Never Give Up_Dramione

Hâlâ mı?

Hermione yiyecek bir şeyler bulma umuduyla dolapları karıştırırken Draco da yanında durmuş onun bu amansız çabalarını izliyordu. Hermione son açtığı dolaptan çıkardığı paketi Draco'ya göstererek gülümsedi.

"Aç kalmayacağız Malfoy. Ramen buldum."

"Ramen mi? O da ne?"

"Korelilerin yediği bir tür makarna. Ve çok lezzetli. Ama içeceğimiz yok. Tekrar markete gidersen içecek alabilirsin. Üstelik o kızı da görmüş olursun." deyip göz kırptı Draco'ya. Draco ona göz devirip ellerini göğsünde birleştirdi.

"Kusura bakma Granger. Muggler ve bula-" derken aç kalma ihtimali aklına gelince duraksadı ve devam etti "... ve muggledoğumlularla ilgilenmiyorum."

"Sanki onlar sana bayılıyor." dedi Hermione ama bu söylediğine kendi de inanmamıştı. Ne  kadar kendisi ilgilenmese de birçok kızın Draco'ya hayran kaldığını biliyordu. Önüne dönüp tencereyi aldı ve içine su koydu. Tencereyi ocağa yerleştirip sırtına duvara dayadı ve kaynamasını beklemeye başladı. Draco'ya baktı bir süre. Bunu fak eden Draco sataşmayı ihmal etmedi tabii.

"Granger, sana son kez söylüyorum. Tamam çok yakışıklı olabilirim, çekici bakışlarım ve olağanüstü mavi gözlerim olabilir. Gülüşümle bütün kızları tavlayabilirim. Ama daha fazla bakarsan aşık olacaksın."

Draco bütün egosunu gözler önüne sermişti bile. Hermione söylediklerine hiç de etkilenmiş gibi görünmüyordu.

"Malfoy, seninle ilgilenmiyorum. O tavlayabileceğin kızların içerisinde ben yokum."

Draco Hermione'nin söylediklerine küçük bir kahkaha atarak ona yaklaşmaya başladı. Hermione kendini geri çekti.

"N'apıyorsun? Uzak dur benden Malfoy."

Draco ona iyice yaklaşarak yanağını yanağına bastırdı ve fısıltıyla konuşmaya başladı.

"Etkilenmediğine emin misin Granger? Bana kalırsa nefesini kesiyorum. Baksana ne kadar heyecanlandın. Haksız mıyım?"

Hermione bu söylediklerine gülümsemişti. Ne kadar da saçmalıyordu öyle. Nefesini falan kestiği yoktu. Ama o da fısıldayarak karşılık verdi Draco'ya.

"Malfoy, kokun..."

"Kokum bile seni cezbediyor değil mi Granger?"

Hermione kahkaha atıp onu omuzlarından itti.

"Hayır aptal. Kokun berbat. Kola kokuyorsun. Şekerli ve yapış yapış."

Hermione yan bir gülümsemeyle ona bakarken Draco da tişörtünü kaldırıp kokladı. O haklıydı. Fena hâlde kola kokuyordu.

"Kimin yüzünden acaba?" diyerek yeniden duvara yaslandı. Hermione tencereyi ocaktan çekmiş rameni tabaklara dökerken ona bakıp gülümsedi. Elindeki tabakları masaya götürüp koydu. O yemeye başlamıştı ama Draco yüzünü buruşturarak tabaktaki yemeğe bakıyordu.

"Yesene."

"Hiç güzel gözük.üyor Granger. Sulu ve kıvrım kıvrım." dedi tiksintiyle. Hermione umursamayarak omuz silkti ve yemeye devam etti. Bir süre daha yemekle bakışan Draco, açlık savaşını kaybederek yemeye başladı. Bir süre sonra her ikisi de tabaklarındakileri bitirmiş oturmaya devam ediyorlardı. Hermione kalkıp bulaşıkları -zaten iki tabak ve çataldan ibaretti- makinaya yerleştirip koltuğa oturdu. Draco da karşısındakine geçip yanındaki yastıkla oynamaya başladı.

"Granger, ödevime yardım etmen gerekiyor."

