"Τα πήρες όλα;" τη ρώτησε η μητέρα της αγχωμένη.
"Ναι", απάντησε εκείνη απλά.
"Καλά να περάσεις".
"Ναι", επαναλάβει εκίνησε σχεδόν παθητικά. Πήρε τη μικρή βαλίτσα της και προχώρησε προς την πόρτα.
Θα περνούσε ένα Σαββατοκύριακο στο σπίτι του πατέρα της. Είχε να τον δει πάνω από χρόνο, και η τελευταία φορά ήταν απλά ένας καφές στο πόδι.
Δεν ήθελε να πάει καταβαθος. Δεν την ένοιαζε να τον δει. Δεν ένιωθε ότι είχε τίποτα κοινό μαζί του, πέρα από τα αμυγδαλωτά μάτια.
Βρήκε αυτή την διέξοδο σαν μια περίοδο μακρυά από όλους και από όλα. Μακρυά από γνωστούς και συγγενείς. Ο πατέρας της δεν μετρούσε. Με κάποιο παράξενο τρόπο έμοιαζε να την καταλαβαίνει. Στο εβδομαδιαίο, ενός λεπτού τηλέφωνο φαινόταν να αισθάνεται τη λύπη της. Αυτό το μαύρο σύννεφο πάνω από το κεφάλι της.
~~
Προχώρησε προς το ταξί. Ο πατέρας της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και της χαμογέλασε. Προσπάθησε να κάνει κι εκείνη το ίδιο, χωρίς μεγάλη επιτυχία.
"Τι κάνεις;"
Η κλασσική ερώτηση όλων.
Ήθελε όμως να μην προσποιείται μαζί του. Να είναι αληθινή, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Έτσι απλά ανασηκωσε τους ώμους της.
Δεν είπαν πολλά μέχρι το σπίτι. Δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο. Ένα απλό διάρι. Είχε όμως όλα εκείνα τα στοιχεία που την έκαναν να νιώθει ότι ήταν στο σπίτι του πατέρα της. Τόσο διαφορετικά από όλων των άλλων, τόσο κοντά και στην δική της διαφορετικότητα.
Τόσο ομορφο να είμαστε τόσο διαφορετικοί σε σχέση με τους αλλους, τόσο κρίμα να προσπαθούμε να τους μοιάσουμε.
-----------
Ωπ! Μάλλον γκρεμίστηκε φούρνος και ανέβασα.
Σορρυ παιδιά αλλά γαμω την τρίτη λυκείου.
Πάντως έβαλα μεγαλούτσικο δεν μπορείτε να πείτε :)
Hope you liked it.👍
Love you all.💗
Vote & Comment 📖
Ριξτε μια ματιά και στο one-shot "R.I.P. To My Youth".
Κατερίνα.
BẠN ĐANG ĐỌC
Melancholia. #Wattys2016
Phi Hư CấuΜαύρο. Σε έναν κόσμο γεμάτο ψεύτικα χρώματα, το δικό της μαύρο ήταν η μόνη αλήθεια. Πίσω από την χαρούμενη μάσκα της, Εκεί ήταν ο δικός της μελαγχολικός παράδεισος. {She liked darkness so darkness she became.} #GreekWattys2016 #4η στα "What's new...
