Είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι της και σκεφτόταν. Όπως πάντα.
Χτες το απόγευμα πήγε στο reunion.
Είδε ξανά τους παλιούς της συμμαθητές. Κάποιοι είχαν αλλάξει τόσο που με το ζόρι τους αναγνώρισε.
Ήταν κι εκείνος εκεί. Ο πρώτος της έρωτας. Όχι, εκείνος δε τη σημάδεψε όπως ο Χάρης. Αλλά εκείνος της έμαθε να αγαπά και να νοιάζεται. Να καταλαβαίνει και να ακούει πρώτα πριν να κρίνει.
Ο Γιάννης.
Ήταν εκεί. Είχε αλλάξει. Όχι πολύ ώστε να μην τον αναγνωρισει. Αλλά αρκετά ώστε να της δείξει πόσος καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που τον είδε.
Την χαιρέτησε ένθερμα. Εκείνη όχι και τόσο. Ήθελε, αλλά φοβόταν. Όχι το Γιάννη, αλλά το μικρό αυτό αγγελάκι που με το βέλος του μπορούσε να την οδηγήσει πάλι στην καταστροφή της.
Είχε υποσχεθεί στον εαυτό της να μην ερωτευτεί πότε τόσο βαθιά. Η αγάπη και ο έρωτας δεν ήταν συναισθήματα φτιαγμένα για εκείνη. Λειτουργούσαν αντίθετα από τους άλλους ανθρώπους. Εκείνη την κατέστρεφαν. Την κορόιδευαν πρώτα με μερικές στιγμές ευτυχίας και μετά την έσπρωχναν για να πέσει σε έναν ψυχικό γκρεμό.
Και δεν της άρεσε να την κοροϊδεύουν. Ήθελε να έχει πλήρη επίγνωση του τι συμβαίνει.
Ίσως αυτός ήταν ο λόγος που πληγωνόταν από όλους. Σε έναν κόσμο βασισμένο στην κοροϊδία, πως εκείνη θα μπορούσε να επιβιώσει με τη σκοτεινή αλήθεια της;
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Γειά σας!
Άργησα να ανεβάσω λόγω εξετάσεων :'(
Αλλά τώρα που τελείωσαν θα βάζω πιο συχνά :)
Πιστεύω να σας άρεσε, εμένα είναι από τα αγαπημένα μου!
Αν ναι, ξέρετε τι να κάνετε ;)
Τραγουδι: Lana Del Rey- Blackest Day
Σας αγαπώ
Κατερίνα.
YOU ARE READING
Melancholia. #Wattys2016
Non-FictionΜαύρο. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικα χρώματα, το δικό της μαύρο ήταν η μόνη αλήθεια. Πίσω από την χαρούμενη μάσκα της, Εκεί ήταν ο δικός της μελαγχολικός παράδεισος. {She liked darkness so darkness she became.} #GreekWattys2016 #4η στα "What's new...
