijn kantoor, als jullie mij nu willen excuseren, ik ga kijken of Dwaaloog al gearriveerd is..." 
Professor Perkamentus verlaat de ruimte. Snape is ook van plan om zich om te draaien maar krijgt eerst nog, tot mijn irritatie, een hatelijke blik van pap....

A/N
Heee! Hoe is het met iedereen? Is bij jullie school net zo vreselijk als bij mij? Ik hoop dat iedereen een goede start heeft gemaakt op school!😌