Him

Κεφάλαιο 20

Στον έκτο σταμάτησα, κοίταξα την ώρα. 11:57. "Ιαν δεν προλαβαίνουμε",λέω λαχανιασμένη. "Κάτσε εδώ, πάω εγώ",λέει και συνεχίζει να τρέχει. Τρέμω ολόκληρη κοιτάζοντας ασταμάτητα το ρολόι μου. Οι χτύποι της καρδιά μου έχουν φτάσει στον Θεο. Ζεστά δάκρυα τρέχουν στα μάγουλα μου, η ανάσα μου βγαίνει με δυσκολία. Φοβάμαι.
11:58 κι ο Ίαν δεν είναι εδώ ακόμα. Θα πεθάνουμε. Θεέ μου. Θα πεθάνουμε.

Τον βλέπω να κατεβαίνει κρατώντας κάτι σαν τσεκούρι και τρέχουμε χέρι χέρι τα σκαλιά. Παρόλη την απίστευτη κούραση μου συνεχιζω να κατεβαίνω .

11:59 στον 3ο όροφο. Θα πεθάνουμε. Καθώς παλεύω για τη ζωη μου, μου έρχεται η σκέψη πως ίσως πρόκειται για φάρσα. Ή για καμιά ηλίθια έκπληξη γενεθλίων. Αλλα η ταραχή των αγοριών στο τηλέφωνο μου φαινοταν άκρως αληθινή, όπως και ο ιδρώτας του Ίαν.

Φτάνουμε στην υποδοχή και ο Ίαν σπάει το τζαμί. Ένα γυαλί πετάγεται και μπαίνει στο πόδι μου. Είναι το τελευταίο που με νοιάζει.
Κάνει ενα άνοιγμα στην γυάλινη πορτα και περνάμε απο μεσα. Το πόδι μου σκίζεται περισσότερο απο ενα αιχμηρο σημείο του γυαλιού και νιώθω το αίμα να στάζει. Πονάει υπερβολικά πολύ.

Ο Ίαν απομακρύνεται αλλά παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες μου να συνεχίσω να τρέχω, το σωμα μου με εγκαταλείπει και πέφτω στο έδαφος. Μπροστά στην έξοδο του ξενοδοχείου.

Ό Ιαν καταλαβαίνει ότι δεν τον ακολουθώ και σταματάει. Γυρίζει και με βλέπει παρετειμενη, καθισμένη στο έδαφος. Το λογικό θα ηταν να φύγει. Κι εγω νομίζω πως θα έφευγα, εξάλλου δεν είναι οικογένεια μου, παρόλο που τα αισθήματα μου για εκείνον είναι πολύ δυνατά.
Τον ειδα να τρέχει πίσω σε μένα. Δεν έφυγε. Γύρισε. Έσκυψε και με σήκωσε στην αγκαλιά του ,δε μπορούσα να μιλήσω από το σοκ, ούτε καν να του πω οτι δεν έπρεπε να γυρίσει για εμένα.

Τρέχει μακρυά έχοντας με στην αγκαλιά του, η ανάσα του είναι τοσο γρήγορη που νομίζεις οτι θα ξεψυχήσει. Νομίζω πήγε 12. Ήταν φάρσα ετσι;

Ακούγεται ένας υπερβολικά δυνατος κρότος και το σώμα μου εκτοξεύεται στην αλλη ακρη, ο Ίαν έπεσε κάπου αλλού. Έπεσα στο έδαφος αναίσθητη.
Δεν νιώθω τίποτα.

//Βρισκόταν στο έδαφος αναίσθητοι ο ένας κοντά στον άλλον. Ο Ιαν γύρισε για εκείνη, επειδή απλα σκέφτηκε πως οι τύψεις αν παθαινε κατι, δεν θα του επέτρεπαν να ζήσει φυσιολογικά, θα τον διέλυαν. Εκείνη ήταν πιο αδύναμη και τραυματισμένη...