Him

Κεφάλαιο 1

Λοιποον γεια:3 Αυτή η ιστορία είναι fanfiction με τον Ίαν Στρατή από το x factor. Την ανεβάζω στην ομάδα που έχουμε οι φανς του στο facebook αλλά αποφάσισα να την βάζω κι εδώ, για να τον μάθετε κιόλας πιο πολλές<3 Όσες δεν τον ξέρετε, είναι πολύ όμορφος, έχει αυτοπεποίθηση και υπέροχη φωνή. Στην αρχή πήγε τρολάρωντας στο σόου, το έπαιζε κακό παιδί αντιμιλούσε κλπ, αλλά από όταν πέρασε στα live είναι πολύ γλυκός και δείχνει τον πραγματικό, ευαίσθητο εαυτό του. Στην ιστορία μου έχει κερδίσει στο x factor αλλά στην πραγματικότητα πέρασε στον τελικό αλλά βγήκε δεύτερος.Αν δεν τον ξέρετε και δεν θέλετε να τον μάθετε, φανταστείτε κάποιον άλλον στη θέση του. Αυτά, σας αγαπώ και εύχομαι να σας αρέσει το πρώτο μου fanfic. I love it.♥

Σημείωση: Τα κεφάλαια τα ανέβασα όλα μαζί. Ελπίζω αυτό να μην σας αποτρέψει από το να αφήνετε like και σχόλια σε κάθε ένα.♥

Την κοίταξα μια τελευταία φορά και παραδόθηκα. "Καλά θα έρθω φύγε τώρα", λέω ξερά και εκείνη επειδή ξέρει ότι μου τη σπάνε οι τσιρίδες και τα σχετικά, έφυγε αθόρυβα από το δωμάτιο μου αλλά στοιχηματίζω ότι τώρα πανηγυρίζει σιωπηλά.

Το όνομα του συγκροτήματος στο οποίο η αδερφή μου επέμενε πεισματικά να πάμε λεγόταν Mad Street.Τα επιχειρήματα της, ήταν κυρίως το ότι αυτή η μπάντα δεν είναι σαν τις άλλες, αυτές που μισώ.

Εγώ ακούω ψαγμενη μουσική. Ξέρω να αναγνωρίζω τις μπούρδες από την ποιότητα. Και μέχρι στιγμής δεν υπήρχε ελληνική μπάντα που να ανήκε στην δεύτερη κατηγορία, σύμφωνα με τα πιστεύω μου. Όσο και να με έπρηξε, δεν μπήκα στον κόπο να τους δω στο YouTube για να καταλάβω για τι πρόκειται σύμφωνα με την Νικόλ. Μου αρκούν οι δύο εφιαλτικές ώρες στο Live.Φαντάζομαι πέντε καθυστερημένα να χοροπηδάνε στη σκηνή και να λένε στίχους του στυλ: Θα σαγαπω για πάντα όπως η κέτσαπ την ντομάτα.

Να μου λείπει.Συμφώνησα όμως να πάμε έτσι κι αλλιώς, επειδή οι θυσίες που έχει κάνει εκείνη για εμένα είναι εξίσου μεγάλες. Οπότε σκέφτομαι τι διάολο. Δύο ώρες είναι, θα περάσουν. Απλά ελπίζω κανένας γνωστός να μη με δει να πηγαίνω σε συναυλία των Ελλήνων one Direction, όπως φαντάζομαι πως θα είναι αυτοί οι Mad street.Για άλλη μια φορά κοίταξα από το παράθυρο την γαμημένη βροχή, που δεν σταματούσε ποτέ να πέφτει, μια εβδομάδα τώρα. Η πολυσέλιδη λίστα μου με τα πράγματα που μισώ, εμπεριέχει και τον χειμώνα.Αναστέναξα συγχυσμένη και αντέγραψα από το λυσάρι μερικές ασκήσεις μαθηματικών. Ύστερα πέταξα άτσαλα τα βιβλία στην τσάντα και έπεσα στο κρεβάτι μου.Να άλλο ένα πράγμα που μισώ. Το σχολείο. Και δεν θα πω την κλασσική ατάκα ότι δεν έχω θέμα με την γενική έννοια του σχολείου, τα διαλείμματα κι αυτά και μόνο μου τη σπάνε τα μαθήματα. Όχι.