Melancholia. #Wattys2016

Σκέψη 4η

Κάθοταν στην καρέκλα του γραφείου της και κοιτούσε τον τοίχο απέναντι.

Ο τοίχος αυτή τη στιγμή έμοιαζε στα μάτια της το πιο ενδιαφέρον πράγμα.

Τι άλλο είχε να κάνει;

Να διαβάσει. Πάντα έπρεπε να διαβάζει.

Για να κάνει τους κάνει όλους περίφανους, εκτός από τον εαυτό της.

Βέβαια, της άρεσε το διάβασμα. Ξέφευγε το μυαλό της κι αντί να σκεφτόταν τα προβλήματα της, σκεφτόταν πως θα λύσει την εξίσωση ή πως θα κλινόνταν ένα δύσκολο ρήμα στα αρχαία.

Κάποιες φορές όμως κουραζόταν.

Τι νόημα είχαν όλα αυτά;

Για να μορφωθείς, να πας μπροστά, έλεγαν όλοι.

Και εκείνη ξαναρωτουσε: Γιατί, έτσι θα γίνω χαρούμενη;

Πολλές φορές ένιωθε ότι με το να είναι πάντα το καλό κορίτσι, έχανε όλη τη διασκέδαση.

Μετά το σχολείο θα είσαι ελεύθερη να κάνεις ο,τι θέλεις, απαντούσαν οι άλλοι.

Δεν ήθελε καν να ακούει μια τέτοια απάντηση. Με το σχολείο δεν είχε το χρόνο να χαρεί σαν παιδί, να κάνει νέα πράγματα ως έφηβη. Κι όταν αυτό θα τέλειωνε, θα ήταν ήδη ενήλικη και θα έπρεπε να κουβαλήσει στους ώμους της το βαρύ φορτίο που λέγεται ζωή, χωρίς να έχει απολαύσει τίποτα.

Μετάνιωνε συχνά που δεν έκανε ποτέ κάτι που πραγματικά της άρεσε.

Το όνειρο της πάντα ήταν να ασχοληθεί με το χορό.

Ποτέ δεν το υλοποίησε. Η μητέρα της δεν την άφησε.

Έξοδα, ταλαιπωρία και μπορεί να σπάσεις κάνα πόδι. Μετά ποιος θα σε τρέχει;

Πάντα έλεγε το ίδιο και το ίδιο.

Προσπάθησε να βρει αλλά πράγματα.

Θέλησε να γραφεί σε ένα όμιλο θεάτρου. Αφού η ζωή της ήταν συνέχεια ένα θέατρο, ας μάθαινε να υποδύεται το ρόλο της καλύτερα.

Και να σου τρώει τόσο χρόνο από το διάβασμα;

Πάντα η μητέρα της είχε έτοιμο έναν αντίλογο.

Έτσι έμεινε με μόνη παρέα τα βιβλία της. Θαύμαζε πάντα τον τρόπο που την ταξίδευαν, που την έκαναν να νιώθει άλλος άνθρωπος.

Γι'αυτό αποφάσισε να δώσει κι εκείνη πνοή στη σκέψη της. Αφού δε ζούσε ουσιαστικά, θα ζούσε μέσα από το χαρτί.

Κι έτσι έγινε συγγραφέας της ζωής της.

---------------------------------------

Γεια σας και παλιιι

Λοιπόν, δεν έχετε παράπονο ανέβασα δυο κεφάλαια σε λιγότερο από 1 εικοσιτετράωρο. (Γιουπιιι 👏)

Χμ, εδώ η πρωταγωνίστρια έχει μερικά παράπονα απο τη μητέρα της η οποία δεν την άφησε να κάνει πραγματικότητα κάποια όνειρα της...

Τι γνώμη έχετε πανω σε αυτό;

Τι είναι για σας το γράψιμο και τα βιβλία;

Απάντησε μου στα σχόλια και αν σας άρεσε το κεφάλαιο αφήστε μου ενα αστεράκι 🌌

Λοβ γιου ολλλ

Κατερίνα

Τραγούδι: I'd Love To Change The World - Δενθυμαμαιπωςλεγεταιοκαλλιτεχνηςλολ

ΥΓ. Σας παρακαλώ πολύ οποία μπορεί να μου κάνει μια χαρούλα 💜 Επειδή ξέρω (κι εγώ το κάνω) ότι δυσκολα κάποιος εμπιστεύεται να διαβάσει ενα βιβλιο με λιγα views και λιγα αστεράκια, θα ήθελα να με βοηθησετε στο να γίνει το βιβλιο μου λίγο πιο γνωστό. Με ο,τι τροπο εσείς μπορείτε! 😘 Σας ευχαριστώ 💝