Him

Κεφάλαιο 7

  ''Τώρα είναι μια καλή στιγμή να μου πεις που μένεις και να σταματήσεις να με κοιτάς'', λέει αυτάρεσκα και εγώ κοκκινίζω και αλλάζω το βλέμμα μου.

''Δεν σε κοιτούσα'', δεν ακούγομαι πολύ πειστική αλλά δεν πειράζει. Ζεστάθηκα για κάποιο λόγο, μάλλον από την αμηχανία και έβγαλα την ζακέτα μου. ''Ναι εντάξει. Για πες, που πάω;'', λέει ειρωνικά κι εγώ τον κατευθύνω.

''Εντάξει άσε με εδώ'', λέω επειδή δεν θέλω να δουν οι δικοί μου ότι ήρθα με αμάξι και να αρχίσουν τις ερωτήσεις.

''Ποιο είναι το σπίτι σου;'' , ρωτάει. ''Είναι λίγο πιο κάτω αλλά θα περπατήσω'',πάω να ανοίξω την πόρτα όμως είναι κλειδωμένη. Παίρνει μια ανάσα και ξαναρωτάει ποιο είναι το σπίτι μου.

''Θα κατέβω εδώ'', επιμένω. ''Πωω δεν έχω γνωρίσει πιο πεισματάρα κοπέλα σοβαρά. Λέγε ποιο είναι το σπίτι'', λέει γελώντας.

Αφού δεν έχω άλλη επιλογή τον κατευθύνω μέχρι το σπίτι μου.

''Σε ευχαριστώ πολύ'', λέω ευγενικά. ''Τίποτα βρε'', χαμογελάει γλυκά. Τα βλέμματα μας παραμένουν συνδεδεμένα για μερικά δευτερόλεπτα. Έπειτα ξεκολλάμε και μου δίνει το κινητό.

''Ευχαριστώ καληνύχτα''χαμογελάω. ''Καλό βράδυ'', απαντάει. Μερικές φορές το πρόσωπο του αφήνεται ελεύθερο, με αποτέλεσμα να γίνεται πολύ χαριτωμένος. Βγαίνω έξω από το Yaris και κλείνω την πόρτα πίσω μου. Συνειδητοποίησα ότι την διαδρομή που έκανα με τα πόδια σε μια ώρα εκείνος την έκανε σε πέντε λεπτά με το αμάξι.

Περπατάω αργά όμως αντί να ακούσω τον ήχο από το γκάζι να φεύγει, άκουσα την πόρτα του αυτοκινήτου να ανοίγει και έπειτα να κλείνει. ''Έλενα'', άκουσα την μελωδική φωνή του και κοκάλωσα. ''Η ζακέτα σου'', λέει και μου την δίνει.

''Είμαι λίγο ξεχασιάρα από ότι κατάλαβες'', λέω και κοιτάζω χαμηλά. Αυτός χαμογελάει κοιτώντας με. Κανονικά τώρα θα έπρεπε να φύγω, όμως για κάποιον λόγο νιώθω μέσα μου ότι χρειάζομαι να μείνω μαζί του περισσότερο. Λες και πάντα θα χρειάζομαι πιο πολύ δόση από αυτόν.

''Πόση μυωπία έχεις;'', ρωτάω ό,τι μου κατέβηκε στο μυαλό. ''2 βαθμούς εσύ;''

''Εγώ τέσσερις''. ''Δηλαδή εκτός από κοντή είσαι και τυφλή'', με κοροιδεύει κι εγώ τον βαράω στο μπράτσο γελώντας ελαφρά.

''Τι θα κάνεις τώρα;'', ρωτάει και νιώθω σαν να μην θέλει ούτε αυτός αν αποχωριστούμε αν και κάτι τέτοιο φαίνεται τρελό.