Melancholia. #Wattys2016

Σκέψη 13η

Δεν της άρεσε να κάνει λάθη.

Όχι με την έννοια της τελειομανίας. Όχι, τελειομανής δεν ήταν.

Απλά δεν άντεχε τα "χαστούκια" που δεχόταν κάθε φορά που κάτι πήγαινε στραβά. Ενώ εκείνη νόμιζε ότι είναι μια χαρά.

Αλλά πλέον είχε απογοητευτεί τόσες πολλές φορές που είχε χάσει το νόημα.

Ναι, αυτό είναι, σκέφτηκε. Έχω χάσει το νόημα. Γιατί είμαι ακόμα ζωντανή;

Ήθελε να κλάψει. Αλλά δεν θα επέτρεπε πότε κάτι τέτοιο στον εαυτό της. Δεν θα επέτρεπε πότε σε κανέναν να την θεωρήσει αδύναμη. Γιατί μπορεί να ήταν οτιδήποτε αλλο αλλά όχι αδύναμη.

Ήταν δυνατή. Ή τουλάχιστον έτσι ήθελε να πιστεύει. Ήταν δυνατή αλλά έκανε λάθη. Όχι στα μαθήματα του σχολείου. Αλλά στα μαθήματα της ζωής. Είχε διδαχθεί τόσα πολλά που δεν ήξερε αν υπήρχε κάτι παραπάνω να μαθει.

Αλλά πάντα εκεί που νομίζεις ότι τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε χειρότερα, καταλαβαίνεις πόσο ηλίθια σκέφτεσαι.

Το είχε μάθει τόσο καλά αυτό.

Πέρασε τόσο γρήγορα από την ευτυχία στην πλήρη δυστυχία.

Ένιωθε μόνη.

Προδομένη.

Ηλίθια.

Ηλίθια που πίστεψε ότι όντως υπήρχε κόσμος που πραγματικά νοιαζόταν. Ηλίθια που είπε τις καλύτερες κουβέντες στα χειρότερα άτομα. Ηλίθια που εμπιστεύτηκε τα βαθύτερα μυστικά της σε ανθρώπους που την έκριναν με τον πιο άσχημο τρόπο.

Και μετά από όλα αυτά, ακόμα δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί κανένας δεν ένιωθε το λόγο που απαγόρευσε στον εαυτό της να νιώθει.

------------------------

Γειά σας και πάλι και Χίλια σορρυ που άργησα τόσο να ανεβάσω αλλά ξεκίνησα καλοκαιρινά για την τρίτη λυκείου και δεν προλαβαίνω καθόλου!

Πάντως έβαλα μεγαλούτσικο σήμερα που ταιριάζει με την ψυχολογία μου κιόλας γιατί #lifesucks.

Ελπίζω να σας άρεσε αν ναι πατήστε το αστεράκι και γράψτε σχόλια με τις ιδέες σας.

Τραγούδι: Melanie Martinez - Training Wheels (άκυρο με το θέμα αλλά έχει πολύ λυπητερή μουσική που πιστεύω ότι ταιριαζει).

Σας αγαπώ

Κατερίνα.