*We zijn nu weer waar hoofdstuk 58 eindigde, Eleanor komt binnen in Perkamentus zijn kantoor samen met Professor Snape*
Eleanor P.O.V.
"Pap!" Zeg ik blij als ik naar mijn vader loopt. Er blijft een ijzige stilte in de kamer hangen. "Hey El" zegt pap zachtjes als hij achter in zijn nek krabt. Ik kijk hem verbaasd aan. Daarna draai ik me om en zie ik Professor Perkamentus ernstig kijken. Als hij merkt dat ik heb vragend aankijk geeft mij mij een warme glimlach, of was het toch meer meelevend?"Eleanor," begint pap. "We- eh..-" hij stamelt, hij weet blijkbaar niet welke woorden hij moet gebruiken.
"We weten van je brief van Grindelwald" valt Snape hem in de reden. Professor Snape had blijkbaar niet zo veel geduld bij deze kwestie.
Ik kijk hem met groto ogen aan en draai me daarna om naar pap."Hoe -"
Hij knikt naar Professor Perkamentus. "U herkende de uil zeker, of niet?" Zeg ik, en Professor Perkamentus knikt. "Het lijkt me beter dat we aan u uitleggen waarom Gellert deze brief heeft gestuurd.."
"Maar- moet ik dan niet de brief erbij halen? Zodat u mij misschien meer kunt vertellen over wat Grindelwald bedoelde." Stamel ik."Dat is niet nodig" zegt Professor Perkamentus als hij zijn hand kalm opheft en met zijn hoofd schudt. "We weten genoeg." Zegt hij met een blik op Snape. Ik trek een wenkbrauw op en draai me om naar Professor Snape.
Hij heeft een grijns op zijn gezicht. "Leg uit?" Zeg ik. "Severus heeft wat onderzoek gedaan" zegt Perkamentus vlug. "Heeft hij mijn brief gestolen?" Zeg ik boos als ik mijn tas doorzoek.Ik zucht opgelucht als ik de brief uit mijn tas trek. Ik stop hem snel terug en zet mijn tas weer op de grond. "We weten wat Grindelwald heeft gezegd. En ik heb je laten komen om voor wat opheldering te zorgen." Zegt Perkamentus gauw.
"Graag Professor" zucht ik. Ik was opzich wel blij dat ze er van wisten. Wie kon het mij beter vertellen dan Perkamentus zichzelf? Hij was altijd een goede vriend van Grindelwald geweest dus hij wist gegarandeerd wat de brief betekende.
"Weet u nog dat u vorig jaar bij aanraking van Tom Riddle's dagboek flauw viel?"Ik kijk hem angstig aan, van de naam Tom Riddle krijg ik altijd een koude rilling. "Dat weet ik jammer genoeg nog Professor"
In mijn ooghoek zie ik pap verslagen kijken. Ik voelde me vreselijk schuldig naar hem toe. Hoe moet hij zich wel niet altijd voelen? Een dochter die al twee keer roekeloos de meest Duistere tovernaar allertijden onderogen was gekomen. Elke ouder zou zich dood schrikken, en waarschijnlijk hun kind minder vrijheid geven maar gelukkig deed pap dit niet. Hij blijft er altijd voor me. Ik hou onwijs veel van hem, hij betekende alles voor mij."Tom had een gedeelte van zichzelf opgesloten in dat dagboek, en op het moment dat jij dat vast pakte kon het laatste beetje wat van Tom nog in dat boek zat in je gedachtes kijken...." Vervolgt Perkamentus.
Voldemort had in mijn gedachtes gekeken? Waarom dan?
"Gellert gelooft...." Zucht Perkamentus opgelaten als hij een blik op pap werpt. "Dat jouw laatste gedachtes over een meisje gingen, dat kan bijvoorbeeld een familielid zijn, of een vriendin."
