Him

Κεφάλαιο 2

  Ξαπλωσα στο κρεβάτι μου και χάζευα διάφορα βίντεο στο κινητό μου. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε στα προτεινόμενα, το ίδιο παιδί με τα γυαλιά, αυτή τη φορά όμως δεν καθόταν και δεν κρατούσε κιθάρα. Φορούσε και πάλι τα γυαλιά του κι ένα κάρο πουκάμισο με ένα μαύρο τζιν, από αυτά που μου αρέσει κι μένα να φοράω.

Πατησα το βίντεο για να παίξει. Αναγνώρισα αμέσως το "The messenger" των Linkin Park, αφού είναι ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Υπέθεσα ότι δεν θα μου αρέσει καθόλου, επειδή δεν γίνεται κάποιος να αγγίζει την τελειότητα του τραγουδιού αλλά έκανα λάθος. Το έλεγε πάρα πολύ καλά. Η φωνή του είναι απίστευτη. Είδα κι άλλα βίντεο με αυτόν να τραγουδάει στο X factor, αλλά και τα σχόλια των κριτων.

Ο τύπος, που όπως διαπίστωσα τον λένε Ίαν, έχει θράσος αλλά και θάρρος. Δεν είχα δει ποτέ κάποιον να λέει "είμαι ο καλύτερος όλων", και πράγματι να είναι. Υποθέτω ότι αυτή η αυτοπεποιθηση ελκυει όλα τα κορίτσια που είναι φανς του.

Εγώ πιστεύω ότι είναι ψεύτικος. Ίσως προσπαθεί να τρολάρει για να τον συμπαθησει ο κόσμος. Από την άλλη, στα Live που τον είδα, δεν ήταν αγενης. Απλά έλεγε ευχαριστώ και χαμογελουσε. Με ένα γλυκό χαμόγελο θα έλεγα.

Έλα τώρα σταμάτα. Δεν θα γίνω σαν την αδερφή μου,μαλωσα τον εαυτό μου και έκλεισα το κινητό πριν αποφασίσω ότι ίσως ανυπομονώ λιγάκι να τον δω αύριο από κοντά. Όχι για κάποιον άλλον λόγο, απλά επειδή θέλω να καταλάβω ποιος είναι πράγματι ο χαρακτήρας του, επειδή μου κεντρισε το ενδιαφέρον και ίσως αν τον δω, το διαπιστώσω.

Το πρωί πήγα στο σχολείο και ακολούθησε παρόμοιο μοτίβο με αυτό που συμβαίνει πάντα. Βλαμμενα παιδιά, ηλιθιοι καθηγητές, βαρετά μαθήματα.

Ένιωσα μια ευφορια όταν τελειώσαμε επειδή είναι επιτέλους Παρασκευή.

Γύρισα σπίτι ακούγοντας μουσική όπως πάντα. Οι δικοί μου έλειπαν οπότε έφαγα μόνη μου. Σε λίγο, ήρθε και η αδερφή μου από το γυμνάσιο που είναι λίγο πιο μακρυά. Περίμενα ότι θα είχε σταματήσει το fangirling στην τρίτη γυμνασίου όπου βρίσκεται αλλά με διέψευσε καθώς σήμερα θα με τρέχει σε μια συναυλία.

"Πόσο έτοιμη είσαι για σήμερα με άριστα το 100;",ρωταει ενθουσιασμενη και την αγριοκοιτάζω.
"10,υποθέτω", απαντάω ξερά. "Θα είναι τέλεια ρε, θα δεις. Δεν είναι σαν τους άλλους..",μου ξαναλεει και στριφογυριζω τα μάτια.

"Αυτό θα το δούμε", λέω και αφού πλυνω το πιάτο μου ανεβαίνω στο δωμάτιο μου,αλλα η Νικόλ με ακολουθεί"Ρε τι θες; ", λέω ενοχλημενη.