Disenchanted

Chapter 12

Κοιτούσα τον Μάικ ο οποίος στεκόταν μπροστά μου. Μα πως ξέρει που μένω;

"Θες να περάσεις μέσα;" ρώτησα καχύποπτα.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόλις προσκάλεσα στο σπίτι μου αυτόν τον απαίσιο άνθρωπο.
Εξακολουθούσε να είναι μεγάλο σοκ για εμένα να τον έχω μπροστά μου. Κοίταζα τα μάτια του και στο μυαλό μου ερχόταν ο Τζορτζ. Μπορεί να μην μοιάζανε, αλλά υποθέτω ότι αν θες κάτι πολύ, το βλέπεις παντού...

"Δεν χρειάζεται, να σε προειδοποιήσω ήρθα." απάντησε απότομα.

"Να με προειδοποιήσεις για τι πράγμα;"

"Για αυτά που έγιναν προχθές" είπε κοιτώντας με σοβαρά. "Μην ξαναπατήσεις στην Κρύπτη! Μείνε μακρυά." συνέχισε. "Και μην τολμήσεις να αναφέρεις σε κανέναν μπάτσο όσα είδες." με απείλησε.

Εγώ κούνησα το κεφάλι μου κι έπειτα αυτός έκανε μεταβολή για να φύγει. Όμως μία ερώτηση κυριαρχούσε στο κεφάλι μου.

"Μάικ!" φώναξα προτού κλείσω την πόρτα.

Αυτός γύρισε προς το μέρος μου.

"Ο Τζορτζ... είναι, είναι εδώ;" κατάφερα να πω με δυσκολία. Κάθε φορά που έλεγα το όνομά του ένα ρίγος διαπερνούσε το σώμα μου.

"Ξέχνα τον Τζορτζ!" απάντησε κοιτώντας με βλοσυρά. "Ο Τζορτζ που ερωτεύτηκες δεν υπάρχει πια. Και σου ορκίζομαι ότι αν ξαναμπλεχτείς στα πόδια μας, αυτός που θα σου φυτέψει την σφαίρα στο κεφάλι θα είμαι εγώ!" φώναξε και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί.

Έκλεισα την πόρτα και προσπάθησα να ηρεμήσω. Όλα αυτά ήταν τόσο ξαφνικά, δεν έβγαζαν νόημα, σαν έναν δύσκολο γρίφο.
Το μόνο σίγουρο ήταν ότι είμαι φοβισμένη.
Ο Μάικ εντάξει, το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα έμπλεκε τόσο άσχημα, προφανώς άνηκε στους 36. Ήταν δολοφόνος. Όμως ο Τζορτζ; Τι θα μπορούσε να συμβαίνει με τον Τζορτζ; Γιατί να μείνω μακρυά του; Μα είμαι ήδη μακρυά του.
Τόσες ερωτήσεις όμως καμία απάντηση. Αν ο Τζορτζ δεν θα μπορούσε να είναι είναι ποτέ δολοφόνος. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να σκοτώνει οτιδήποτε, εκτός απ τα συναισθήματά μου.

Χωρίς να σκέφτομαι τι κάνω άρπαξα το τηλέφωνό μου και κάλεσα τον Ρέι και περίμενα καρτερικά μέχρι να το σηκώσει.

"Ράινα; Εσύ είσαι;"άκουσα να λέει απ το ακουστικό.

"Ναι εγώ είμαι." του είπα. Έπειτα αναστέναξα. "Μπορείς να έρθεις από εδώ;" τον ρώτησα.

"Έγινε κάτι;"

"Θα σου εξηγήσω τα πάντα από κοντά."

Έπειτα, συμφώνησε να έρθει και κλείσαμε το τηλέφωνο.