VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 67.

"Hallo Harry," zeg ik verrast. Zijn haar is langer geworden en ik sluit mijn mond zodra ik merk dat mijn mond openhangt.

"H-hoe g-g-gaat het?" Stamelt hij. Alsof hij me nog nooit heeft gezien in zijn hele leven.

"Goed met jou?" Vraag ik normaal, alsof er niks aan de hand is.

"Ook goed," zegt hij en we kijken elkaar nog even aan.

"En hoe is het met N-" hij kan zijn zin niet afmaken, want mijn ringtoon komt er overheen. Ik kijk op mijn beeldscherm, Nash. Waarom belt hij me nog? Waarom zoekt hij nog contact met me op? Ik neem niet op en druk mijn mobiel weg.

"Het is uit," zeg ik zacht. Dit is raar, het is raar om tegen een ex te zeggen.

"Maar jullie waren weer verloofd?" Antwoord hij en ik knik.

"Je kan een persoon niet veranderen als hij niet wilt veranderen. Although een persoon kan je wel veranderen zonder dat je het doorhebt."

Hij knikt, je kan aan hem zien dat hij wat wilt zeggen, maar het niet doet. Harry weet dat dat het beste is voor nu. Ik heb geen zin in ex drama. Totaal niet juist, ik geef om Harry. Maar niet zoals ik geef om Nash. Ik snap niet eens waarom ik om Nash geef. Waarom hou ik van Nash? Waarom houd ik van iemand die me pijn heeft gedaan? Waarom ben ik niet blij dat ik hem kwijt ben? Dat ik eindelijk vrij kan zijn, net als een vogel.

"Brooklyn, voor de derde keer, we gaan," wekt Jade me treuzelend uit haar droom.

"J-ja ik kom," zeg ik en ik zwaai nog even naar Harry voordat ik hun achterna ren.

-

"Dus twee keuzes, Dioni of Harry?" Lacht Jade en ze gaat op haar zij liggen. Waarom liggen hotelbedden altijd zo comfortabel?

"Stop, Dioni vindt me niet leuk en Harry gaat nooit gebeuren. Trouwens voor als je het gaat vragen, nee. Ik vind Dioni niet leuk. Ik hou nog steeds van Nash," geef ik toe. Het is niet dat ik het leuk vind om van Nash te houden, want eigenlijk schaam ik me ervoor. Ik hou van iemand die me heeft bedrogen, alweer. Misschien was dit het beste, ik dacht al na om gewoon niet verder te gaan met het trouwen gedoe.

"Hij houdt ook van jou," zegt ze zacht. Ik kijk haar verbaasd aan.

"Gister had ik met hem gebeld toen jij nog aan het douchen was. Hij is niet vreemdgegaan, al hoewel hij toegaf dat hij een flow had met Ashley. Hij vindt je leuk, alleen als ik jou was zou ik niet meer bij hem teruggaan," antwoord ze eerlijk. Dat vind ik zo fijn aan Jade, alles wat ze zegt komt vanuit haar hart. Hoeveel pijn het haar ook doet om het te zeggen, ze gunt je het beste.

"Wat heeft hij gezegd?" Vraag ik alsof ik het stom vind, terwijl ik eigenlijk dood nieuwsgierig ben. En bang, bang dat hij slechte dingen heeft gezegd.

"Je zal altijd zijn eerste liefde zijn," zegt ze en ze glimlacht kort.

Hij ook die van mij. Ook al heb ik andere relaties gehad en heb ik gezegd dat ik van ze hield. Ik wist dat het niet kwam vanuit mijn hart. Ik vond ze leuk, ja. Maar verliefd? Nee. Hij geloofde nooit dat hij mijn eerste echte liefde was, maar dat is hij wel. Nash is de eerste jongen die ik met mijn volle hart leuk vind. Hij heeft zo zijn min punten. Zoals loyaliteit. Ik ben verliefd op Nash Grier, de enige jongen van wie ik ooit zoveel zou houden. Ik was zo true met Nash en toch hij niet met mij, maar waarom was hij zei onbetrouwbaar als ik zijn eerste liefde was?

-

"Dioni," riep ik toen ik hem in de lobby zag. Ik sprong op hem af en sloeg mijn armen om hem heen.

"Over een maand de tour," riepen we tegelijk. Ik keek achter me en voelde een paar me aanstaren, Harry. Hij keek teleurgesteld voor zich uit.

"Het is vast niks," hoorde je Liam zacht zeggen en hij klopte op Harry's schouder. Het deed pijn om Harry zo te zien, heel veel pijn. Ik liep naar hem toe en iedereen gaf me de ruimte om met hem te praten. Ik wees naar een bank en hij knikte. We gingen samen zitten en hij had nog niks tegen me gezegd.

"Hey," zei ik dan maar. Misschien slecht om mee te starten?

"Wie is Dioni?" Vroeg hij nerveus, lachend schudde ik mijn hoofd.

"Denk je echt. Wacht nee, Dioni en ik?" Lachte ik en hij keek naar zijn schoenen, het zag er schattig uit.

"Nee Harry, nee! Hij is Nederlands en nee. Gewoon nee!" Zei ik en hij haalde opgelucht adem. Ziet hij nog een kans tussen ons twee?

"Heb je mijn interviews gehoord? En mijn lied?" Vroeg hij en ik knikte mijn hoofd. Het begon ongemakkelijk te voelen, heel ongemakkelijk.

"Het was lief," dat was het enige wat ik kon zeggen.

"Lief?" Hij keek verbaasd op, aan zijn gezicht te zien had hij meer verwacht.

"Wat wil je dan horen?" Vraag ik, natuurlijk weet ik wat hij wilt horen.

"Ik verwachtte meer dan lief," geeft hij toe.

"Harry, waarom?"

"Brooklyn, ik hou nog van je. Zo fucking veel."

Mijn mond staat vol tanden en ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wil wel wat zeggen, maar ik weet niet hoe. Ik weet niet wat.