VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 75.

"Oh my- zo erg bedankt!" Ze slaat haar armen om me heen. Ik glimlach. We laten elkaar los. Ze doet moeite om haar tranen in te houden. Tranen van geluk.

-
Fucking grote tijdsprong van een jaar.

"We zijn thuis!" Roepen Nash en ik tegelijk. De tour was in één woord geweldig. Nash ging mee, ja. Eerst was het de bedoeling dat hij maar drie maanden bleef omdat er iemand nodig was die op hem paste. En later wilde hij toch blijven. Mijn vertrouwen in Nash is om eerlijk te zijn erg gegroeid en toch geef ik na alles toe dat het nooit zou zijn zoals eerst.

Het moet opbloeien, net als een bloem. Alles heeft tijd nodig, soms een paar dagen, soms een paar maanden en soms een paar jaren. Hij en ik hebben in onze relatie altijd wel wat problemen gehad in vertrouwen. Het was dom van me om zodra het uit was tussen Nash en mij steeds naar een andere jongen te gaan. Ik had troost nodig, medelijden denk ik.

Ik wilde dat iemand de plaats in kon nemen van Nash, want ik kon het niet uitstaan om me zo alleen te voelen. Ik kon er niet tegen om het gevoel te hebben dat niemand mij leuk vind. Terwijl ik altijd wist dat Nash me leuk vond. Het doet nog steeds pijn om aan die tijd te denken.

"Nash?"

"Ja?"

"Denk je dat we voor altijd bij elkaar blijven?" Het is misschien een te vroege vraag. Alleen ik moet het antwoord weten. Mijn hart begint sneller te kloppen zodra we op ons bed neerploffen.

"Brooklyn, stel je voor ik was dood gedaan-" fuck dit wil ik niet horen. Ik wil niks horen over wat er een jaar geleden is gebeurd.

"-zelfs dan zou ik bij je zijn," hij pakt mijn hand en zijn vingers verstrengeld hij in de mijne.

"En ik heb zoveel spijt van wat ik je allemaal heb aangedaan. Ik weet niet waarom ik het deed ik was gewoon dom. Fucking dom en ik ga mezelf dit nooit vergeven," geeft hij toe. Ik ben stil. Geen enkel woord verlaat mijn mond, maar wel een hap adem.

"Hoe laat komen Hayes en Hailey?" Vraag ik om van onderwerp te veranderen.

"Zeven uur. Ik kan niet geloven dat mijn broertje en zijn vriendin bij mijn vriendin en mij komt wonen," glimlacht hij. Ik weet dat hij er blij mee is en om eerlijk te zijn ben ik er ook wel blij mee.

"Vriendin?"

"Over een paar maanden mijn vrouw," hij geeft me een kus op mijn voorhoofd.

"Je bent zo klein," plaagt hij en ik geef hem een mep.