Hidden Secrets book 3 -HarryPotter fanfictie serie NL

Chapter 43

Remus P.O.V
Ik liep door de gangen van Zweinstein, op weg naar mijn eerste les. Het was moeilijk voor mij om daar op te focussen aangezien ik constant maar één iemand in mijn gedachten had, Eleanor.

"Klaslokaal 3E, Klaslokaal 3E" mompel ik tegen mezelf als ik probeer te herrinneren waar dat zich ook al weer bevond in het Kasteel. Normaal werd Verweer tegen de Zwarte Kunsten gegeven in Klaslokaal 3C, waar ook mijn kantoor zat. Helaas was er een wijziging doordat het Ministerie inspecties in de school hield.
Ik was verdwaald, hoe stom was dit? Ik had hier zelf op school gezeten en nog had ik geen flauw benul waar Klaslokaal 3E was. "Verdwaald Lupos?" Hoor ik een kille stem achter mij zeggen. Die stem herkende ik als geen ander. Ik draai me om. "Severus Snape" zeg ik zuchtend.

"Het lijkt me niet goed voor uw reputatie hier Professor als u al bij uw eerste les te laat komt, niet waar?" Zegt hij met zijn eentonige stem. "Nee dat klopt Severus"
"Waarom was Eleanor vanacht bij jou? Heeft ze weer last van nachtmerries?" Zegt hij.

Ik kijk hem verbaasd aan, waarom was Severus toch zo gesteld op haar?
"Nee geen last van nachtmerries" zeg ik hoofdschuddend. "Gewoon andere kwesties."
Hij haalt zijn neus op en kijkt arrogant op mij neer. "Severus het spijt me maar ik moet nu echt-"
Ik probeerde hem te passeren maar hij drukte zijn hand op mijn borst zodat ik niet verder kan lopen. "Weet je wat mij spijt Lupos?"

Ik zucht. "Wat spijt je Severus?"
"Dat de avond dat Albus, Minerva en ik te horen kregen dat Eleanor Cleese gevonden was door de schouwer Dwaaloog Dolleman op 30 oktober, ik niet zelf aan Albus had aangeboden om-"
Hij stopt met praten en het lijkt wel alsof het vreselijk moeilijk voor hem was de woorden uit te spreken. "Om?" Herhaal ik. Hij schudt gefrustreerd met zijn hoofd. "Laat maar, Professor. Succes met je eerste les, lokaal 3E is op de derde verdieping in de Serpentinte gang, net zoals 3C." Zegt hij alsof het zo klaar als een klontje was terwijl hij mij vol haat aanstaart met zijn donkere ogen en kort daarna omdraait.

Ik kijk Severus vol verwarring na en schud daarna mijn hoofd. "Derde verdieping, Serpentinte gang" mompel ik als ik de trappen op loop.
Als ik eenmaal op de Serpentinte gang loop zie ik aan het einde van de gang mijn lokaal. Er staat een grote groep leerlingen voor en op het moment dat ze mij aanzien komen lopen gaan ze opzij.

Ik haal de gedecoreerde gouden sletel uit mijn gewaad en open het lokaal. "Entree" zeg ik tegen de 5de jaars Huffelpuf en Ravenklauw leerlingen als ze naar binnen stromen.
Ik loop naar binnen en leg mijn koffertje op mijn bureau.
"Goedemorgen klas!" Zeg ik als ik mijn toverstaf te voorschijn haal. De klas mompelde goedemorgen terug, en ik draaide me om naar het krijtbord.

Ik behekste het krijtje en bewoog met mijn staf zodat ik mijn naam kon noteren. "Mijn naam is Professor R.J. Lupos, en zoals jullie weten dus jullie nieuwe docent Verweer Tegen de Zwarte Kunsten. Mij is verteld door vele dat er een vloek rust op deze baan... Professoren zouden het niet langer volhouden dan één jaar... Maar ik ben van plan om nergens heen te gaan, aangezien dit mijn best betaalde baan ooit is...." Zeg ik waardoor de klas begint te lachen.

Er vliegt een hand in de lucht. "Ja, meneer?-"
"Affort, Joseph Affort" zegt de blondharige jongen. "Ik vroeg me af... Bent u familie van Eleanor Lupos?" 
Dat was snel, ik was nog geen minuut binnen of de vraag waar Eleanor bang voor was, was al gesteld. Ik zucht, niet wetend wat ik moest doen. "Verre familie" zeg ik tot slot maar.

