Ik lig op bed. Ik kijk naast me en Nash haar zit door de war, je hoort en zachte gesnurk. Het is cute. Just like he is. De manier waarop hij me 'cutie' noemt, de manier waarop jij me laat lachen om niks, de manier dat hij me tegen zich aantrekt, de manier hoe zijn lichte blauwe ogen de mijne ontmoeten, de manier wanneer hij mij niet wilt delen met andere mensen. Het geeft me een veilig gevoel. Alsof hij echt om me geeft. Alsof hij voor altijd bij me wil zijn.
En toch, kan ik hem niet vertrouwen. Ik voel me een idioot, een half jaar later en ik zit er nog steeds mee. Nash zal op een of andere manier altijd de jongen zijn bij wie ik het gevoel had dat ik hem echt kon vertrouwen. Maar dat was niet zo. Hij heeft pluspunten en minpunten. Ik weet nog dat ik Nash had afgewezen, ik voelde me dom.
Ik hoor voor de tweede keer een meldingsgeluidje van Nash' mobiel afgaan. Hij is hem waarschijnlijk vergeten uit te doen.
Ping.
Alweer, ik kijk weer naast me en ga rechtop zitten. Mijn gezicht draait zich 90 graden naar rechts en hij slaapt nog steeds. Ik kijk naar zijn beeldscherm aan. Een iPhone geeft altijd meldingen aan. Hij heeft een berichtje van
Ashley?
Ik pak langzaam zijn mobiel en typ zijn code in. Ik druk op zijn berichten.
2 berichten van Ashley.
Ik voel me gestrest, gekwetst, teleurgesteld. Duizenden gevoelens in één.
Het was leuk met je vanochtend!
Wanneer weer?Hij was met Ashley. Ik voel mijn hart breken. Ik moet weg. Ik stap het bed uit en pak mijn mobiel. Tranen prikken in mijn ogen. Hij was toch veranderd?
"W-waar ga je naartoe?" Hoor ik zijn stem. Ik draai me om.
"Nash, je hebt met Ashley afgesproken," dat was het laatste wat ik zei en ik loop weg. Ik grijp wat spullen en doe het in mijn weekendtas. Tranen stromen over mijn wangen. Ik had gelijk, hij zal nooit veranderen. Hij zal nooit evenveel van me houden als ik voor hem.
Voordat ik de voordeur open kan doen word ik tegengehouden.
"Laat het me uitleggen," zegt hij zacht en ik schud mijn hoofd.
"Je zei dat je bij de serie was," antwoord ik. Ik kan hem niet aankijken. Een persoon kan je niet vertrouwen als hij niet voor je wilt veranderen.
Ups en downs. Zoals ik al zei: mijn leven is een rollercoaster. Het zal altijd zo blijven en ik moet ermee leren leven.
"Nash, zeg nu eerlijk tegen me wat had je met Ashley gedaan?"
Zijn hoofd wordt rood en hij gaat met zijn handen door zijn haren, bang om me kwijt te raken.
POV NASH
Fuck. Ik ben zo fucked. Moet ik de waarheid vertellen?
"Kunnen we eerst zitten?" Vraag ik zacht. Gek genoeg knikt ze en we lopen samen naar onze bank. We zitten minstens twee meter van mekaar af. Ik moet eerlijk zijn, ze zal er toch achterkomen. Net als altijd. Ze kwam er altijd achter.
"Ik ga al drie maanden ongeveer om met Ashley," antwoord ik en ik staar haar aan. Haar ogen worden zwart, pikzwart.
"W-wat doe je met haar?" Stamelt ze en je hoort gekraak in haar stem. Het is vreselijk om haar zo te zien. Ik wil mezelf wel neersteken.
"Zij en ik gingen afspreken," geef ik toe. Mijn stem is fucked. Net als ik nu.
"Ik wist dat je het ooit ging doen," antwoord ze en ze legt zonder ook maar iets te zeggen haar ring op de tafel. Dit keer heb ik niet met Ashley gezoend. We deden misschien close maar ik heb niet gezoend. Ik doe gewoon mijn armen om haar heen, houdt haar hand vast, leg mijn hand op haar bovenbeen, we hangen veel aan elkaar, we plagen elkaar. Maar ik zoen haar niet.
Laat maar.
Ik kan nu duizenden smoesjes verzinnen en zeggen dat het geen flow is, maar ik weet net als iedereen dat het zo is. Ik staar naar de ring, even later hoor ik de voordeur dichtgaan.
Ze is weg.
Alweer, ik heb het alweer verpest. Wat bezielde me? Zonder even na te denken sta ik op en loop de deur uit. Ze is waarschijnlijk nog bij de parkeerplaats. Mijn voeten haasten zich, alsof je moet rennen omdat anders iemand doodgaat.
"B-brooklyn!" Roep ik zodra ik haar zie. Ze doet haar kofferbak dicht en ik kom dichter en dichter bij haar.
"Het spijt me," antwoord ik en ik kan het niet laten om tranen te laten stromen. Ze stapt haar auto in en rijd weg. Dit keer wist ik het zeker. Ze zou me geen kans meer geven, ik heb het niet verdiend. Ik wist zeker dat het over was. Ik sta stil op een parkeerplaats met rode ogen, tranen die omlaag stromen, rond half twee s'nachts. Maar dat boeide me niet. Het enige wat me op dit moment kon schelen was dat ik een sukkel was. Ik had haar eindelijk terug, na al die fucking gedoe. Had ik haar terug.
En toch, zonder dat ik het besefte deed ik het weer. Ik deed haar weer pijn. Ik gedroeg me weer zoals een idioot en ze vertrok.
JE LEEST
VOLTOOID Vine queen two.
FanfictionDit is deel 2 van Vine Queen. Het is beter om Vine Queen zelfs te lezen maar niks hoeft persé. "Wanneer Nash? Wanneer stoppen we ermee? Wanneer komt er een tijd dat we toegeven dat we elkaar zat zijn," mijn handen gaan door mijn haar. Wetend dat wat...