HOTLINE TRILOGY #2: JICHEOL / ❝welcome to the hotline bling services. kausap mo ngayon si woozi, hindi ang pizza delivery guy. tanga ka ba?❞ / book cover credits to: anecchan!
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
JIHOON WASN'T EXPECTING that call.
Kaya gan'on na lang ang kanyang bigla nang marinig ang boses ni Seungcheol sa kabilang linya, voice still as playful as he remembered.
But this time, voice with a hint of allure. 'Yong klaseng tono na para bang naglalambing. 'Yong klaseng tono na para bang may pinagsamahan silang dalawa kahit wala naman talaga.
Sino ba naman ang niloloko ni Seungcheol? They are not close. Bakit pa niya tinatanong kung namiss ba siya ni Jihoon? Stupid, FC idiot.
Nonetheless, Jihoon couldn't help but not respond to his questions.
Hindi rin inexpect ni Jihoon na magiging speechless siya sa panahong 'yon. He had every intention to say "Who you" to the guy but when it was his turn to speak, he suddenly couldn't do it. Para bang tinakasan siya ng boses at lakas ng loob para sabihin ang mga salitang maaaring ikadismaya ni Seungcheol.
"Who you? Sorry, customer ka ba? How may I help you?"
Ah damn. Ano bang sumapi sa kanya at hindi siya nakaimik? Ano ba ang sumapi sa kanya at bigla na lang niyang ibinaba ang phone at dumiretso sa CR para maghugas ng kamay?
And on the way, shed a few tears?
Oh no. Hindi naman siya umiiyak. May kung ano lang tulak ng dibdib niya ang nakapagpaluha sa kanya. Siguro dahil 'yon sa pinapanood niyang Paper Towns kanina bago pa tumawag si Seungcheol. Nakakaiyak kasi si Ben nang tapunan niya ng ihi si Radar. Nakakaiyak kasi 'yon.
Mahal ang shirt ni Radar. Tas tatapunan lang ng ihi in can? Ah, kaiyak.
All Jihoon could do was to curse himself from then on until Z called him in.
Jihoon wasn't expecting Choi Seungcheol at all, when he stepped into the convenience store for this 12AM shift.
Hindi rin niya ineexpect na makita silang dalawa ni Yoongi na nagtatawanan nang tumapak siya sa loob ng convenience store.
Kaya gan'on na lang ang bigla niya nang magtama ang kanilang mga mata nila at tuluyan na siyang nawalan nang lakas para maglakad papasok.
Tila ba mga magnet na napako ang mga mata nila sa isa't-isa sa mga sandaling 'yon. Jihoon's mind turned immediately to mush, all his energy redirected to the organ inside your ribcage. 'Yong organ na para bang kabayong nakikipagkarerahan sa pagkabog.
Oh how he hated that little organ whenever it acts up. Para kasing awtomatiko na lang itong kumakabog, bumibilis ang tibok sa tuwing nahahagilap niya ang binata.
