Melancholia. #Wattys2016

Σκέψη 15η

Δεν είπες και πολλά σήμερα, της είπε κοιτώντας την σχεδόν με απέχθεια η δήθεν κολλητή της.

Συνήθως δεν τσακωνόταν. Έμενε σιωπηλή μέχρι ο άλλος να ξεσπάσει ή απλά έφευγε μουρμουρίζοντας κάτι μέσα από τα δόντια της. Με λίγα λόγια αυτό που έκανε ήταν να ανέχεται. Αλλά δεν είχε και πολύ υπομονή για κάτι τέτοιο πλέον.

Δεν είχα κάτι να πω, απάντησε.

Ποτέ δεν έχεις κάτι να πεις. Δεν ήσουν έτσι. Ποτέ δεν ήσουν. Δεν ήσουν αυτή που είχα γνωρίσει κάποτε, της αποκρίθηκε με νεύρα η "κολλητή".

Άλλη μια φορά τα ίδια λόγια. Άλλη μια φορά ήταν αναγκασμένη να ακούσει τις ίδιες μαλακίες.

Οκ, το μόνο που απάντησε. Δεν είχε νόημα να πει κάτι άλλο. Όσα είχε να πει, τα είχε πει από μέσα της. Τα είχε αναλύσει με τον καπνό του τσιγάρου της. Τα είχε εκφράσει με τα τα μεγάλα, γεμάτα μελαγχολία μάτια της.

Αλλά ποτέ κανείς δεν καταλάβαινε. Ποτέ κανείς δεν θα καταλάβαινε. Δεν ήθελε. Δεν ήθελε να μοιραστεί τίποτα με άτομα που δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη σιωπή της. Αν δεν καταλάβαιναν τη σιωπή της, πως θα καταλάβαιναν τα λόγια της;

Θα ήταν και πάλι μόνη. Δεν την ένοιαζε. Είχε μάθει πλέον. Ίσως τελικά η μοναξιά να ήταν η πιο αληθινή από όλους. Η πιο σωστή. Η πιο πιστή. Αυτή που θα ακούσει και θα δει ολα τα μυστικά σου και δε θα πει ποτέ τίποτα σε κανέναν.

---------------
Γειά σας

Σορρυ που έκανα τόσο καιρό να ανεβάσω αλλά παιδεύομαι με τα καλοκαιρινά και έχω τόσο γαμημενο διάβασμα.

Ελπίζω να σας άρεσε, κάντε μου σχολια και αστεράκια. Με βοηθούν πολύ.

Άλλαξα το εξώφυλλο αν προσέξατε, πείτε μου εντυπώσεις.

Αυτά.

Τραγούδι: Feelings - Alex A.

Λοβ γιου

Κατερίνα.