VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 82.

Hij hield van me als geen ander.
Als ik er niet was wilde hij niet leven.
Hij zag een toekomst voor zich, maar eentje.
En die toekomst was met mij.

-

Ben ik er klaar voor? Ik hap naar adem. Zo nerveus, zo nerveus ben ik. Ik hap weer naar adem. Ik voel me prachtig, goed, volmaakt. Het enige wat ik nu moest hebben was geduld. Mijn hoge witte glanzende hakken tikte op en neer. Tik tik tik tik...

Iedereen was er voor ons. En ik voelde me gelukkiger dan ooit. "Hey," Jade kwam binnenrennen met haar beige jurkje en haar zwarte hakken. Ik glimlachte liefelijk.

"Ik ben zo blij dat ik je eerste bruidsmeisje ben," zegt ze enthousiast en ze probeert me een knuffel te geven over mijn lange witte jurk. Het leek net alsof ik in een sprookje was. Het enige waar ik nog op hoopte was dat ik niet viel. Ik was zo gespannen, zo nieuwsgierig.

"Je ziet er prachtig uit," complimenteert Jade me en ik kijk haar aan met een glimlach. Ik zag in haar ogen dat ze haar tranen moeilijk kon inhouden. "Niet huilen! Dat verpest je make-up," lachte ik.

"Hey," onderbreekt iemand Jade en mij en ik kijk naar de deur. Het is Harry. Ik moest hem uitnodigen.

"Ik laat jullie even alleen," glipt Jade weg terwijl Harry naar me toe komt lopen en zonder reden omhels ik hem.

"Wow, je ziet er prachtig uit," zegt hij als ik hem loslaat. "Ik wil nog even zeggen. Brook, ik heb nooit echt de kans gekregen om je veel geluk te wensen met Nash. En daarom bij deze: ik hoop dat je een prachtig leven krijgt met Nash."

"Dankjewel Harry," zeg ik en ik hou mijn tranen in. Zodra hij wegloopt met een glimlach komt iemand anders binnen.

-

Even een Break hoor! Maar wie denk jij dat het is? Er komen hier wat namen te staan en als jij denkt dat het diegene is comment je "BANAAN".  By the way niet spieken dan ben je echt een asshole.

Matthew Espinosa

Luke Hemmings

Dioni

Aaron

Ashley

Cameron Dallas

Rob

Vader van Brooklyn

Hayes

Dylan

Cole

Jade met Chloe

Nash

Oke mensen. Je gaat nu lezen wie het was!

..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..
..

-

"Luke?" Vraag ik verbaasd zodra hij binnenkomt lopen. Ik probeer met mn lange grote jurk op de stoel te gaan zitten wat nog aardig lukt.

"Hello," glimlacht hij.

"Wat doe je hier?" Vraag ik. "Fuck, ik moest weten dat er iemand kwam om bezwaar te maken."

"Rustig! Ik kom hier niet om bezwaar te maken," lacht hij.

"Waarvoor dan?"

"Om je veel geluk te wensen met Nash. Ik zie hoeveel hij van je houdt en hoeveel jij van hem houdt. En ik wens je geluk. Je zal altijd wat voor me betekenen en als er iets is waar het omdraait is dat ik wil dat je gelukkig bent. Je bent gelukkiger dan ooit en dat gevoel ga ik niet van je afpakken," Luke is altijd goed geweest in diepe dingen zeggen. Hij kon je altijd dingen laten realiseren. En nu deed hij dat ook. Hij geeft om me en wilt me, maar wilt wel dat ik gelukkig ben. Terwijl hij weet dat ik niet gelukkig ben met hem weet hij wel dat ik gelukkig ben met Nash.

"Luke, ik wens jou ook het allerbeste. Je zal altijd veel voor me betekenen," glimlach ik.

-

"Ben je er klaar voor?" Vraagt mijn vader en hij komt binnenlopen terwijl Luke wegloopt.

"Ja," glimlach ik. Mijn vader is altijd een gevoelig persoon geweest, emoties kan hij niet goed uiten maar hij voelt ze wel. Hij pakt mijn hand terwijl hij me meetrekt naar een grote spiegel. Ik voelde me perfect.

"Je bent niet meer mijn kleine mooie meisje," zegt hij en hij kijkt me aan terwijl ik terugkijk.

"Kleine meisjes worden groot," glimlach ik naar hem. "Ik zal altijd de jouwe blijven vader."

"Je bent beeldschoon," antwoord hij terug en daar komt zijn traan. Hij plant een kus op mijn voorhoofd.

-

"Jullie mogen gaan," zegt mijn weddingplanner en ze geeft me nog een snelle knipoog. Stap voor stap kom ik uit de deur en ik voel alle ogen op me branden. Stuk voor stuk. Die van mijn moeder, die van Luke, die van Harry, die van Chloe, Jade en Cameron. Die van Nash. Ik kijk naar voren en zijn ogen ontmoeten de mijne. Ongeduldig en trillend staat hij te wachten bij de altijd. Het is doodstil en het enige wat je hoort is wat gesnik van mensen en mijn kille hakken die bij elke stap op de grond kletteren. Terwijl Nash een traan wegveegt heb ik er ondertussen al een miljoen weggeveegd. Denk aan de make-up Brooklyn! Zodra ik bij het altaar ben geef ik mijn vader nog een kus op zijn wang en dan laat hij me los. Dit is het moment dat ik geen klein kind meer ben. Het moment dat hij Nash vertrouwd om op mij te passen.

-

"Dan mag je nu de bruid kussen," zegt de pastoor en ik voel Nash zijn zachte lippen op de mijne. Het is officieel, Ik ben Brooklyn Hamilton-Grier.

We horen gejuich en Nash haalt zijn lippen van de mijne. We kijken iedereen aan die vrolijk zit te klappen. "We moeten jullie nog wat vertellen!" Roept Nash. En iedereen is doodstil.

"We gaan een kind adopteren!" Roepen we tegelijk.