VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 58.

Voordat jullie het lezen wil ik jullie laten weten dat ik veel meer moeite ga doen in dit boek, naar mijn mening vond ik het boek Vine Queen best slecht. Net alsof het was getypt door een 11-jarige. Daarom wil ik in dit boek alles gewoon tienduizend keer beter doen! Alvast bedankt voor het lezen. Doe rustig een sterretje ofzo en zet hem in je leeslijst of bibliotheek! Dikke kus mij

Maanden vlogen voorbij en het ging niet altijd even goed. Het had niks te maken om wat Nash verkeerd doet, het heeft te maken om wat hij heeft gedaan. Je moet leren vergeven zeggen mensen. Dat heb ik ook gedaan, waarom zou ik Nash anders zijn tweede kans hebben gegeven?

Alleen vergeten is moeilijk. No matter what het blijft in je hoofd zitten wat er is gebeurd. Het blijft je dwars zitten en dan doet het pijn. Je raakt geïrriteerd alsof je je menstruatie hebt geraakt. En je wilt dan totaal niet met diegene praten die je dat heeft aangedaan. En ik probeer me eroverheen te zetten. Ik probeer hem te vertrouwen, alleen door alles wat er is gebeurd lukt dat niet. Ik zou nooit in staat kunnen zijn om hem alleen te laten met een ander meisje. Als hij weg is, denk ik elke seconde of de dag wat hij nu doet. Doet hij wat met een ander meisje?

"Brooklyn, waar is mijn sleutel?" Ik hoor voetstappen richting de slaapkamer. De deur gaat open en ik zie Nash. Normaal gesproken zou ik een grote glimlach op mijn gezicht hebben, alleen dit keer niet.

"Waar ga je naartoe?" Vraag ik. Dit doe ik elke keer, hopend dat hij niet met een ander meisje gaat afspreken. Voor de mensen hebben we nog niet gedeeld dat we weer samen zijn. Ik wil dat nog niet, mensen gaan haten. Dat is een grote hobby van ze, haten. Wat is er zo leuk aan? Je kan je mening ergens overhebben maar ze toch geluk wensen of je kan haten en ze het slechtste wensen wat je denkt.

"Ik ga naar taarten kijken met Cameron weet je nog?" Lacht hij. Opgelucht glimlach ik terug.

"Ja sorry helemaal vergeten," zeg ik en geef hem een kus.

"Wil je anders mee? Ik wil wel dat jij de taart lekker vind," zegt Nash. Ik knik als teken dat het goed is.

"Maar uhm. Ik weet dat je het al heel lang wilt en ik heb er over nagedacht. Dus laten we aan de wereld zien dat we weer terug bij elkaar zijn. We zijn nu al vijf maanden verloofd en ik weet dat het je soms echt een naar gevoel gaf," antwoord ik. Zijn ogen stralen en je kan niet precies omschrijven hoe blij hij wel niet is. Ik pak mijn telefoon en ik vind een selfie op twitter denk wel het beste. Terwijl we glimlachen naar het beeldscherm steek ik mijn hand in de lucht, waardoor je mijn ring goed ziet. Ik maak een foto en Nash geeft me een kus op mijn wang. Bij elke foto bij een tweet hoor je wat erbij te zetten.

"My man @nashgrier 👫"

Ik post hem en we lopen de deur uit. Ons oude huis is verkocht dus we wonen in mijn penthouse. Ik vind hem om eerlijk te zijn precies goed voor ons. Er zijn zelfs nog twee andere slaapkamers.

We stappen de auto in en doen onze gordel om. Terwijl de auto aan het rijden is zet ik de airco aan. Het is zo warm...

"Brook, je weet dat ik laatst naar een weeshuis ben geweest omdat Cameron en ik de kinderen een plezier wilden doen," antwoord hij. Ik knik.

Dat was lief van hem, zo liet Nash zien dat hij een groot hart had voor kinderen wat hij ook had. De manier waarop hij met Chloe omgaat, is ook goed.

"We moeten een kind adopteren," zegt hij vastbesloten. Ik begin luid te lachen.

Een kind?

Nash wilt een kind?

Ik kijk hem aan en zijn gezicht is doodserieus. Ik stop meteen met lachen. Hij is serieus. Ik wil geen kind. Ik ben 18 en nog lang niet klaar voor een kind.

"Ho ho ho, Nash. We zijn nog jong ik ben nog lang er niet klaar voor om een kind op te voeden," zeg ik en hij schudt zijn hoofd.

"Dat zou ook goed zijn voor de publiciteit," geeft Nash toe. Hij heeft gelijk, maar nog steeds een kind? Hoe kan ik op mijn kind passen als ik zelf nauwelijks thuis ben. Ik kan niet eens een klein beetje op mezelf passen, dat doen Dylan en Cole voor me.

"Nash, je moet geen kind nemen voor de publiciteit. Trouwens is een kind veel werk."

"Brooklyn, denk er please dan nog even over na," smeekt hij me.