VOLTOOID Vine queen two.

Hoofdstuk 59.

"Dat doe ik," antwoord ik en hij krijgt een glimlach.

Nee.

Ik ga er totaal niet over nadenken. Ik wil geen kind. En ik ga het al helemaal niet doen voor de publiciteit. Een kind moet je nemen omdat je het wilt. Al hoewel ik wel de wereld kan veranderen voor een kind.

Fuck nee. Niet over nadenken.

"Brooklyn, we kunnen dan wel een kind gelukkig maken," zegt Nash. Ik schud hevig mijn hoofd.

"Fuck nee Nash. We zijn pas weer vijf maanden samen. Een kind is super veel werk. Ik zit nog in een wereldberoemde carrière en mijn leven is super druk. Ik denk nog lang niet aan kinderen op mijn achttiende. Het maakt niet uit dat ik bijna negentien ben. Ik heb de twintig nog niet geraakt en jij ook niet," snauw ik en ik ga gefrustreerd met mijn hand door mijn haar.

"Je bent zo fucking naïef! We kunnen de wereld van een kind veranderen en je denkt alleen aan jezelf!" Roept hij boos. Zijn ogen zijn gericht op de weg.

"Dan neem je een kind bij jezelf. Dan word je zelf vader. Niemand heeft gezegd dat ik moeder moet worden. Ik word geen moeder als ik er niet klaar voor ben," zeg ik rustig. Mijn woede begint zich op te hopen.

"Nash realiseer je je wel wat je zegt. Je bent net negentien en wilt een kind. Denk jij echt dat we op dit moment een kind gelukkig kunnen maken met een drukke carrière? Als ik een kind neem, het maakt niet uit of het adoptie is of in het echt. Ik wil er klaar voor zijn. Als ik er klaar voor ben dan weet ik zeker dat ik het kind een gelukkig leven kan geven," Zeg ik en zijn mond valt open. Zijn woede neemt af.

"H-het spijt me babe. Ik moest niet zo reageren, je hebt gelijk," zegt hij en hij pakt met zijn rechterhand mijn linkerhand vast. Zijn handen zijn zacht, net als zijn lippen.

"Als we twintig zijn kunnen we erover nadenken," geef ik toe en een kleine glimlach verschijnt op zijn mond. Dit gebeurd zo vaak. Dan krijgen we ruzie om niks.

De hele heenweg naar Camerons huis zijn we stil. Nash geeft me nog een kus en dan toetert hij. We zien Cameron verschijnen en hij stapt de auto in.

"Hey," glimlacht hij. We begroeten elkaar.

"Cammie, waar is Jade en Chloe?" Vraag ik met een glimlach. Chloe lijkt zoveel op der ouders. Ze heeft een lichte tintje, dat komt omdat Cameron het ook heeft. Ze heeft donkerblonde haren en bruine ogen van der vader. Bruine ogen staan haar een heel stuk beter dan blauwe ogen.

"Ze hebben babyzwemles," lacht Cameron. Ze hebben een goede opgevoede gezin. Zij kunnen een gezin opvoeden, maar dat komt ook omdat Cameron en Jade al lang bij elkaar zijn. Ze hebben nauwelijks ergens ruzie om en ze vertrouwen elkaar honderd procent. Als de relatie van Nash net als vroeger was dan zou het een perfecte relatie zijn. We hadden totaal geen ruzie, KONDEN elkaar vertrouwen.

"Weet je al welke kleur je nou wilt van binnen?" Vraagt Nash.

"Ja ik denk lila velvet of blue velvet. Ik denk dat blauw wel leuker zou zijn of niet?" Vraag ik. Nash knikt.

"En wat heb jij Cameron?" Vraagt Nash aan Cameron. Zij hebben allang alles klaar. Jade heeft haar jurk al, ze hebben al een zaal gehuurd, hun geloftes. Het enige wat nog mist zijn hun decoraties en hun taart.

Jullie moeten even beslissen. Moeten ze een kind nemen of niet?