Σκέψη 18η

86 16 2
                                    

Ήταν στην παραλία με τους συγγενείς της. Καλοκαίρι ήταν, γιατί να μην πάνε;



Της άρεσε η θάλασσα. Της άρεσε το νερό. Αλλά θα ήθελε να ηταν μόνη.



Ένιωθε παντα πολύ άβολα με το μαγιό της. Τα βλέμματα των ανδρών έπεφταν πολύ βαριά πανω στο σώμα της. Δεν την ένοιαζε όμως.



Δεν επιζητούσε ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν ήθελε πανω της ούτε τα βλέμματα των στερημενων γέρων, ούτε των λυσσασμένων σαραντάρηδων, ούτε των αγοριών της ηλικίας της που στην σκέψη τους της άφηναν γυμνή. Ποτέ δεν θέλησε.



Το σεξ για εκείνη δε θα αποτελούσε ποτέ κάτι ουσιώδες.



Δεν πίστευε ότι μέσω του σεξ θα ήταν δυνατό να πάρει και να δώσει συναίσθημα. Δεν πίστευε στην αγάπη και στον έρωτα. Για εκείνη δεν υπήρχε πλέον, κι αν υπήρχε για τους γύρω της, καμια σημασία δεν είχε γιατί τον είχε βιώσει και το μονο που κατάφερε ήταν να την καταστρέψει.



Το σεξ προσφέρει μόνο σαρκική απόλαυση, έλεγε. Σου δίνει μερικά λεπτά πλήρους ηδονής και ευφορίας και μετά σε αφήνει ξανά αντιμέτωπο με την πραγματικότητα.



Κι εκείνη το χρησιμοποιούσε σαν τρόπο διαφυγής. Έναν τρόπο να ξεχνά τη μόνιμη μελαγχολία της και να νιώθει ευτυχισμένη.



Και δούλευε. Όπως μια ναρκωτική ουσία.



Χανόταν όντως για κάποια λεπτά σε άλλους κόσμους. Ένιωθε για λίγο χαρούμενη, ακόμα και οι δαίμονες της σώπαζαν εκείνα τα λεπτά.



Ο χρόνος όμως κυλούσε γρήγορα και τα λεπτά τελείωναν πριν το καταλάβει σχεδόν, όπως ακριβώς και ο οργασμός της.



Όλα τα καλά κρατούν λίγο. Γιατί αν κρατούσαν πολύ, δεν θα υπήρχε ο λογος να τα περιμένουμε με τόση λαχτάρα κάθε φορά.



------------------

Vote & Comment

#shittychapter

Love youuuu

Ριξτε μια ματια στην ιστορία μου με τιτλο "Σκοτεινά Φτερά" καθώς και στο one-shot "R.I.P. To My Youth".

Κατερίνα.

Melancholia. #Wattys2016Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon