Haram Sevda.. (Düzenleniyor)

BEKLENMEYEN TESADÜF.

ZÜLEYHA'DAN...

Susmayan telefon trafiğiyle birlikte Kübralarında üniversitede istedikleri bölümleri kazandıklarını duymuştum. Ayrı düşmüştük ama gönüller bir olduktan sonra önemi yoktu. Sık sık görüşeceğimize söz vermiştik.Allahın izniyle...

Şengülle kayıt işlemleri için okula gitmeye karar verdik.Bugün yepyeni bir başlangıç için ilk adım olacaktı.

Kalktım, güzelce giyindim.En sevdiğim mavi elbisemi, yeni aldığım ayakkabı ve çantamla kombinledim. Aynadan kendime baktım, gülümsedim
ve söz verdim. Artık iyileşeceğim.. Emre yok.. Kimseye birdaha kolay kolay güvenmek yok.. HARAM yok..

Dolan gözlerimi ve kendimi toparlayarak çıktım evden. Şengül çoktan kapının önüne gelmişti. O da bugün özel diye süslenmişti. Eee kimin arkadaşı.. Yol boyu sohbet ettik hayallerimizi konuştuk.

Yol bitmek bilmedi.. Neyse ki gelmiştik uzun sıralar vardı kayıt için . Bizde biraz okulu gezmeye karar verdik.

Şengül: "Koskocaman kardeşim bura biz kayboluruz burda ya " dedi. O kocaman gülümsemesiyle :))

Züleyha: "Kaybola kaybola öğreniriz kardeşim hadi mescit bulup öğle namazını kılalım vakit geçmesin."

Sabah gelmiştik ama farketmeden öğlene kadar okulu gezmişiz.

Namazlarımızı kıldık dualarımızı ettik çıktık mescitten.

Kayıt binasına geldik.Sıra hiç azalmamıştı. Aksine çoğalmıştı .

"Züleyha..!" "Şengül..!"

diye bize seslenmişti biri. Kafamızı çevirdiğimizde muzur gülümsemesiyle bir o kadar da buruk... Burak karşımızdaydı. Yanımıza geldi.

Burak: "Yoksa sizde mi burayı kazandınız?" dedi.

Şengül: "Yok biz öylesine zevkine sıra bekliyoruz başka işimiz yok ya." dedi.

Eskiden olsa eğlenirdim ama şimdi içimde birşeyler acıyordu sanki.. Yine aklıma gelmişti. İçimde bir yandan nerde olduğunu sorma isteği bir yandan da ne hali varsa görsün boşver diyen bir ses vardı.

Tabiki sormama gerek kalmadan Burak yumurtladı.

Burak: "Emrede Ankara üniversitesinde kaydını yaptı. 5 dakikaya gelecek yanıma.."

Şengülü dürttüm..

Şengül: " ııı.. şey.. ee hadi git sen o zaman Burak bizimde işimiz var zaten hem ne konuşuyorsun ki sen bizimle bir veda bile etmeden gitmiştin ya hadi yine aynı şekilde git..!"

Şengül kırgındı haliyle..

Burak donakalmıştı.

Burak: "Olanları biliyorsun hatırlatmama gerek yok. Bende Emreyi buraya getirecek değilim heral..."

"Züleyha.!"

Emre çoktan gelmişti bile. Göz göze geldikleri an yüreği parçalanmıştı Züleyhanın.. Koşarak tuvalete gitti..

Şengül dönüp : " Aferin Burak bravo sana " deyip Emreye'de göz devirip Züleyhanın arkasından koştu.

Şengül lavaboya geldiğinde

" O çocuk sana mı kızıyordu ya? "dedi.

Züleyha: "Ne çocuğu ya? Kendimde miyim ben? dedi bir hışımla..

Şengül: "Kızım zaten kötü birşey demedi İnsan nezaketende olsa bir özür diler hem çarpıyor hemde.. Tövbe estağfirullah neyse.. dedi çocuk."

Züleyha: "Haa. Ya koşarken yanlışlıkla çarptım. Kafamı yerden kaldıramadım ki özür dileyim. Neye uğradığımı şaşırdım . Zaten karşımda Emreyi görünce kötü oldum. Şengül iyileşemiyecek miyim ben? Bu kadar mı zayıf imanımda bu sızı bir türlü geçmiyor?"

Şengül: "Dur bir kardeşim hemen böyle karaları bağlama. Bak ben o yaratığı görünce hiçbir şey hissetmedim biliyor musun? Sadece kızdım, çünkü bir hoşçakalı bile çok gördü zamanında.

KURAL 1 Seni önemsemeyeni sende önemsemeyeceksin.!

sonra Kocaman sarıldık. :))

......

Akşam kafamı yastığa koyduğumda gözümün önüne direk Emreyi gördüğüm an gelmişti. Zayıflamıştı.. Gözlerinin altı mor mor olmuş içindeki ışık sönmüştü sanki..

O , bana sadık olduğuna emin olduğum gözler (bir zamanlar) şimdi sanki yabancıydı.. Ama yaptıkları yaşattıkları... Benden gizlemişti geçmişini. Üstelik ben onu herşeyi ile koşulsuz sevmiş güvenmişken o yıkmıştı her şeyi elleriyle bile bile yıkmıştı.. Bu düşünceler arasında uyuyakalmıştım.

1 HAFTA SONRA..

(Okulun ilk günü)

1 hafta boyunca Şengülle İMAN kuvvetlendirme çalışmaları kampına gitmiştik. :) Detay vermeye gerek yok gösteriş olmasın şimdi :))

Sabah durakta buluştuk. Zaten ayrılalı 1 saat falan olmuştu. Okulda farklı yerlerde olacaktık ama yinede aralarda görüşecektik. Önce Şengülü kampüse bıraktım. F bloğun önünde biraz oturalım dedik. Benim dersime daha çok vardı..

Kapıdan gülerek iki çocuk çıktı.

Şengül kafayı kaldırdığı gibi gözleri fal taşı gibi açıldı.

"Züleyhaa..!"

"Efendim Şengül..!" dedim.

Kafam telefonda instagram'da dolanırken..

Şengül: " Bu o !" :))

Haydi bakalım Canlar.. :)

Sizce o kim? Yorumlarınızı bekliyorum. :)

Allaha Emanet olun. Selam ve dua ile..