That's my Hashtag (McRis/ Mccoy&Maris Fanfiction. Ft. LoiRis And LoiShua)

TMH 41.2 (He's Back)

So, this chapter is dedicated to : @karimadhalani 💕 hehe. Thank you sa pag co-comment and pagbabasa. Alam kong lagi ka ding nag co-comment every chap. Hehe 💞

~~~

Chapter 41.2 (He's back)

~~~

~CONTINUATION~

~~~

*Maris' POV*

Pagkababa ko, nagulat ako nang may tumawag sakin.

"Maris."

Paglingon ko.

O.O

"M-manolo?!?!" - me

Ngumiti naman sya nang pagkalaki laki na halos wala nang mata ang lumilitaw.

"Ako nga! I miss you Mariskiee!" - manolo

Tapos niyakap ko sya.

"I miss you too Manolskiee!" - me

Waah. Nakabalik na syaa! Na miss ko talaga tong lalaking to eh.

"Oh tama na yakap nyo! Baka patayin ka ni Mccoy jan Manolo ha. Tara! Kain na!" - ate pay

Natawa naman ako sa sinabi ni ate pay.

Habang si Manolo naman naka kunot lang yung noo na para bang hindi nya gets yung sinabi ni ate pay. Haha.

Di pa nga pala nya alam. XD

"Wala. Mamaya ko na sasabihin. Kain muna tayo!" - me

Tapos tumango naman sya at saka pumunta sa dining at kumain.

Habang kumakain kami, shempre nag ku-kwentuhan naman kami.

"So Manolo, kamusta ang buhay sa ibang bansa?" - mama

"Okay naman po tita, medjo nakaka stress lang mag aral dun. Hahaha." - manolo

"Pero diba hindi pa tapos yung school year dun? Bat umuwi ka na?" - ate tin

Oo nga noh.

"A-ah. Kase dito na ulit ako mag aaral and ako na kasi yung magha-handle ng business namin dito." - manolo

Wew nemen.

"Talaga? Yun lang nga ba ang reason?" - ate tin

Nakataas pa yung isang kilay nya. Kaya naman tumingin ako sakanya ng nagtataka.

Tinignan ko naman si Manolo.

Nakita ko namang pinanlakihan nya ng mata si Ate tin.

Gusto ko mang tumawa ng sobrang lakas pero hindi ko magawa.

Seryoso ako eh. XD

"What's that?" - me

Nakita ko namang umiling iling si Manolo.

"Nothing. Hindi kasi ako binigyan ni Manolo ng toblerone." - ate tin

Tumango nalang ako bilang sagot.

"Talaga? Eh nasan toblerone ko?" - me

"Nandun sa kwarto mo. Di mo ba nakita kanina nung nagbihis ka?" - mama

Napakamot ako ng batok bago sumagot. Hehe.

"Hindi ko po napansin eh. Hehe" - me

Nagtawanan naman sila. And nagkwentuhan lang kami ng nagkwentuhan habang kumakain.

Nung natapos kaming kumain, pumunta kami ni Manolo sa garden nang bahay namen habang bitbit ko yung gitara ko. Hehe. :))

Pagkarating namin dun, agad kaming umupo sa damuhan.