"Neden böyle bir şey yapayım?"

"Çünkü sizin evinizde kalıyorum."

Hermione anlamayarak tek kaşını kaldırmış vaziyette Draco'ya baktı.

"Ne alakası var? Tam tersi bizim evde kaldığından yeterince zahmet verdiğin için, en azından ödevini kendin yapmalısın."

"Saçmalıyorsun Granger. Draco Malfoy'u evinde ağırlama şerefine layık oluyorsun sayemde. Bu yüzden bana borçlu sayılırsın. Yani ödevime yardım etme  gerekir."

"Ah Tanrım!" dedi Hermione şaşkınlıkla. Ağzında küçük bir 'hah' diyerek ona bakmayı sürdürdü.

"Biliyor musun Malfoy, hayran olunacak bir özelliğin var aslında. O devasa egon!"

"Neyse ne Granger. Yardım etmek zorundasın. Mugglelarla ilgili hiçbir şey bilmiyorum. Muggle ailen de burada değil ve gözlemleyeceğim kimse yok. 7 parşömen boyunca onların berbat yaratıklar olduğundan bahsedemem."

Hermione elindeki yastığı ona fırlatırken Draco sağa kayıp kaçmayı başardı. Tekrar doğrularak ellerini sarı saçlarından geçirdi. Gözlerini kısarak ona bakmayı sürdüren Hermione'ye sataşmaya devam etti Draco.

"Granger, akşamdan beri bana bakıyorsun. Hâlâ aşık olmadın mı?"

"Kapa çeneni Malfoy. Ben duşa gireceğim ardından da sen girersin. O zaman kaar televizyon izle istersen."

"Neden sizin berbat muggle banyonuza gireyim? Ayrıca televizyon da nedir?"

"Eğer bu şekilde yapış yapış ve kola kokusuyla dolaşmak istiyorsan girmeyebilirsin Malfoy. Televizyon da şu ünitede duran siyah alet."

"Ne işe yarıyor? Neden oturup onu izleyeyim ki?"

"Bak." diyerek yanına oturup kumandayı eline aldı Hemione. Televizyonu açıp kumandayı Malfoy'un eline verdi.

"Bu tuşa basarsan kanal değişir. Buna basarsan ses azalır, buna basarsan da artar."

Draco şaşkınlıkla karşısındaki alete bakıyordu. Siyah bir kutunun içinde duran insanlar vardı. Daha önce böyle bir şey gördüğünü hatırlamıyordu.

"Mugglelar oraya nasıl girmiş? Büyü yapmış olmalılar."

Hermione duyduklarına küçük bir kahkaha atarak Draco'ya döndü.

"Onlar televizyonun içinde değiller Malfoy. Birileri onları videoya çekiyor, daha sonra da televizyonda yayınlanıyor."

"İyi de neden kendilerinin çekilmesini istesinler ki? Çok rahatsız edici, tıpkı Cokin gibi."

Küçük çocuğu düşünerem yüzünü buruşturdu Malfoy. Elinde kamerasıyla her şeyi çekip duruyordu. Bundan hiç hoşlanmazdı o.

"Bunun için para alıyorlar Malfoy. Onlara yapmaları ve söylemeleri gerekenler yazılıp veriliyor. Onlar da bunları ezberleyip canlandırıyorlar. İnsanlar da bunları izliyor ve onlar para kazanıyorlar."

"Bu çok, çok saçma. Neden oturup onların yaptıklarını izleyeyim ki?" dedi şaşırdığını belli ederek. Hermione olduğu yerden kalkıp merdivenlere yöneldi. Arkası dönük bir hâlde Draco'ya seslendi.

"Eğlenmek için Malfoy!"

Draco şaşırarak önündeki alete geri döndü. Bununla nasıl eğleniyorlar diye düşündü. Sonra bunu izleyenin mugglelar olduğunu hatırlayarak durumu kavradı. Çünkü onların çok sefil bir hayatları vardı. Böyle bir şey onlara harika geliyor olmalıydı. Aklının bir köşesine bunu kaydetti. Ödevinde kullanabileceği bir şey bulmuştu.

~Mugglelar küçük siyah kutulara bakarak vakit geçiriyorlar.