ASABİ ŞİRİN

17-Sadece...

Rüzgar saçlarımın arasından kavisler çizerek beni okşarken hızımı daha da arttırdım. Özgürlüğü elle tutulur biçimde hissediyordum. Yakınlarda olan sahilden yüzüme esen her esintide denizin kokusu içime işliyordu.

Yönümü değiştirerek sahil yoluna döndüm. Kaykayımın tekerlerinden gelen hırıltılar her seferinde bana daha da gaz veriyor hızlı gitmem için içime resmen bir ateş salıyorlardı. Sahil yoluna indikten sonra kafamı dağıtmak için gidebileceğim en iyi yere yöneldim.

İnsanların oturduğu masalara yaklaştığımda kaykaydan atlayarak elime aldım. Hızlıca içeri dalarak kapı her açıldığında çalınan çan sesini duydum. Bu ses kendimi evime gelmiş gibi hissetmeme sebep oluyordu.

Leyla teyze elindeki kahve kutusunu açmak için ufak bir savaş verirken kafasını kaldırıp alnını sildi. Kafasını kaldırdığı sırada gözleri beni buldu.

Yüzüne masum ve içten bir gülümseme yayıldı.

"Hoşgeldin evladım." Benimde aynı Leyla teyzedeki gibi bir gülümseme yüzüme yayılırken gidip Leyla teyze'ye sarıldım.

"Nasılsın Denizcim iyi misin ?"

"İyiyim Leyla teyzem sen ?" Pamuk gibi elleri vardı. Aslında çok yaşlı değildi ama yine de biraz andırıyordu. Beyazlamış içinde sadece tektük siyah kalan tellerin olduğu saçları ve kırışmış bir alnı vardı.

"Hiç sorma kızım. Okan vüabin varya. Hani bana yardım eden.taşındılar hala çalışan arıyorum. " Okan abiyle çok samimi sayılmazdık ama sohbetimiz iyiydi. Gitmesi kötü olmuştu.

"Hala bulamadın mı birilerini. Buraya girmek isteyen çok olur sanmıştım."

Yüzümde düşünceli bir ifade oluştuğuna emindim.

"Evet ama yok ki işte evladım elim kolum bağlı. Cama astım kağıdı isteyen gelir heralde. " onun da yüzünde düşünceli bir ifade gördüğümde çoktan kararımı vermiştim.

"Aslında ben olurum. " kaşları şaşkınlıkla havaya kalkmıştı.

"Çalışan. Senin yanında çalışırım Leyla teyze zaten yapıcak bir işim de yok. "

"Ay evladım olur mu öyle şey bütün sene çalıştın şimdi de zamanını burda harcama yavrum. "

"Olmaz bir şey cidden bak. Hem ben maaş da istemiyorum. Bütün arkadaşlarım tatilde. Annemler de yurtdışında. Bütün gün evde oturuyorum boş boş. "

"Emin misin ? Ayrıca maaşsız olur mu ? Sonra yorulursun edersin kızım. Yok boşver sen keyfine bak. " Yine anne yüreği ortaya çıkmıştı.

"Lütfenn !!! Söz eğer yorulursam söylücem. "

Bana şüpheli gözlerle bakarken kedi bakışımı takındım.

"İyi tamam peki. Kabul. " gözlerindeki ışıltı içimi ısıtmıştı. İkimizde gülümseyerek birbirimize sarıldık.

"Şimdi başlayabilir miyim ?"

"Tabii dur da sana önlük bulayım " dedikyen sonra arka tarafa doğru ilerleyip odasına girdi. Ben de hızlıca cama ilerleyip "ELEMAN ARANIYOR." Yazısını camdan çıkardım. Çıkardığımda tam gözlerimin önüne yeni bir manzara serildi. Arda ve yanındaki şu sarışın. Oturmuş laflıyorlardı. Arda sıkılmış gözüküyordu. Kızsa heyecanla bir şeyler anlatıyordu. Arda'nın gözleri benimkileri bulduğunda kızardığımı hissederek hemen arkamı döndüm. Kasaya doğru ilerledikten sonra Leyla teyzenin hala gelmemiş olduğunu fark ettim. Kasaya yaklaşan adama karşı güler yüz maskemi taktıktan sonra verdiği ücreti alıp hesabını hallettim. Leyla teyze ona göre en hızlı temposuyla yanıma gelerek bana bir önlük uzattı.

"Al kızım sen bunu giy. Bende o sırada gidip ilerideki aktardan birkaç eksik var onları alayım."

"Verin ben alayım siz hiç yorulmayın." Aslında amacım Arda'dan uzaklaşmaktı. Ne işi vardı sanki burada ?!

