Άνοιξα απότομα τα μάτια και άρπαξα το κινητό μου. Ήταν 10 το πρωί, τέλεια, έχασα τις τρεις πρώτες ώρες. Αποφασίζω να μην πάω καθόλου σχολείο και ξανακλείνω τα μάτια μου αλλά εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα του δωματίου. "Έλενα; Τι κάνεις στο κρεβάτι ακόμα; Σχολείο γιατί δεν πήγες;",ακούω τη φωνή της μαμάς μου και καλύπτω το κεφάλι μου με το μαξιλάρι.
"Δεν θα πάω, θέλω να κοιμηθώ",της λέω κάτω από τα σκεπάσματα. "Μην ξαναγίνει αυτό. Είσαι τρίτη λυκείου και το σχολείο το έχεις χεσμένο",φωνάζει και κοπανάει την πόρτα. Άντε να ξανακοιμηθώ τώρα. Ξεφύσηξα νευριασμένη και σηκώθηκα. Πήγα στο μπάνιο και πλύθηκα, μετά έφαγα πρωινό και επέστρεψα στο λατρεμένο μου κρεβάτι. Άνοιξα το λάπτοπ, δεν συνδέθηκα καθόλου στο facebook, απλά είδα δύο ταινίες θρίλερ. Γύρω στις 2:30 το μεσημέρι μπούκαρε η αδερφή μου.
"Τι γίνεται με τον Ίαν;"με ρωτάει χαμογελώντας σαν 4χρονο που του πήραν γλειφιτζούρι.
-Τίποτα.
-Τι τίποτα μωρέ; Πες. Βρεθήκατε χθες; Βγάλατε καμία σέλφι; Τι είπατε; Φιλάει ωραία;",με πρήζει με τις ηλίθιες ερωτήσεις της και αρπάζει το κινητό μου. Όχι όχι όχι όχι όχι.
"Δώσε μου. Το κινητό. Τώρα",λέω αργά και σοβαρά. "Γιατί; Έχει κάτι που δεν πρέπει να δω;",ρωτάει παιχνιδιάρικα και θέλω να της δώσω μπουνιά."Μη μου σπας τα νεύρα. Θα σου πω ό,τι θες να μάθεις, απλά δώσε μου το γαμημένο κινητό",φωνάζω. Βγαίνει τρέχοντας από το δωμάτιό μου και πριν την προλάβω έχει μπει στο δικό της κι έχει κλειδώσει την πόρτα. Όχι ρε πούστη μου όχι.
"Νικόλ άνοιξε τώρα μαλακισμένο!",ουρλιάζω και δε με νοιάζει αν με ακούν οι δικοί μου. "ΆΝΟΙΞΕ ΗΛΙΘΙΑ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ",λέω πιο δυνατά και η μαμά μου με μαλώνει από κάτω που μιλάω έτσι στην αδερφή μου αλλά χέστηκα. Ξέρω ότι ήδη έχει δει το βίντεο. Γαμώ τη ζωή μου.
Η πόρτα ανοίγει και κατευθείαν ορμάω μέσα και της τραβάω τα μαλλιά με όλη μου την δύναμη. "Γιατί να είσαι τόσο μαλακισμένο;",της φωνάζω αλλά φαίνεται σαν να μη νιώθει, σαν να μην ακούει. Απλά χαμογελάει και δάκρυα τρέχουν ποτάμι από τα μάτια της.
"Γιατί κλαις;",λέω λίγο πιο ήρεμα. "Αυτό το βίντεο.Ήταν ότι πιο όμορφο και γλυκό έχω δει σε όλη μου την ζωή",λυγμοί διακόπτουν τα λόγια της και μετά σπαράζει και πέφτει στο πάτωμα, κλαίγοντας πάνω στο χαλί. Είναι η drama queen του αιώνα η αδερφή μου.Αρπάζω το κινητό μου από το κρεβάτι της και επιστρέφω στο δωμάτιο μου αλλά η Νικόλ μπαίνει μέσα πριν κλείσω την πόρτα. "Άμα μου το στείλεις, θα κάνω ό,τι θες στο ορκίζομαι",λέει απελπισμένη. "Ούτε καν, σήκω και φύγε",έχω πολλά νεύρα για να το παίξω καλή αδερφή. "Δεν θα σε ξαναρωτήσω τίποτα για εκείνον, δεν θα σε πρήζουν τα κορίτσια από την ομάδα, δεν θα τον αναφέρουν καν απλά στείλτο μου. Σε ικετεύω",λέει παρακλητικά και η ιδέα να μη μου ξαναμιλήσουν για εκείνον φαίνεται αρκετά δελεαστική γιατί θα καταφέρω να τον ξεχάσω πιο εύκολα.
YOU ARE READING
Him
FanfictionΔεν πίστευε σε καμία ουτοπία, ούτε σε θαύματα και ξαφνικές αλλαγές. Ήθελε μόνο να ζει, να ταξιδεύει, να αναπνέει, να ονειρεύεται. Η συναναστροφή με άλλα άτομα ήταν κάτι που απεχθανόταν. Μόνο η ίδια ήξερε ποια είναι. Και όσο μαύρα να ήταν τα ρούχα κα...