"Oké vijfdejaars voordat we gaan beginnen ga ik eerst de absenties doornemen." Zeg ik als ik een oud stuk perkament uit mijn koffertje haal.
"Esmay Adelaar?"
"Present!"
"Joseph Affort?"
"Present!"
"Joan Claire?"
"Present!"
"Anna Diggel?"
"Present!"
"Cedr-..." Ik zucht. "Cedric Diggory?" Zeg ik vervolgens.
"Present" hoor ik Cedric achterin de klas zeggen, hij zag er slechter uit dan vanmorgen bij het ontbijt. Zijn ogen waren rood en opgezwollen, net zoals die van Eleanor. Hij kijkt me een beetje angstig aan, en zodra hij merkt dat ik zijn kant op kijk, glijd zijn blik snel weg.
Ik vervolg de lijst met namen, maar in mijn ooghoek zie ik Cedric depressief voor zich uit staren.

Eleanor P.O.V.

Het was een hele wandeling. Ook na twee jaar Zweinstein weten we nog niet alles van het Kasteel en in de Noordertoren waren we nog nooit geweest.
"Er-moet-toch-een-kortere-weg-zijn?" Hijg ik als we de zevende trap oplopen en uitkomen op een onbekende overloop.
"Volgens mij moeten we hierheen" zegt Hermelien als ze naar links wijst.
"Dat kan niet" zegt Ron. "Dan gaan we naar het zuiden, kijk maar je kunt een stuk van het meer zien als je uit het raam kijkt!"

Harry zucht verslagen en kijkt om zich heen. "Jongens wat doen jullie hier?" Horen we de stem van Marcel Lubbermans zeggen. "We zijn verdwaald" zegt Harry. "Waarzeggerij is deze kant op! Loop anders maar mee!" Zegt Marcel als hij voor ons uit begint te lopen.

"Jullie hebben geluk dat ik mijn boek was vergeten en terug moest naar de Griffoendor toren om deze op te halen, iedereen is al bij het lokaal..." Zegt hij.
We volgen Marcel haastig door de gangen, tot dat we weer bij een lange wenteltrap kwamen. "Je maakt een grapje" zucht ik verslagen.
"Kom op El! Dat js goed voor je conditie! Zeker als je morgen vroeg Zwerkbal try-outs gaat doen!" Lacht Ron.

"Heel geestig" zeg ik als ik met tegenzin de trap op loop. Hijgend en puffend klim ik de trap op, ik had echt geen conditie.... Op een gegeven moment hoor ik een aantal stemmen mompelen, we zijn er dus bijna!
Ik loop achter Marcel aan de laatste paar treden op en we bereiken een nog kleinere overloop, waar de meeste leerlingen van Griffoendor en..- Ravenklauw al stonden. En tot mijn verbazing stond Cho Chang er ook terwijl zij een 4de jaars is.

"Wat doet zij hier denken jullie?" Zeg ik. "Volgens mij moest ze extra lessen Waarzeggerij volgen omdat ze daar voeig jaar voor was gezakt" zegt Hermelien.

"Gezellig met Cho Chang de toekomst voorspellen dus.." zucht ik, terwijl Harry een bemoedigend klopje op mijn schouder geeft. Ik kijk langs de menigte en het valt me al gelijk op dat er geen deuren op de overloop zijn.
"Eh, Marcel- waar is het lokaal?" Zeg ik verbaasd, Marcel wijst naar een rond luik boven ons waar een koperen naamplaatje naast stond.

"Sybilla Zwamdrift, lerares Waarzeggerij" leest Harry voor. "Eh ja, heel fijn Harry, maar hoe komen we daar boven?" Zegt Ron.
Harry haalt zijn schouders op en het was alsof iemand Ron zijn vraag had gehoord want plotseling ging het luik open en kwam er een zilveren ladder naar beneden. Iedereen schrok en het was doodstil.
"Na jou" zegt Ron grijnzend tegen mij, en ik klim als eerste naar boven.

Het kwam uit in het vreemdste lokaal dat ik ooit gezien had. Het leek meer op een rommelige zolder dan een lokaal. De ruimte was volgepropt met minstens twintig kleine ronde tafeltjes. Ron, Harry, Hermelien en Marcel klommen ook naar boven gevolgd door de andere leerlingen.

"Waar is die Syblia?!" Zegt Ron.
"Het is Sybilla, Ronald" zegt Hermelien geirriteerd terwijl ze met haar hoofd schud.
Plotseling klikt er een stem vanuit de schaduwen. "Welkom" zegt de stem. "Wat fijn om jullie eindelijk in fysieke verschijningsvorm te zien!"

Professor Zwamdrift stapte naar voren. Ze was broodmager, had een enorme bril op die haar ogen behoorlijk vergrootte en droeg zweverige hippie kleding."Ga zitten kinderen!"
"Kom"zegt Hermelien als ze mij mee trekt naar een tafeltje. Ron en Harry schuiven ook aan en voor ons staat een grote glazen bol.

"Welkom bij Waarzeggerij" zegt Professor Zwamdrift.
"Dit word dolletjes" zegt Ron als hij zijn gezicht in zijn handen laat zakken.