"Yok kızım sen dur burda hem biraz borcum var onu da hallederim. Hadi selametle. "

Leyla teyze kapıdan çıkana kadar arkasından baktıktan sonra önüme döndüm. Duvarla bir süre bakıştıktan sonra yeni önlüğümü alıp belime bağladım.

Etrafı incelerken Leyla teyze'nin açamadığı kutu gözüme ilişti. Elime aldıktan sonra bende denemeye başladım. Ah ! Cidden çok sıkıydı. Ellerim kıpkırmızı kesilmiş ve başarısız denemeler sonucunda hüsrana uğramış bir şekilde ısınmıştı. Fakat aniden ellerimin üzerinde hissettiğim soğukluk ellerimin ısısını sömürdü.

"Dur da sana yardım edeyim. " tanıdık bir ses...

Göz açıp kapayıncaya kadar bir sürede Arda ellerini ellerimin üstüne kilitleyerek kutunun kapağını ittirdi. Sanki elleri sihirliymiş gibi kutu açılıverdi. Kutuyu açar açmaz suratımı ona dönerek kaşlarımı çattım.

"Ne yaptığını sanıyorsun !?" Yine başa sarıyorduk...

"Yardım ediyorum. " piç sırıtışı vol 4546828918166367282992020...

"Sen git yanındaki kıza yardım et. Eminim evde bornoz bulmakta bile zorluk çekiyordur. "

İyi laf soktum he...

"Hey,sözlerine dikkat et. " bu sefer sesi ciddileşmişti. Cidden onu koruyordu. Belki de ona güveniyor ve seviyordu...

"Vay canına ! Kimseye güvenmeyen ve sevmeyen biri için fazla korumacısın. "

Önce gözlerini tuhaf bir ifade bürüdü sonra hafif çatılan kaşları gevşedi ve belki de şu ana kadar gördüğüm en içten kahkahasını attı. Öyle gülüyordu ki biran ona sinirlenmiş olmasam ben bile gülebilirdim.

Ben ona öküzün trene baktığı gibi bakarken o karşımda kahkahalarla gülüyordu. İronik. Fakat bize doğru yaklaşan topuk sesleri ironinin bile içine etmişti.

"Nerdesin Arda seni bekliyorum !?" Sakin ol 1..2...3...4....

Beni gördüğünde yüzünde samimiyetsiz bir gülümseme belirdi.

"Aa sen şu geçen günkü kızsın. " ilk defa üstünde kıyafetleriyle görüyordum. Fizik olarak benden çok olgundu. Belki de benden büyüktü.

"Hı-hı" dişlerimin arasından plastik yutmuşum gibi homurdanmıştım.

Leyla teyzenin geldiğini hatta birkaç müşteriyle ilgilendiğini görünce şaşırdım. Ne zamandır buradaydı acaba ?

İşlerini bitirip müşterileri yolladıktan sonra bize doğru geldi. Önce Ardayı görüp selamlaşıp sarıldıkdılar fakat aynısı o kız içinde gerçekleşti ve gerçekten samimi gözüküyordu.

"Denizcim tanıştınız mı ?" Tanışmamayı dilerdik.

"Sayılır. " dedim sıkılgan bir tavırla.

"Bu Melek. Melekcim bu da Deniz. " tam da Arda'ya före birmisim Melek...

"Hı-hı memnun oldum. " yüzüm kaskatı kesilmişti artık yapmacık gülüşümü bile yapamaz olmuştum.

"Arda sen ablanı eve götür de gidip bana ilerdeki kasaptan et alıver oğlum lütfen yavrum." Ne !?? Abla ????

"Ah ! Bir dakika Melek Arda'nın ablası mı ?!" Diye düşüncelerimi ne yazık ki sesli bir şekilde dile getirdim.

"Evet. " dedi Melek. Tamam toparlayabilirim.

"Tanrım! Çok benziyorsunuz. " içimdeki rahatlama elle tutulur hale gelirken Arda tek kaşı kalkmış kirpiklerinin altında alayla ve her zamanki piç gülümsemesiyle bana bakıyordu.

Melek güldü ve sonra "Görüşürüz büyükanne ve hoşçakal Deniz." Dedi. En az benimki kadar yapay olan gülümsemesine aldırmadım. Melek sadece ablasıydı. Sadece...

SELAM CANLARR :*** VOTE VE YORUMLAR İÇİN ÇOOOOOOOK TEŞEKKÜRLER HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUMMMM <3

(Multimedia : LEYLA TEYZOŞ'UN KAFESİ)