That's my Hashtag (McRis/ Mccoy&Maris Fanfiction. Ft. LoiRis And LoiShua)

TMH 50 (Finale)

Chapter 50 (Finale)

~~~

*Manolo's POV*

Kakauwi ko lang ng bahay. Pagkauwi ko, agad din akong nag impake ng mga gamit ko. Bakit? Bukas na ang flight namin ni Maris paalis ng Pinas.

Gustuhin ko mang matuwa, pero hindi ko magawa.

Bukod sa iiwan ko ang mommy ko dito sa Pinas, ay hindi ko rin kayang umalis ng bansa na tila hindi okay kay Maris ang lahat. Pero wala eh. Wala akong magagawa.

~FLASHBACK~
(AN: Sa bahay po nila Maris ang start ng Flashback. Nang makauwi sya galing sa park with Manolskie.)

Kakarating lang namin ni Maris sa harap ng bahay nila.

Pagkababa namin ng sasakyan, napansin kong malungkot si Maris. Kaya naman nilapitan ko sya bago pa man sya tuluyang makapasok sa loob ng bahay nila.

"M-maris." - me

Lumingon naman sya ng nakangiti. I know peke iyon. Pero wala eh. Magaling magtago ng feelings si Maris. Sobrang tatag nya.

"Bakit?" - maris

Tinitigan ko sya sa mga mata nya nang may pag aalala.

I was concern..

"Maris. Sure ka ba na sasama ka na talaga saakin bukas?" - me

Alam kong nagulat sya sa tanong ko.

"B-bakit mo naman natanong yan?" - maris

"Maris. Please. Just answer. Are you sure?" - me

Nakita ko ang lungkot sa mga mata nya. Pero she's trying to hide it.

"Y-yes. I am. Im sure." - maris

Tapos hinarap nya ako at ngumiti ng mapait.

"W-wala naman na tayong magagawa eh." - maris

I knew it.

She's starting to cry.. Again..

"Maris.." - me

"Please Manolo. Alam kong alam mo na si Mccoy ang mahal ko. Pero wag ka mag alala. Gagawin ko ang lahat para mapasaya kita." - maris

Umiiyak pa rin sya. Shit.

"Maris. Im sorry." - me

Tapos niyakap ko sya. Patuloy parin syang umiiyak.

"Hindi. Hindi ka dapat mag sorry Manolo. Alam kong mabuti kang tao." - maris

"Maris."- me

"Mabuti kang tao Manolo. Kaya alam kong hindi ako mahihirapan na mahalin ka." - maris

Ewan ko kung bakit. Pero naramdaman ko nalang na tumulo yung luha ko.

"M-maris. Im sorry talaga. Mahal na mahal kita. Pero ayokong umalis ng bansa kung hindi ka sigurado saakin. Saatin." - me

Kumawala naman sya sa yakap at hinarap ako.

"No. Aalis tayo bukas. Nakapagpasya na ako Manolo." - maris

Nabuhay naman yung dugo ko ng marinig iyon.

"T-talaga Maris?" - me

"O-oo Manolo." - maris

~END OF FLASHBACK~

Sobrang sakit makita na nahihirapan si Maris sa sitwasyon namin. Kaso wala na. Wala nga kaming magagawa. Pareho na kaming nakatali sa leeg na para bang sa isang maling galaw lang namin, ay may mawawala.