Ik kijk verbaasd. "Hij denkt dat Tom deze informatie gaat gebruiken om jou naar hem toe te lokken...""Waarom zou Voldemort dat doen? Ik beteken niks voor hem, hoogstens een pion die hij kan vermoorden voor de lol." Ik kijk naar pap en hij sluit pijnlijk zijn ogen. Het deed hem pijn als ik zo over mijn eigen leven praatte, maar het was nou eenmaal zoals het was. Hoe vervelend ik het ook vond om hem pijn te doen.
Er heerst een ijzige stilte, pap en de twee Professoren wisselen verschillende blikken uit. "Nou?" Zeg ik ongeduldig terwijl ik een beetje bang ben voor het antwoord. "Voldemort denkt dat als hij jou heeft...-" zucht Perkamentus. "Harry vanzelf in zijn armen loopt."
Professor Perkamentus zegt het alsof hij spijt heeft van elk woord dat zijn lippen net verliet."Wat?! Dat mag niet gebeuren!" Zeg ik snel. Perkamentus knikt. "Daarom is het voor ons cruciaal om te weten wat jouw laatste gedachtes op dat moment waren."
"Eh- stamel ik... Eh..-"
"Ze weet het niet meer!" Zegt Professor Snape geërgerd.Ik kijk verontschuldigend naar pap. "Is er geen manier die ervoor zorgt dat ze het zich wel kan herrinneren?" Zegt pap hoopvol tegen Professor Perkamentus.
Perkamentus zijn gezicht klaart op. "Gelukkig...- is die er wel""Hoe dan?!" Zeg ik nieuwsgierig. Perkamentus kijkt naar Professor Snape. "Als ik me niet vergis Severus, had jij afgelopen jaar aangeboden aan Eleanor om haar Occlumentie te leren, niet waar?" Zegt hij grijnzend.
Professor Snape kijkt boos naar Perkamentus. "Dat is correct, - maar dat heb ik uiteindelijk niet doorlaten gaan toen ik erachter kwam wat er allemaal bij kwam kijken.""En wat komt er dan bij kijken?" Zeg ik. "Veel pijn, veel ongelukkigheid, haat, nijd, woede. Alleen tovernaars met een goed doorzettingsvermogen zijn in staat dit te door staan."
Ik geloof heus wel dat dat er allemaal bij komt kijken, maar ik geloof nog steeds niet dat dat de echte reden was.
Pap kijkt plots afkeurend naar Severus, en hij wilt zijn mond opentrekken om te protesteren maar Perkamentus geeft hem een doordringende blik.
"Severus, ben je van bereid om dit voorstel uit te voeren?" Zegt Perkamentus. Professor Snape geeft hem een koel knikje, en hij draait zich om naar mij. "Morgen avond, half 10, mijn kantoor."Ik geef hem een klein knikje en kijk hem na als hij vervolgens de ruimte verlaat. "Je kan gaan Eleanor." Zegt Professor Perkamentus. Ik knik en geef pap een korte omhelzing. Als ik de deur opentrek hoor ik Professor Perkamentus nog iets zeggen. "Oh en Eleanor?"
"Ja?" Zeg ik als ik me omdraai. "Het is niet gebruikelijk om leerlingen om ver te blazen met een patronus, zelfs als ze dat erg verdienen. " zegt hij glimlachend met een knipoog. Pap begint ook te lachen.
"Ik zal het onthouden Professor" zeg ik lachend als ik de trap af loop.A/N
Hey! Zoals jullie zien staan er weer twee nieuwe stukjes online! Ik hoop dat jullie ze leuk vonden! Ik ben eigenlijk wel benieuwd of er mensen al naar school moeten morgen? Ik heb gelukkig nog een weekje vrij!☺️
JE LEEST
Hidden Secrets book 3 -HarryPotter fanfictie serie NL
FanfictionGebrand om meer informatie over haar moeder te vinden gaat Eleanor de zomervakantie in. Ze krijgt zelfs een bekende Professor van Zweinstein zo ver met haar mee te gaan om de moordernaar van Marlene McKinnon te ondervragen. Maar dingen nemen een and...