" Hunnna... "
"wae???"
"Hunnnie"
"omm"
"Sehunnie"
"အင္း ... "
"Oppa .. sehun "
"Lu.."
ကြၽန္ေတာ္ အလိုမက်ေတာ့သလိုလုပ္ရင္း သူ႔နာမည္ကို ေခၚလိုက္ေတာ့ သူက .. ကြၽန္ေတာ္ရင္ခြင္ထဲကတိုး၀င္ရင္း တခိခိရယ္ေနတယ္...
"နာမည္ေခၚၿပီး ထူးေတာ့လည္း ဘာမွမေျပာဘူး "
"ဘာလဲ . နာမည္ေလးေတာင္ မေခၚရဘူးေပါ့ .. "
သူက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲက ေန ထိုးထြက္လာရင္း မ်က္ေစာင္းေသးေသးေလး ျပန္ထိုးရင္း နႈတ္ခမ္းေလး စူသြားျပန္တယ္...
*Aigoooo... ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ သမင္ေပါက္ေလး *
"မေခၚရဘူး ဆိုရင္ေရာ .."
ကြၽန္ေတာ္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ မ်က္နွာတင္းရင္း ေျပာေတာ့ သူ႔လက္ထဲက ေခါင္းအံုးက ကြၽန္ေတာ့္မ်က္နွာကို ေပါက္ၿပီးသား ...
"ေတာ္ၿပီ .. ေတာ္ၿပီ.. မေခၚေတာ့ဘူး ..အူးဆယ္ဟြန္းႀကီးးးး အရူးႀကီးးးး အေပါႀကီးးးးးးနာမည္ေတာင္ နွေျမာေနတဲ့ အဖိုးႀကီးးး"
ကုတင္ေပၚက ဒုန္းဒိုင္းလုပ္ရင္း ဆင္းသြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တိုးတိုးရယ္မိတယ္ ...
"Lu .. စိတ္ေကာက္သြားတာလား .. Lu..!"
ကြၽန္ေတာ့္ ေခၚသံေၾကာင့္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ျပန္လွည႔္ရင္း ဟြန္႔ ခနဲ နႈတ္ေခါင္းရႈံ႕ ျပၿပီး ျပန္လွည့့္သြားတယ္ ...
ေတြ႕ပါလား .. တကယ့္ကေလးေလးပါဆိုေန..
"ကိုကို ဆီလာပါဦး .. Luluေလး .."
"လာဘူး "
"ခ်စ္ေရ .. ခ်စ္luhan!!"
"လာဘူးဆိုေန "
သူ မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကို ထြက္သြားရင္း ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္ေအာ္တယ္...