Haram Sevda.. (Düzenleniyor)

"AMA ÇOK ACITIYORSUN"

Kimdi ki o?...

Evet.Züleyhaya sımsıkı sarılmış ağlıyordu.İçindeki yangınını Züleyha alevlendirmişti.

Züleyha dayanamamış o da ağlıyordu. Sarılan kişi Yusuftu...

Yusuf üniversiteye gelmeden önce annesini kaybetmişti..

Acısı daha çok geçmemişti sadece içindeydi yangını.. Her gece namaz kılar annesi için dua ederdi. Züleyhanın ağlayışları ve üzüntüsünü gören Yusuf daha fazla içindeki yangını söndüremezdi.. Açılmayan kabuk bağladığını sandığı yarası kanıyordu.. Koridor sessizdi... Şengül onlara bakıp sessizce ağlıyordu...Gözünden düşen damlaların hesabı yoktu..

Züleyha kendine geldiğinde kendini geri çekmişti.Karşısındaki Yusuftu.

Züleyha gözyaşlarını silerek Yusufa karşı sakin ve sessizdi..

Züleyha: "Senin neyin var sen niye bu kadar ağlıyorsun..?"

Yusuf: "Buraya gelmeden önce annemi kaybettim. Bu yüzden daha acısı kapanmadan senin babanın vefat etmesi yaramı kanattı içimdeki yangını ortaya çıkardı.Özür Dilerim.Ben gideyim bence.."

Züleyha duyduklarıyla şok olmuştu. Dahaa çok üzgündü. Gözlerindeki yaşı tutamıyordu.Yanaklarından süzülüyordu.. Yusufa ağlayan gözleriyle bakıyordu.

Züleyha: "Şimdi ne yapacağım ben onsuz.. Nasıl alışacağım..Rabbim bana yardım et. Yusufa da yardım et. Bu durumda olan cümle müslümana sabır ver.."diyerek ağlıyordu.

Kendini çok zor zapt ediyordu.

Şengül : "Haydi gidelim.Babanı birazdan camiye götürecekler."

Züleyha: "Yusuf. Sende gelir misin? Yanımda ol.Tek kalmak istemiyorum.Yapacağım şeylerden korkuyorum.."

Yusuf şaşkındı...

Daha sabah kovduğu Yusufu yanında istiyordu.

Yusuf: "Olurum. Ben yanındayım merak etme."

EMRENİN AĞZINDAN...

Emre evde televizyon izliyor okula gitmemişti.Burak ise Şengülü aramıştı. Açtığında şengül Züleyhanın babasının vefat ettiğini ve cenazeyi kaldıracaklarını söylemişti.Burak koşarak eve dönmüştü.

Burak: "Emre!! Çabuk ol.İzmire gidiyoruz.."

Emre şaşkındı..

Emre: "Ne oluyor niye durduk yere İzmir?"

Burak olanları Emreye anlatıyordu.Anlatırken Emrenin yüzü asılmıştı.Telaşlıydı.

Emre: 'Züleyha!Züleyha nasıl?"

Burak: "İyi değil.. Onun yanında olman gerekiyor.."

Hemen hazırlanmışlardı ama cenazeye yetişemezlerdi.

Çok tedirgin üzgün ve bir o kadar da soğuk kanlıydı.

Emrenin annesi öldüğünde Züleyha hep yanındaydı.Şimdi onun yanında olması gerekiyordu..Bunu gerçekten gönülden istiyordu. Ve Züleyhayı hala seviyordu.Her seferinde vazgeçeceğim dediği Züleyhadan birtürlü geçemiyordu..

ONLAR DAHA YENİ BİNMİŞ İZMİR YOLUNDAYDILAR...

Züleyha camiye gelmişti. İçeri girip namaz kılacaktı. Yusuf ise abdest almak için gitmişti.Züleyha gözlerinin altı kıpkırmızı bir şekilde gözlerinden akan istemsizce gözyaşlarıyla namaza duruyordu. Namazını kılarken secdeye gittiğinde hiç kalkmak istemiyordu. Hep orada olmak ve asla uyanmak istemiyordu. Aradığı huzur o secdede saklıydı. Şengül dua ediyor arkadaşının bu halde olmasına çok üzülüyordu. Unutmuştu herşeyii... Kızlara haber vermemişti. Kübra ve Çorumlu olanlardan habersizdi. Onlara mesaj atmış gelmelerini söylemişti.