HOTLINE TRILOGY #2: JICHEOL / ❝welcome to the hotline bling services. kausap mo ngayon si woozi, hindi ang pizza delivery guy. tanga ka ba?❞ / book cover credits to: anecchan!
an epilogue's supposed to wrap up a story . . . feeling ko hindi nagawa ng epilogue na 'to ang trabaho niya. HAHAHA.
sorry if this took too long. kaliwa't-kanan ang practice~
__________________
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
EPILOGUE (kinda?)
"YOU MET MY mother?"
Tumango si Seungcheol habang pinapaikot-ikot ang hinlalaki niya sa braso ni Jihoon. "Parang . . . andami naman niyang pinagdadaanan sa buhay. Tsaka hindi ko alam na doktor pala siya rito sa Haesung kaya nagulat ako. Muntikan ko na siyang hindi makilala."
Jihoon blinked, taking in the fact that his mother already met his boyfriend without him by his side. Siguro naman, expected nang magkita nga sila kasi nasa iisang ospital lang naman sila. Jihoon just couldn't help but feel a bit surprised. Feeling his mind slur into a momentary confusion, he hummed in response. It's not like this freaked him out. Big deal. It's just Seungcheol meeting his mom.
Sana lang iba ang inasta ni Seungcheol sa harap ng kanyang ina. Hindi 'yong usual na medyo may kapalpakan na side ni Cheol.
This may not freak him out much but first impressions are pretty important, you know?
"Pero teka, maraming pinagdadaanan sa buhay?" Nakataas ang kilay na tanong ni Jihoon nang lubusan nang magsink in ang sinabi ng kasintahan sa kanya.
"Alam mo bang humugot pa siya ng ilang beses dahil sa'kin?" Seungcheol said in a "can-you-believe-it" tone with a stunned expression. "Tinalbugan pa niya si Wonwoo sa pagkainspired manghugot!"
Jihoon narrowed his eyes. "Anong sinabi niya?"
"Lahat daw ng mga lalaki, sinungaling, nang-iiwan at wala raw talagang forever," seryosong sagot ni Cheol. "Buti na lang, hindi mo namana sa kanya ang pagiging hugotera niya."
"I write songs, Cheol. They're kinda almost the same."
"Songs are beautiful," sagot naman ni Cheol habang nakataas ang isang daliri. "'Yong mga hugot naman, nagpapakabitter lang."
"Eh paano kung namana ko nga ang pagkahugotera ng mama ko, anong gagawin mo?"
"Two things," Seungcheol held up two fingers this time, looking down at Jihoon who was craning his neck to look at him with curiousity. "Itatakwil ka."
Jihoon's two brows shot up. Aba.
"O tatanggapin ka na lang at mamahalin ka ng wagas. Papatunayan ko sa'yong may poreber," nakangising bawi ni Cheol.
