ASABİ ŞİRİN

3-Daha hevesli

Selaaam !! Geçenki bölüm çok fazla okunmadı yine biliyorum :D ama kendimi tutamadım :P Voteler için teşekkürler gelicek zamanlarda artarsa sevinirim :D :* Bu hafta eğer paylaşabilirsem yarında paylaşıcam bölüm çünkü önümüzdeki hafta sınavlar var girebilirmiyim bilmiyorum :( Neyse sizi seviyorum okumaya devam edin ^_^ <3 :***  (MULTİMEDİA:ARDA)

Karşımda bana alayla ve her ne kadar çaktırmamaya çalışsada ufacık bir şaşkınlıkla bakan mavi gözler üzerimde kilitlenmişti.Kapıdan uzaklaşıp yavaşça tezgaha doğru ilerledi.Melis'e baktığımda gözlerinin parladığını farkettim.Igh! Ne saçma böyle gıcık bir çocuk için gözleri ışıltılar saçıyordu ; ama bir dakika ! Melis Arda'yı tanımıyordu. Bu gayet normaldi.Ben böyle salak salak düşünürken Arda yanımdan geçip Leyla teyzenin boynuna sarıldı.Onun böyle soğuk ve ürkütücü biri olduğunu bilmesem normal karşılardım.Ama şu an şaşkınlıktan düşüp bayılabilirdim.Şükürler lsun ki Leyla teyzenin sevimli sesi beni ve saçma düşüncelerimi böldü "Evet,işte bu da benim yiğenim Arda." Off çocuk neden sürekli bana bakıyodu !

Melis selam dedikten sonra Meriç elini uzattı.Ama zavallı Meriç'in eli havada asılı kaldı çünkü psikopat Arda çocuğun elini bile sıkmadı."Evet,tamam sanada." İnanabiliyomusunuz ! sadece bunu söylemişti.Bu hareketi karşısında Meriç'in kaşları çatıldı.Leyla teyze arkada bir şeylerle ilgileniyordu olanları görmemişti.Aslında iyi oldu kadıncağız üzülürdü şimdi.Sıra bana geldiğinde yavaşça "selam" dedim.Oh! Hayır nasıl yani çocuk yavaşça elime uzandı gözlerim merak ve korku içinde ellerini takip ediyordu.Elimi ellerinin arasına alıp dudağına yaklaştırdı.BU ŞAKA OLMALI ! Elimin üstüne ufacık bir öpücük kondurduktan sonra elimi hafifçe bıraktı.Eğer Meriç ve Melis'in şaşkın gözlerini üzerimde hissetmesem ağzımı açıp bir daha kapatmamacasına öyle durabilirdim.Yavaşça kafamı döndürdüğümde az önceki tahminimin doğru olduğunu anladım.Arda biz böyle bakışırken arkadaki Leyla teyzeye doğru ilerledi.Bir süre konuştular Leyla teyze arda'ya bir poşet verdi ve bana son bir bakış atarak kafeden çıktı.

***

Gece saat 12 gibi eve anca varabilmiştim.Bugün sabahtan beri geziyorduk.Kendimi ölü gibi hissediyordum çok yorgundum ve karoke yüzünden ses tellerim can çekişiyordu.Hemen sessiz ve karanlık eve girip tüm ışıkları açtım.Normalde çok etkilenmezdim fakat bugünkü korku filmi gerçekten biraz ürkütücüydü.Hemen çantamı bir kenara attım sabahtan beri süreklenen çantamın içindeki buruşuk karneyi çıkarıp bir kenara koydum.En hızlı halimle üstüme değiştirip elimi yüzümü yıkadım.Hemen ardından kendimi yatağa bıraktım.Ne kadar da yorucu bir gündü ! Elime hazır zaman bulmuşken kitabımı alıp yeni başlayan yaz tatilimin tadını çıkarmaya başladım.Ama bir süre sonra dayanamadım sabah yaşadığım şey aklıma geldi.Düşüncelerimi bir kenara atıp kitap okumaya çalıştım.....Ahh! Kimi kandırıyorum ki ! Aklıma gelmiştiler bir kere ! Hemen gidip çantamdan telefonumu elime aldım.Bugün kime ne aramış ne de mesaj çekmişti.Arda'nın en son çektiği mesaj'a girdim.Ay!Hayır düşünme sakn sakın sakın ! Unut onu ! Ona mesaj filan atamazdım ! Aslında içim içimi yiyordu fakat ne diyebilirdim ki ? Mesaj yazma boşluğuna basıp bir şeyler saçmaladım.

"Bugün olanlar da neydi ?" Aslında biraz yumuşak bir mesajdı galiba ama onu kızdırıp bulaşmakta istemiyordum.Gönderiple göndermemek arasında gidip gelirken parmağım gönder tuşuna dokunuverdi.Hİİİ!!! Ben ne yaptım yahu ! Telefonu yatağın öteki ucuna ittirdim.Çok korkuyordum.Telefonumun kuş cıvıltısı odamın duvarlarında yankılanınca kalbime iğneler batıyordu sanki.Yavaşça uzanıp telefonu aldım.Mesaj tahmin ettiğim gibi Arda'dandı!

"Bir oyuna başlamıştık ve evet ben hevesli olan tarafım ;)"

Ne oyunu lan ! Ben oyun filan bilmiyorum ! Manyağa bak.Çocuk taktı bana.Şimdiye kadar kafamı meşgul mü ediyordu ? Bundan sonrasını düşünmek istemiyordum...

BÖLÜMÜ UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR ^_^ SİZİ SEVİYORUMM :**