Hidden Secrets book 3 -HarryPotter fanfictie serie NL

Chapter 37

Ik draai me om en zie Harry's levenloze lichaam tegen Ron aan liggen. De lichten gaan plots ook weer aan.
"Leg hem even plat op de grond Ron, dat is altijd beter" zegt Hermelien als ze Harry samen met Ron voorzichig op de grond leggen.

"Is hij?-" stamelt Ginny. Ik loop naar Harry toe, kniel naast hem en voel aan zijn pols. Ik zucht van opluchting.
"Hij is oké Gin, bewusteloos, maar oké."
"Harry?" Zeg ik als ik hem bij zijn schouders pak en hem een beetje schud.  Maar ik krijg geen reactie.
"Laat mij eens" zegt Marcel als hij ook naast Harry knielt.

"Harry! Harry! Is alles goed met je?" Schreeuwt Marcel in zijn oor. Maar ook hier reageert Harry niet op. "Marcel laat hem nou even-" ik stop met praten als ik Marcel plots Harry een klap in zijn gezicht zie geven. "Rustig wakker worden.." Maak ik mijn zin af.

"W-wat?" Zegt Harry als hij plots zijn ogen opent. De Zweinsteinexpress begon te trillen.
"Gaat het?" Zegt Ron nerveus. "Ja" zegt Harry als hij vlug naar de deur kijkt. "Wat is er gebeurd? Waar is dat- dat ding? Wie hoorde ik zo gillen?" Stamelt hij.

"Niemand gilde" zegt Ron nog zenuwachtiger. "Maar wat was dat ding dan?" Zei Harry, waardoor het blijkbaar heel stil werd in de coupé. Wist niemand het antwoord of wilde ze het gewoon liever niet zeggen?

"Een Dementor. Een Dementor uit Azkaban" zeg ik. "Maar Harry gaat het echt wel? Volgens pap zijn het een van de meest vuilste wezens in de tovernaarswereld!"

Harry knikt. "Het was afschuwelijk je zo te zien Harry, je verstijfde helemaal en toen mompelde Eleanor een of andere gekke spreuk waardoor er iets zilverachtigs uit haar staf spoot en de Dementor weg jaagde." Stamelt Marcel.

"Het was een Patronus" begint Hermelien. "Een uiterst lastig niveau van magie, ik wist niet dat je dat al kon Eleanor"
"Pap stond er nogal op dat ik het leerde" zeg ik vlug als ik mijn aandacht weer op Harry focus.

Hermelien keek op haar horloge, "over tien minuten moeten we wel op Zweinstein zijn"
Tijdens het laatste stukje van onze reis naar Zweinstein was iedereen behoorlijk stil, Ron was nogal ontdaan over het feit dat ik hem niet had verteld dat ik sinds kort een Patronus bezwering kan beheersen.

Uiteindelijk stopt de trein op het stationnetje van Zweinsveld en begint iedereen te dringen, ze willen vast allemaal razendsnel de trein uit. Ik doe Aurora in haar kooitje en loop samen met Ron en Harry naar buiten. Hermelien was nog te druk bezig met Knikkebeen in haar mandje te doen en zei tegen ons dat we alvast door moesten lopen.

"Eerste jaars hierheen!" Brult een vertrouwde stem, ik draai me om en zie Hagrid aan de andere kant van het perron staan.  "Die kant op!" Zegt Ron als hij naar een hordes leerlingen wijst die richting de koetsen liepen.
We stapte in een koets samen met Parvati en Ginny en reden richting Zweinstein.

De koets reed naar het smeedijzeren hek, en door het raampje zag ik twee reusachtige Dementoren aan de weerzijden van het hek staan, ze houden vast de wacht. Harry ziet dit ook het en word in een klap wit.
Hij laat zich zakken tegen het bankje en kijkt nerveus om zich heen.

"Rustig nou Harry, er kan je niks gebeuren we hebben Eleanor bij." Zegt Ron als hij Harry een schouderklopje geeft. "Hoe bedoel je Ron?" Zegt Parvati nieuwsgierig.
"Nou blijkbaar kan ze een Patronus oproepen, je weet wel, een Anti Dementor spreuk!" Zegt hij.

"Wauw echt? Eleanor ik wist helemaal niet dat je dat kon!" Zegt ze verbaasd.
"Dolletjes toch? Ik wist het ook niet!" Zegt Ron als hij Parvati's stem nadoet en mij aankijkt.
"Hey ik hoef jou heus niet alles te vertellen Ronald!" Zeg ik.

"Oh jawel Eleanor Sofia Lupos!" Zegt hij terwijl hij zijn armen over elkaar slaat. Harry moet lachen, ondanks zijn angst voor de Dementoren.
Ik schud mijn hoofd en kijk naar buiten, het duurt niet lang of we zien het prachtige Kasteel van Zweinstein verschijnen. Er branden duizenden lichtjes in het Kasteel en er staan fonkelende sterren aan de Hemel.

"Het blijft elke keer adembenemend" zegt Parvati als zij en de rest naar buiten kijken.
"Welkom thuis jongens" zeg ik lachend.