Him

Κεφάλαιο 19

*Πλευρά Έλενας*

Δεν ξέρω γιατί περίμενα να μπει, είχαν περάσει είκοσι λεπτά από όταν έστειλα το μήνυμα. Περίμενα άλλα δέκα λεπτά και μετά το πήρα απόφαση πως δεν θα απαντήσει. Δεν πειράζει, ίσως να κοιμήθηκε ή να μην είδε ότι του έστειλα. Εγώ πάντως έκανα αυτό που έπρεπε, του είπα πως μου έλειπε.

Την επόμενη μέρα πήγα στο σχολείο. Κάποιες συμμαθήτριες μου ήξεραν για μένα και τον Ίαν και φυσικά ήρθαν να με ρωτήσουν για το τραγούδι. "Για σένα το έβαλε;",με ρώτησε μια με απέχθεια. "Δεν ξέρω",απάντησα ειλικρινά. "Πάντως κρίμα να θέλει εσένα. Δεν είσαι μια όμορφη, έξυπνη, ανοιχτή κοπέλα που θα ταίριαζε στον Ίαν",συνεχίζει και βάζω τα γέλια με τις βλακείες της. Κυριολέκτικα γελάω πολύ δυνατά.

"Ελπίζω να βρεις κάποιον που δεν θα τον νοιάζουν αυτά γιατί αλλιώς θα μείνεις μόνη",την προσπερνάω και μπαίνω στην τάξη, ξέρω πως την τάπωσα για τα καλά. Το μάθημα ήταν βαρετό, επιτέλους τελείωσε κι εγώ γύρισα σπίτι, ακούγοντας τραγούδια των Mad Street στη διαδρομή. Σπίτι, η μαμά δεν είχε μαγειρέψει οπότε έφτιαξα εγώ μια μακαρονάδα για εμένα και την αδερφή μου. Έφαγα ανόρεχτα και μετά πήγα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα το facebook, αλλά δεν είχα κάποια απάντηση. Δεν πειράζει.

Έλυσα ασκήσεις στα μαθηματικά προσπαθώντας να σκοτώσω την ώρα μου. Αλλά ο Ίαν δεν έβγαινε απ το μυαλό μου και είχα τρομακτική επιθυμία να τον δω, να τον αγγίξω, να τον νιώσω, να τον μυρίσω. Είχα ανάγκη από την παρουσία του, επειδή ήξερα πως μόνο μαζί του ένιωθα ζωντανή, ξύπνια. Επειδή η ζωή μου ήταν μια ρουτίνα που κατάπινε το εγώ μου, ενώ ο Ίαν το έβγαζε στην επιφάνεια. Οι λέξεις δεν είναι πολύ καλές για να περιγράψω τον τρόπο που η ψυχή μου τον ήθελε, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι τον θέλω πολύ.

Πλευρά Ίαν

Ήμουν φωτιά στην σκηνή όπως συνήθως. Ξεσήκωσα όλη τη Θεσσαλονίκη. Μια κοπέλα πέταξε στη σκηνή ένα τεράστιο χαρτόνι. Το σήκωσα και έγραφε με μεγάλα γράμματα: ΕΛΙΑΝ. Χαμογέλασα και εκείνες τσύριξαν. Το άφησα πίσω απ τη σκηνή και επέστρεψα για να τραγουδήσω. Ύστερα από δύο ώρες, η συναυλία τελείωσε. Ήξερα πως η κούραση δεν τελείωσε γιατί έπρεπε να βγάλω φωτογραφίες με τα κορίτσια.

Ήταν 2:00 το βράδυ όταν ξεμπέρδεψα και γύρισα με τους Mad στο ξενοδοχείο. Ήμουν τόσο ψόφιος, παρ'όλα αυτά ήθελα να στείλω στην Έλενα φωτογραφία την αφίσα που έλεγε Ελιαν. Αλλά είδα πως μου έστειλε μήνυμα εχθές. *Δεν ξέρω αν το τραγούδι ήταν για μένα, πάντως μου λείπεις*, χαμογέλασα διαβάζοντας το. Ξέρω πως δεν είναι η κοπέλα που λέει εύκολα πως νιώθει, έτσι χαίρομαι που την έκανα να ανοιχτεί, να αφεθεί. *Για σένα ήταν*,την διαβεβαίωσα και μετά έστειλα τη φωτογραφία.
*Αωω κάπως γλυκό...*,έστειλε και γέλασα μόνος μου που συγκρατούσε τον εαυτό της απ το να γίνει χαζογκόμενα.